Vikan - 22.01.1970, Síða 13

i
„HeilagshlöSvésandi" var byggður í Kaliforníu (til vinstri),
og Lindbergh fylgdist sjálfur vandlega með smíðinni.
Firmað Ryan i San Diego hafði fengið fyrirmæli um að
framkvæma verkið á eins skömmum tíma og mögulegt
væri, og það heppnaðist á sextíu dögum! Lindbergh lenti
á Le Bourget-flugvelli utan við Paris, og fólksfjöldinn sem
streymdi að hafði næstum kramið hann i klessu (myndin
undir). Hið sama endurtók sig í Bandaríkjunum — hér er
honum fagnað á Broadway (til nægri).
harn flugvól scm leikfang
fyrst og freinst, en leikföng
og ævintýr eru að vísu hluti
af lífi margra, og sumir vaxa
aldrei upp úr því. Það er eitt-
livað lílvt með Lindbergli og
stúdentunum löndum hans,
sem byrja í háskólunum á að
reyna að verða læknar og
verkfræðingar og enda með
að demonstrera út af Víet-
nam. En iiugsjón hans varð
aldrei nenia flugið, og það
var ekki hugsjón mjög
margra í þá daga. Og liann
liélt lengur og hetur tryggð
við sína Iiugsjón en raunin
er á með flesta demon-
strantana.
Lindhergh naut flugsins út
í yztu æsar. Honum nægði
ekki að fljúga sjálfum, lteld-
ur vildi hann leika allar
ótrúlegustu listir á flugi, -
einnig með aðra við stýrið.
Hann átti það lil að fá aðra
til að fljúga fvrir sig og
labba sjálfur sluðningslaust
út á vængina — flciri hundr-
uð metra yfir jörðu. Hann
sagði sjálfur að sér yrði ekki
meira fyrir ]iví en að ganga
á stéttri grund, en það hljóm-
ar nokkuð ótrúlega. En ef lil
vill hefur hér ekki legið að
haki fífldirfskan ein. Ástæð-
an til ofurmannlegrar dirfsku
er ekki alltaf sii að menn
vilji auglýsa kjark sinn fyrir
öðrum, lieldur kannski að-
eins yfirþyrmandi þrá eftir
nýrri, óþekktri reynslu, nýrri
fullnægingu, eða el' til vill —
í undirineðvitundinni — cft-
ir liinztu fullnægingu alls. —
dauðanum
Lindhergh drýgði mörg
fleiri háskaspil. Einu sinni
fór hann á míglekum hát
upp eftir fljóti, og yfirgaf
hann ekki fyrr en hann var
að því kominn að sökkva.
Hann keypti gamla herflug-
vél, sem rétt lafði saman og
hann varð stöðugt að vera að
lagfæra með liamri og töng.
Ilver sem var annar hefði
drepið sig á öðru eins skrifli,
en Lindhergh lenti aldrei i
slysi. Hann hraut ekki eitt
einasta hein i sinum kropp,
hversu mikið far sem hann
gerði sér um það, eins og ein-
hver kunningja hans sagði.
Sagt hefur verið að Skandi-
navar víkingaaldarinnar tiafi
verið djarfasta fólk sögunn-
ar, og ekki liefur vantað að
kjarkur og dirfska Lind-
herglis liafi verið skýrð með
þvi að rekja ættir hans til
þeirra. Af því tilefni var sagt
um hann: Víkingurinn var
náttúruafl, og af því að Lind-
hergli vissi að liann var nátt-
úruafl, þá vissi liann að hon-
um hlaut að heppnast. Hann
og loftið og flugvélin voru
eitt. Það skipti svo sem
minnstu máli þótt flugvélin
væri lítil, vængjahafið að-
eins fjörutíu og sex fet, og
flugleiðin fimm þúsund kíló-
metrar, þar af þrjú þúsund
yfir opið liaf.
Klukkuna vantaði álta
mínútur í átta, morguninn
tuttugasta mai, þegar hann
lagði af slað i leiðangurinn.
Eftir fjögurra tima flug séitli
að lionum svefn. Loftið var
slæmt í stjórnklefanum og
liann átti æ erfiðara með að
halda sér uppi. Meira að
segja lieldur liann að hann
hafi sofið i nokkrar sekúnd-
ur. En liann hrökk upp og
jafnaði sig.
Land sást framundan, —
Nýja Skotland. Sjórinn var
stráður ísjökum. Svo hirgði
þoka alla útsýn. Enn sótti
liann svefn. Eftir langa hríð
létti þokunni og fiskiskútur
sáust á sjónum undir niðri.
Hann lækkaði flugið yfir
einni skútunni og kallaði til
sjómannanna á þilfarinu.
Getið þið vísað mér veginn
til Irlands? En þeir heyrðu
ekki til hans. En írland fann
hann samt sem áður. Eftir
það tiafði hann meðvind, sem
létti lionum ]iað sem eftir var
leiðarinnar tit Frakklands.
En hann hlaut að gjalda
frægð sína dýru verði. Veg-
semd lians gerði að verkum
að illmenni löldu sér gróða-
veg að ræna harni lians.
Lindbergli liefur af mörgum
verið kölluð klassísk hetja,
hliðstæð slikum hetjum í
fornöld. Og kannski á ein-
liver ófæddur Sófóldes eftir
að mikla ævi hans með tragi-
díu, er honum sé sæmandi.
dþ.
4. tbi. VIKAN 13