Vikan - 16.07.1970, Qupperneq 45

Hún settist við skrifborðið og
svaraði bréfinu á þann hátt sem
hún gat ímyndað sér, að Rósa
hefði svarað því. Og undirskrift-
in:
— Þín elskandi Rósa.
Bréfaskriftirnar voru hafnar.
Þær héldu áfram í þrjú ár.
Gamla fröken Dornberg hafði
aldrei skrifað eitt einasta ástar-
bréf undir eigin nafni, en núna,
þegar hún skrifaði fyrir hönd
hinnar látnu systur sinnar, var
eins og brytist fram ást, sem ef
til vill hafði leynzt innra með
henni, og sem hún hafði alltaf
þráð. Þetta olli henni erfiðleik-
um til að byrja með, en smátt
og smátt varð henni þetta eðli-
legt, því að hún lifði sig inn í
það hlutverk, sem hún hafði
tekið að sér . . . tilneydd vegna
hinna illu örlaga, sagði hún öðru
hverju við sjálfa sig.
Pétur Klufer verkfræðingur í
Afríku, gat ekki trúað öðru en
bréfin kæmu í raun og veru frá
stúlkunni, sem hann hafði orð-
ið ástfanginn af á svo skjótan
hátt síðustu vikuna, sem hann
dvaldist í Hamborg. Hann þekkti
ekki rithönd Rósu, — til þess
hafði kunningsskapur þeirra ver-
ið of stuttur. En í gegnum bréfa-
ski"iftirnar tengdust þau sterkum
böndum, þótt órafjarlægð væri
á milli þeirra. Pétur Klufer varð
stöðugt sannfærðari um, að að-
eins væri til ein kona í þessum
heimi, sem væri honum nokkurs
virði — og það væri einmitt
Rósa.
Hann beið með óþreyju eftir
hverju bréfi frá henni, sem Ag-
atha skrifaði, og hann þráði stöð-
ugt heitar að sjá þessa stúlku,
sem þegar hafði hvílt lengi í
gröf sinni.
---- - "7»si
Öll þau bréf, sem Agatha með-
tók frá Pétri, geymdi hún vand-
lega í efstu kommóðuskúffunni.
í fyrstu var hún staðráðin í, að
hún mundi einhvern tíma segja
honum allt af létta. En hún sló
því æ ofan í æ á frest og loks
hætti hún með öllu að hugsa um
það.
Vissulega fann hún til sektar-
kenndar, en það varð æ erfið-
ara að binda endi á þennan leik
eftir því sem tíminn leið. Oft
stóð hún við gröf systur sinnar
og bað hana fyrirgefningar. Með
kvíða. og angist hugsaði hún til
þess dags, er Pétur Klúfer mundi
snúa aftur heim.
Þegar hann boðaði loks komu
sína, vissi hún, að öllu var lokið.
KVEÐJAN
Daginn, sem hún tók ákvörð-
unina, gekk hún hægt og rólega
heim á leið frá kirk.iugarðinum.
Aldrei þessu vant kastaði hún
vinalega kveðju á nágranna sína
og viðskiptavini, sem hún mætti
á götunni. Hún gekk jafnvel svo
langt að tala hlýlega til barna,
Fjarlægið
naglaböndin
á auðveldan hátt
* Fljótvirki
* Hreinlegt
A Engar sprungur
A Sársaukalaust
Hinn sjálffyllti Cutipcn gefur mýkj-
andi lanolfn blandaðan snyrtilög, einn
dropa í einu sem mýkir og eyðir
óprýðandi naglaböndum. Cutipen er
eins og faUegur óþrjótandi sjálfbiek-
ungur sérstaklega gerður til snyrting-
ar. Hinn sérstæði oddur hans snyrtir
og lagfærir naglaböndin svo að ncgl-
ur yðar njóti sín. Engra pinna eða
bómullar er þörf. CuUpen er algjör-
lcga þéttur svo að geyma má hann í
handtösku. Cutipen fæst í öllum
snyrtivöruverzlunum. Handbærar á-
fyllingar.
Cu&ÍjfrCVL
Fyrir stökkar neglur biðjið um Nutri-
nail, vítamínsblandaðan naglaáburð
scni seldur cr i pennum jafn hand-
hægum í notkun oð Cutipen.
UMBOÐSMAÐUR:
J.Ó. MÖLLER & CO.
KIRKJUHVOLI, REYKJAVÍK
ASAHI
PENTAX
SPOTMATIC
ASAHI PENTAX
myndavélar audvelda fleirum
ad taka betri myndir
FÓTÓHÚSIÐ
BANK ASTRATI
SlMI 1-1J-J&
sem voru að leik á gangstéttinni.
Við einn nágranna sinn, sem hún
hitti af tilviljun, talaði hún góða
stund um daginn og veginn. Hún
gekk hægt — skref fyrir skref
-— niður eftir götunni. Nágrann-
arnir urðu undrandi yfir því,
hversu glöð og alúðleg hún var
allt í einu orðin. Síðan ypptu
þeir öxlum og hugsuðu með sér:
Þetta hlýtur að vera merki þess,
að hún sé gengin í barndóm.
Engum kom til hugar, að hún
hefði ákveðið að svipta sig lífi.
HEIMKOMAN
Pétur Klúfer kom heim til
Hamborgar og hraðaði sér í land.
Hann slapp fljótt í gegnum vega-
bréfs- og tollskoðun, og samt
fannst honum það taka óratíma.
f þrjú löng ár hafði hann beðið
eftir þessari stundu, — stund
endurfundanna. Hann svipaðist
um eftir Rósu. Hann leit í allar
áttir, en hann gat hvergi komið
auga á hana og undraðist það.
Um leið og hann var kominn
út úr tollbyggingunni, komu
tveir lögregluþjónar til hans. .. .
Á lögreglustöðinni fékk hann
að heyra alla söguna. Það þarf
ekki að lýsa með orðum von-
brigðum hans og harmi.
Hann sat lengi hreyfingarlaus,
en sagði loks:
— Hún lifir samt. Hún mun
alltaf lifa í huga mér....
En hann tók ekki fram, hvor
mundi lifa, hvort það yrði Ag-
atha eða Rósa Dornberg.
☆
Það var barið
að dyrum..........
Framhald af bls. 15.
hjónanna og frú Astrid Gilmark.
Hún hélt marga fundi með þeim
og lýsti látnu fólki, sem þau
þekktu. Og þar kom, að fólkið,
sem stóð fyrir ónæðinu á bænum.
kom einnig fram. Sá, sem barði
að dyrum, reyndist vera fyrr-
verandi eigandi bæjarins, en sá
sem kastaði steinunum var fað-
ir Brors.
Meðan reimleikarnir stóðu sem
hæst voru þau hjónin staðráðin
í að flytja burt af bænum. En
eftir að frú Astrid Gilmark kom
í heimsókn eru þau hætt við
það. Draugagangurinn mun að
öllum líkindum halda áfram, en
þau Göta og Bror Nilsson eru
ekki hið minnsta hrædd við hann.
— Þessar verur vilja okkur
ekkert illt, segir Göta. — Þvert
á móti bera þau umhyggju fyrir
okkur. Nú er svo komið, að ég
býst við að við mundum sakna
þeirra, ef þær hættu að gera vart
við sig.. . .
☆
Verkir, þreyta í baki ?
DOSI beltin hafa eytt
þrautum margra.
Reynið þau.
KEMEDIA HF.
LAUFÁSVEGI 12 - Sími 16510
— Já, það var eins konar brott-
hlaupsævintýri, ég hljóp, en
pabbi hennar náði í mig!
— Nú er komið kvöld, fæ ég
ekki yfirvinnu?
— Þér getið ekki búizt við vinnu
af mér í dag, ég sat í alla nótt
hjá konu vinar míns, sem er
veikur!
29. tbi. VIKAN 45