Vikan - 29.07.1971, Blaðsíða 14

ÞRJÚ Á PALU.
Halldór, Edda og Troels
eru nú í Svíþjóð og
koma meðal annars fram
í útvarpi og sjón-
varpi þar. Við megum
vera hreykin af þeim.
Q
I
Póstlhólf
533
Elsku kallinnl
Á laugardaginn var hélt okk-
ar ágæta söngtríó Þrjú á palli
til Svíþjóðar í boði sænska út-
varpsins og sjónvarpsins. Koma
þau aftur heim núna um helg-
ina og þeysast strax af stað
aftur til að skemmta víðsvegar
um landið um Verzlunarmanna
helgina.
Tilefni þessarar boðsferðar
er 350 ára afmæli Gautahorg-
ar, en í ár er mikið um að vera
hjá írændum vorum Svíum.
„Þetta afmæli var upphaflega
tilefnið", sagði Troels Bendt-
sen, þegar ég ræddi við hann
skömmu fyrir brottför, „en svo
hefur þetta leitt hvað af öðru.
Við komum fram í nærri því
klukkutíma langri skemmti-
dagskrá í útvarpinu, álíka
langri landkynningardagskrá í
sjónvarpinu, skemmtun á
Skansinum í Stokkhólmi, svo-
kölluðu „Kulturkváll“ í há-
skólanum í Gautaborg og loks
í klúbbi Stúdentafélags háskól-
ans þar. Meira er ekki ákveðið
og ég reikna ekki með að það
verði, því tíminn er ákaflega
naumur og nær hver klukku-
stund ákveðin".
„Og hvernig verður pró-
grammið"?
„Það er algjörlega nýtt, allt
íslenzk þjóðlög, sem við höf-
um verið að æfa í sumar. Nei,
það er ekkert af því sem Sa-
vannatríóið var með á sínum
tíma, heldur eru þetta lög sem
við höfum grafið upp hér og
þar, til dæmis úr þjóðlagasafni
Bjarna Þorsteinssonar og víð-
ar. Fæst af þeim hefur heyrst
hér áður, en þó eitthvað".
„Ætlið þið að reyna að koma
ykkur í áframhaldandi sam-
bönd ytra“?
„É'g sé ekki fram á að tími
verði til þess, en maður veit
aldrei hvað sjónvarps- og út-
varpsþátturinn leiðir af sér. Ef
'maður ætlar sér að komast á-
fram erlendis verður maður að
dvelja þar i lengri tíma en við
gerum í þetta skipti. En okk-
ur finnst geysilega gaman að
þessu og það er nokkuð víst
að þetta er stærsta tækifæri
sem íslenzkt skemmtiatriði af
þessu tagi hefur fengið til
þessa“.
„Þú minntist á landkynrling-
arprógramm: Ætlið þið að gera
eitthvað meira í beinni land-
kynningu, til dæmis að íklæð-
ast gæruskinnum og slíku"?
„Nei, alls ekki. Okkur finnst
nóg komið af slíkum molbúa-
hætti og viljum gera okkar til
að stuðla að þvi að útlending-
ar haldi ekki að við séum.enn-
þá í moldarkofunum. Sg held
persónulega að svoleiðis nokk-
uð hafi gert meira illt en gott.
Þetta er „lummó“, vægast
sagt“.
„Hvernig hefur annars geng-
ið hjá ykkur í vetur og sum-
ar“?
„Mjög vel, aldrei betur. Við
höfum verið að um hverja ein-
ustu helgi í allt vor og sum-
ar og erum bókuð hverja ein-
ustu helgi, nær alla daga, það
sem eftir er sumars. Okkur
þykir bara verzt að sólarhring-
urinn skuli ekki vera ca. helm-
ingi lengri“.
O jamm, ég beið og beið og
alltaf þegar ég opnaði VIKUNA
mína í opnunni þinni, lá við að
ég fengi andarteppu. Trúbrot,
Trúbrot, Trúbrot! Ó, Guð, ætl-
ar þessi djöfuls garmur aldrei
að hætta að tönnlast á þessu
blessaða broti, þó svo að Trú-
brot sé þetta fullkomnasta og
mesta?
En, svoooo jaaaá, þá kom það:
MÁNAR, ó, elsku hjartans
englagormurinn minn, já,
MÁNAR eru sko skratti góðir
og meira en það, það er sko
hljómsveit sem hlustandi er á
ef maður vill fara á ball og
skemmta sér. Þá er bara að
fara þar sem MÁNAR eru. Þó
ég sé ósköp venjuleg sveita-
stelpa og skúringakerling í
þokkabót, þá skal ég berja þann
drjóla sem þorir að bera á móti
því að MÁNAR séu góðir.
Já, veiztu að ég hef það að
atvinnu að skúra og halda
hreinu stóru samkomuhúsi. Og
það er sko ekki það eina sem
ég geri. Ég náttúrlega mjólka
beljurnar, gef pútunum og hitt
og þetta heima hjá mér á
sveitabænum. Ég held stundum,
Framhald á bls. 41.