Vikan - 29.07.1971, Blaðsíða 20

OG
SKYNDILEGA
FÓR
MIÐILUNN
ADTALA
SÆNSKU
Miðillinn var frá
fátækrahverfinu Capacabana
og vissi ekki einu
sinni að Svíþjóð var til...
Hin alþjóðlegu samtök um
parasálfræði hafa mikið fjár-
magn að baki sér og hafa sett
sér það takmark að leiða í ljós
sannleikann um þessi fræði.
Þau taka tæknina í þjónustu
sína og leggja mikið upp úr
rannsóknum á miðilshæfileik-
um.
Þegar ég fór til Rio de Jan-
eiro, hafði ég ekki hugmynd
um hvað beið mín þar, en ég
átti eftir að verða fyrir furðu-
legri reynslu, því merkilegasta
sem fyrir miðil getur komið.
En það átti reyndar upptök sín
í Uppsala, sex árum áður.
VERNDARANDI
Vinkona mín hafði við mikla
erfiðleika að stríða. Hún var
ein og þurfti fyrir heimili að
sjá, varð að sjá um verzlun,
sem hún rak og heimilisstörf
að auki. Hún var örvilnun nær,
kom til mín og í sameiningu
báðum við um hjálp og ráð-
leggingar. Mér til undrunar
fann ég strax fyrir því að titr-
ingur fór um mig og Indíáni
birtizt mér. Hann sagði nafn
sitt, en ég átti svo erfitt með
að skilja það að ég varð að
biðja hann að stafa það,
„Nijke“ hét hann. Hann sagði
strax að hann væri verndari
Birgittu vinkonu minnar og að
hann ætlaði að hjálpa henni,
sérstaklega ætlaði hann að sjá
um að fyrirtæki hennar skyldi
ekki fara forgörðum.
Næstu nótt var gerð tilraun
úl að brjótast inn í verzlun
Birgittu. Innbrotsþjófarnir
brutu upp lásinn, en komust
aldrei inn. Hvað hræddi þá í
burtu, veit ég ekki, því að það
hafðizt aldrei upp á þeim. Ef
til vill hafði „Nijke“ verið
þarna að verki og haldið lof-
orð sitt.
'Ég man að hann birtist mér
nokkrum sinnum, en Birgitte
hefur aldrei þurft að biðja um
hjálp síðan. Eg gleymdi „Nijke“
algerlega.
Svo kom ég til Rio de Jan-
eiro. Eg fékk strax túlk, því
ég kann ekkert í portúgölsku
og gestgjafar mínir vildu að ég
bæri sem mest úr býtum í ferð-
inni. Mér var sagt að í Brasil-
íu hittizt fólk oft á því sem
kallað er ,,maeumba“-kvöld.
Það er nokkurs konar miðils-
fundir, sem haldnir eru meðal
allra stétta, jafnvel eins venju-
legt og „sjónvarpskvöld“ hjá
okkur hér heima. Þessi kvöld
safnast fólk saman kringum
miðilinn, syngur og les guðs-
orð. Leiðsögumaður minn
stakk upp á því að við yrðum
viðstödd eitt slíkt mót, „mac-
umba“ í fátækrahverfinu Copa-
cabana. Eg tók boðinu með
þökkum og beið í ofvæni eftir
því hvers ég yrði þá vör.
FÉLL í DÁSVEFN
Við komum að litlu hvít-
kölkuðu húsi. Fyrir utan húsið
logaði á þrem kertum í sand-
inum og kross var hengdur yf-
ir dyrnar. Með þessu átti að
útiloka illa anda. Inni voru
bjálkar í lofti og á þá voru
hengdar mislitar pappírsræm-
ur. Meðfram veggjunum voru
trébekkir fyrir fundarmenn og
mér var vísað til sætis í af-
skekktu horni, því að fylgdar-
maður minn hafði útskýrt það
fyrir húsráðanda að ég hefði
sérstakan áhuga á þessu. Mold-
argólf var í herberginu og fyr-
ir gafli var lítið altari með
logandi kertum og blómum
skreytt. Bak við altarið stóð
hópur af hvítklæddu fólki sem
söng gleðisöngva með hátt-
bundnu hljóðfalli og ég heyrði
Jesús Kristur oft endurtekin.
Það var mjög glaðlegt and-
rúmsloft þarna inni og ég fann
friðar og gleðistrauma fara um
mig.
Hávaxinn, laglegur Portú-
gali kom fram á mitt gólfið og
hvítklædda fólkið gekk íkring-
um hann og söng lofsöngva.
Hann stóð grafkyrr og ég sá
að hann var að falla í dásvefn,
sá útgeislunina frá honum, sem
varð æ skýrari, eftir því sem
hringur söngfólksins þrengd-
izt.
Svo rétti hann handleggina
upp, þangað til hann snerti við
pappírsræmunum, þá féll hann
fram á moldargólfið. Hann lá
grafkyrr og ég sá hann breyt-
ast. Hann var ekki lengur
Portúgalinn, sem ég hafði séð
rétt áður, hann var nú búinn
að fá svipmót Indíána. Eg hélt
að það væru miðilshæfileikar
mínir, sem gerðu það að ég
„sá“ hann svona, en þá hvísl-
aði leiðsögumaður minn að
Indíáninn myndi nú fara að
tala í gegnum hann.
Miðillinn reis upp og nokkr-
ar konur komu fram og settu
bláan fjaðraskúf á höfuð hans.
Mér var nú sagt að stjórnandi
hans væri fegurðardís af Indí-
ánakyni, sem hafði verið uppi
fyrir óralöngu og verið svo fög-
ur að hún hafði kyrkislöngu
sér til varnar. Slangan hafði
alltaf vafið sig um mitti henn-
ar.
HVAÐAN KOM
ÞESSI SLANGA?
Meðan leiðsögumaður minn
20 VIKAN 30. TBL.