Vikan - 29.07.1971, Blaðsíða 50

VIKAN heimsækir
orlofsheimili BSRB í
Munaðarnesi
„Þetta hefur gengið mjög vel hér síðan við
opnuðum í byrjun júní. Enginn hefur kvartað
yfir neinu og allir virðast ánægðir". Þetta
sagði Þórður Kristjánsson, bóndi á Hreða-
vatni, en hann er umsjónarmaður orlofs-
heimilahverfis BSRB í Munaðarnesi. Vikan
brá sér í Munaðarnes á dögunum, spjallaði
við Þórð og leit inn í tvo bústaðina, en þar
bjuggu fjölskyldur frá ísafirði og Hafnarfirði.
/ nœstu
aega
v ■;
Fylltir
tómatar
Fylltir tómatar eru
alltaf skrautlegir
og geta verið sem
forréttur eða sjálf-
stæður smáréttur.
í Eldhúsinu næst
birtast T1 upp-
skriftir að fylltum
tómötum.
• Smásagan í næsta blaði heitir Yfirnátt-
úruleg hefnd og er eftir brezka snillinginn
Bernard Shaw. Sagan birtist í tveimur hlut-
um.
• í þættinum Heyra má verður sagt frá
útihl jómleikum hl jómsveitarinnar Ævintýri
við Árbæ, sem haldnir voru fyrir skemmstu.
• Knattspyrnukynningin heldur áfram. —
Næst koma litmyndir af fyrstudeildarliðum
Breiðabliks í Kópavogi og Iþróttabandalags
Akraness.
® Loks viljum við minna á nýju framhalds-
söguna, Lifðu lífinu, sem er nýbyrjuð.
Gullræningjar í sjónvarpinu
Gullræningjarnir nefnist nýr, brezkur fram-
haldsmyndaflokkur, sem íslenzka sjónvarpið
hefur sýningar á væntanlega í næsta mán-
uði. í næsta blaði segir Vikan frá þessum
þáttum, sem eru 13 alls, bæði í máli og
myndum.
HITTUMST AFTUR - í NÆSTU VIKU
Hún giftist Eskimóa
Hún var einkabarn, alin upp við allsnægtir
og gekk menntaveginn. Samt átti það fyrir
henni að liggja að giftast Eskimóa og hefja
erfitt líf á gjörólíkum slóðum — þúsund míl-
ur fyrir norðan Winnipeg.
gerði það ekki, hún gat það
ekki. Yngvi — það væri
skammarlegt hans vegna. Samt
var hún æst og spenningurinn
litaði kinnar hennar og gaf
augum hennar aukinn ljóma.
Það kom margt fólk, indælt
fólk, skemmtilegt fólk, glað-
vært fólk. Þau voru í stóru
setustofunni og eldhúsinu og
þau drukku og dönsuðu og
Anna gerði slíkt hið sama. En
hún beið alltaf.
Loksins kom hann. Hún sá
hann ekki strax, því að hún
var að hjálpa Kristínu í eld-
húsinu. En hún heyrði til hans
og hún leit um öxl og hár
hennar varð rakt við gagnaug-
un.
— Anna, sagði Kristján.
Hún gat ekki svarað. Hann
var kominn, hann stóð í gætt-
inni og þau voru tvö ein í
veizlunni. Hún heyrði, að
Kristín sagði eitthvað reiðilega
og hátt, en hún merkti ekki,
hvað hún sagði. Hún vissi það
eitt, að það hafði verið sett ný
plata á fóninn og að Kristján
breiddi út faðminn. Hann leit
á hana og hún vissi, hvað hann
þráði. Hún vildi það líka
— Eg vissi ekki, að Kristján
ætlaði að koma, sagði Kristín
kuldalega. — Eg bauð honum
ekki hingað. Hugsaðu þig nú
um, Anna!
Anna leit á hana, án þess að
sjá hana, hlustaði ekki á hana,
svaraði henni engu. Það gat
enginn skilið þetta. Kristín ekki
heldur. Það eina, sem var skilj-
anlegt var sambandið milli
Kristjáns og Önnu, því að það
voru sálir þeirra. Og þau vissu
bæði, að það var ekki til neins
að berjast gegn því, sem hlaut
að gerast. Það var einhver, sem
setti aðra plötu á og hún gekk
í faðm Kristjáns.
- Komdu, sagði hann og
hvíslaði í eyra hennar. —
Komdu, Anna.
Hún kinkaði aðeins kolli.
Þau fóru. Það tók enginn eft-
ir því, ekki einu sinni Kristín.
Hann átti lítinn bíl fyrir utan
og þau leiddust að honum.
Götuljósin hurfu framhjá ör-
hratt, hann ók á fullri ferð.
Anna fann, hvernig næturgol-
an blés um heitar kinnar henn-
ar, en golan svalaði henni ekki,
heldur gerði hana enn æstari.
Hún hafði aldrei fyrr komið
í nýju íbúðina hans Kristjáns,
en hún sá ekkert þar. Þar var
aðeins staður, sem þau voru í
bæði og þar sem þau gætu elsk-
ast.
Framhald i næsta blaði.
50 VIKAN 30. TBL.