Vikan - 09.12.1971, Side 23

Jimi Hendrix eftirprentaður
Eins og lesendur muna, hélt
JÓHANN G. JÓHANNSSON,
(fyrrverandi Óðmaður) mál-
verkasýningu í Casa Nova sl.
sumar og meðál mynda var ein
af Jimi sáluga Hendrix. Vakti
myndin töluverða athygli og
um það leyti er sýningunni var
að Ijúka, komu ónefndir aðilar
að máli við Jóhann og buðust
til að fjármagna eftirprentun á
myndinni.
Til að gera langt mál stutt,
þá er myndin komin út og selzt
vel, enda eftirprentunin, sem
gerð var í Kassagerðinni, vel
heppnuð og segir Jóhann ár-
angurinn hafa farið fram úr
óllum vonum sínum. Upplag er
þó heldur takmarkað, þannig
að fólki er bent á að hasta sér
við kaupin á góðri mynd af
miklum listamanni.
Myndin, sem fylgir með þess-
um línum, sýnir Jimi og er
táknrœn fyrir þau áhrif sem
hann hafði.
Þá sakar ekki að geta þess í
lokin, að ekki alls fyrir löngu
kom á markaðinn ný LP-plata
með Jimi Hendrix og ber hún
heitið „JH live at the Isle of
Wight“, en það voru síðustu
hljómleikarnir sem Jimi lék á
fyrir sorglegan og sviplegan
dauða sinn á síðasta ári.
Hæfiieikar
Magnús Sigmundsson & Jóhann Helgason: „Við semjum ekki saman,
heidur syngjum hvor fyrir annan í símann."
Suður með sjó, ekki langt
frá þeim stað hvar amerískir
soldátar æfa sig í manndráp-
um, búa tveir ungir menn í
kompaníi við um það bil fimm
þúsund manns í viðbót. (Út úr
þessari hástemmdu prelúdíu
ættu flestir hæfilega skynsam-
ir einstaklingar að sjá, að ver-
ið er að tala um Keflavík).
Þessir tveir ungu menn heita
Jóhann Helgason og Magnús
Sigmundsson og hafa 'sér það
til ágætis að vera búnir meiri
og athyglisverðari hæfileikum
á tónlistarsviðinu en flestir
aðrir. Þó hafa þeir ákaflega
lítið gert af því að koma fram
opinberlega og sannast sagna
hefur það aðeins skeð einu
sinni, á þjóðlaga- og vísna-
kvöldi í Tónabæ fyrir mán-
uði síðan. Þeir Magnús og Jó-
hann koma sem sé fram til að
syngja og spila eigin lög við
eigin texta — alla á ensku og
segja það vegna þess að ís-
lenzka sé „óþjált mál“ til ljóða-
í sérflokki
gerðar. Ekki er víst að allir séu
sammála þeim félögum í því
efni og víst er að Stephan
gamli G. Stephanson myndi
snúa sér við í gröf sinni ef
hann heyrði þessa fullyrðingu
þeirra.
Að vísu er ekki alveg rétt
með farið, þegar því er haldið
fram að þeir hafi aðeins einu
sinni komið fram áður, því þeir
voru fyrir nokkrum árum í
hljómsveit sem hét Nesmenn
og var sú gerð út frá Kefla-
vík. „Við vorum í þeirri hljóm-
sveit í hálft annað ár,“ segir
Jóhann. „Það var tóm vitleysa
frá upphafi til enda. Svo að
segja hverri krónu var til dæm-
is stolið af okkur á einn eða
annan hátt.“ Síðan er liðinn
nokkuð langur tími og fyrir á
að gizka tveimur árum síðan
komu fram á þjóðlagakvöldi
hjá VIKIVAKA tveir keflvísk-
ir piltar, áðurnefndur Jóhann
Helgason og Guðmundur nokk-
ur Reynisson, sem er hálfbróð-
ir Jóhanns G. Jóhannssonar og
man fólk ábyggilega eftir því,
að þeir bræður hafa samið
nokkur góð lög í sameiningu,
til dæmis „Það kallast að koma
sér áfram“.
Þeir Jóhann (Helgason) og
Guðmundur komu ekki fram
eftir þpð, en um síðustu páska
var haldinn i Tónabæ íslenzk-
amerískur „konsert“, á vegum
Tónabæjar, VIKIVAKA og
KAUS, samtaka skiptinema
þjóðkirkjunnar, og þar komu
fram Ríó-tríóið, bandarískur
skólakór sem hér var á ferð,
bandaríski þjóðlagasöngvarinn
James Durst, skólakór MH og
fjögurra manna sveit frá Kefla-
vík, sem kallaði sig Ábót, en
það voru þeir Jóhann og Magn-
ús auk þeirra Ingva Steins Sig-
tryggssonar og Finnboga Kjart-
anssonar. Vakti Ábót mikla at-
hygli en þeir komu ekki fram
aftur, en skömmu eftir þennan
konsert tóku þeir Jóhann og
Magnús upp tveggja laga plötu
. . . sjálfir!
Gekk það þannig fyrir sig,
að þeir fóru út í Stapa með
segulbandstæki, fengu með sér
trommara, bassaleikara og org-
anista og tóku upp tvö lög, bæði
frumsamin og framúrskarandi
góð. Síðan fóru þeir með spól-
una í Fálkann og Fálkinn lof-
aði að gefa út tveggja laga
plötu en ennþá er engin plata
Framhald á bls. 45.
49. TBL. VIKAN 23