Vikan - 02.08.1973, Blaðsíða 14

HEYSYKI.
— Nú hef ég fengih heysykina
aftur, læknir. fcg hefi verih svo
illa haldin. ah ég hefi orhih ah
halda mig innan dyra. (íetih þér
ráhlagt mér eitthvah til hjálp-
ar?
Ungfrú U. er rúmlega tvitug
og er nýlega oröin sjuklingur
minn.
— Hvaö eigiö þér við meö
heýsýki? spuröi ég.
— Ég fæ regluleg hnerraköst
og svo rennur stanzlaust úr nef-
inu á mér. sagöi hún.
Ég sagöi henni. að ofnæmis-
kennt nasakvef væri stundum
kallaö heysýki. jafnvel þctt
þessi plága kæmi yfir menn á
öllum árstiöum. Þaö gátu veriö
ýmsar orsakir til þessa sjúk-
dóms, allt frá venjulegu húsryki
að visnuðum blómum.
— Þessi einkenni yöar benda
til þess, aö þér séuö meö ofnæm-
iskvef, sagöi ég. — Á hvaöa árs-
tima er þetta verst?
— Ég fæ þetta oftast i júni og
venjulega endist mér þaö alveg
út júli, en svo fer mér venjulega
aö skána.
BUNDH) VII) AltSTtDHl.
— Veröa augun rauö og þrut-
in. þegar þér fáiö þessi köst'*
— Já. læknir, og þaö er þaö
versta.
— Þá hallast ég að þvi sama
og þér, aö þetta sé svokölluð
heysýki. Þegar þetta er svona
árstiöabundiö. þá bendir allt til
þess, aö orsökin sé ofnæmi fyrir
nýslegnu heyi og þviumliku. 1
pril og mai eru þaö oft brumin
á trjanum, sem geta oröiö til
þessa ofnæmis. Ef þessi köst
gera vart viö sig allt áriö. þá er
þaö venjulega húsrvk, sem er
algengasta orsökin. Það er hægt
aö finna orsökina meö þvi aö
gera húöpróf.
— Á ég þá aö fara i húöpróf?
— Nei. ég held ég sé viss um
orsökina i yðar tilfelli, aö þetta
komi af ofnæmi fyrir nýsiegnu
grasi og ég mun gera eitthvað
fyrir yöur með þaö fyrir augum.
— Hvaö ætlið þér aö gera fyr-
ir mig?
— Þaöerenginn vafi á þvi. aö
nokkrar sprautur myndu hjáipa
yöur og verja yður fyrir oínæmi
af grasfræi og ööru liku þvi. en
við notum nú' samt ekki spraut-
ur um þetta leyti árs, nema aö
annað dugi ekki og aö heysýkin
veröi asmakennd Það veröur
að fara varlega út i aö gefa
þessar sprautur.
— Ég hefi fengið töflur viö
þessu áöur. sagöi sjuklingurinn.
— Þær hjálpuðu mér nokkuö
vel.
— Ég hefi ekki fengið sjúk-
dómslýsingu lrá fyrrverandi
lækni yðar. sagöi ég. — svo ég
veit ekki hvaða töflur þér hafiö
fengiö. En til bráðabirgða ætla
ég aö gela yður lyf. sem hefir
reynzt vel og þér veröiö aö láta
mig vita. hvernig þaö verkar á
yöur. Þér megiö samt ekki aka
bil eöa vinna viö vélar, l'yrr en
viö erum viss um. aö þér verðiö
ekki syfjuð viö aö nota þetta Ivf.
Þér verðið auövitaö aö hafa
það hugfast, aö reyna að foröast
það sem orsakar þetta ofnæmi
og að komast sem minnst i
snertingu viö gróöur á engjum
og skóglendi.
r
DÓKK (il.KHAl'Ul'.
dökk gleraugu munu hlifa
augum yöar, bæöi fyrir ryki og
sólarljosi.
Þaö er mjög nauösvnlegt. aö
þér komiö aftur til min. þegar
fer aö hausta Þá er hægi aö sjá
hvernig þetta gengur*og eg get
verið búinn aö athuga hvaöa ó-
næmisaögerö hentar yöur bezl
fvrir sumarið.
UR DAGBOK
LÆKNIS
ÁGUST ER MÁhfUÐUR
ÁSTARINNAR...
þvi upp sólhlifina mina og sneri
mér ab Láru.
„Það er reglulega notalegt
hérna, finnst þér ekki?”
Eina leiöin til þess aö lýsa hári
Láru er að segja, að það hafi ver-
ið á litinn eins og hár. Það var
stritt -og ólagt og auk þess svo
stuttklippt aö enginn hárgreiðslu-
meistari heföi getaö komiö
nokkru lagi á þaö. Ég hélt hún
heföi ekki heyrt til min.
,,Ég hef oft veriö að hugsa”,
sagði hún loks og ég furöaði mig á
þvi, hve rödd hennar lét vel i eyr-
um. „Ég hef oft veriö að hugsa aö
ef hægt væri að ábrgjast heitt sól-
skin I tvær vikur samfleytt heima
i Englandi og þar væru fleiri
hundruð malbikaöir fermetrar,
þar sem fólk mætti liggja á nand-
Ídæöum, þá myndi allt þetta fólk,
og mamma lika, vera alveg eins
ánægt þar. Þaö sem viö sjáum
núna erekki Portúgal. Viö gætum
veriö hvar sem er.”
Siðan beygöi hún sig aftur yfir
bókina sina og mér fannst ég vera
ein i heiminum.
Ég lét Láru eiga sig, en áöur en
viö fórum til herbergja okkar til
þess aö skipta um föt fyrir kvöld-
verðinn, reyndi ég aftur:
„Langar þig til þess aö koma og
skoöa gamla borgarhlutann á
morgun? Viö getum sezt á eitt-
hvert kaffihúsiö og horft á fólkiö
ganga framhjá. Ég fór að kaupa
póstkort i morgun og þá sá ég
gamla konu, klædda i svart frá
hvirfli til ilja, skilja asnann sinn
eftir fyrir utan búð, rétt eins og
frúrnar heima leggja bilunu, sin-
um. Og þaö er reglulega falleg
gömul kirkja hinum megin viö
torgið. Ég held að þar hafi veriö
ferming. Börnin sungu og gamall
prestur var fyrir altari”.
Það vottaöi fyrir áhuga, þegar
ég nefndi börnin, en svo tók sama
dulin viö aftur og hún hristi
höfuöið. x
„Nei, þakka þér fyrir. Mér liður
vel hér. Auk þess hefur mamma
engan áhuga á þvi aö skoöa sig
um.”
Þaö lá viö aö ég segöi: En þig
langar til þess, en tókst þó að hafa
stjórn á mér. Hvað átti ég með
aö vera að skipta mér af þessu?
Ég ákvab þvi ab fara ein aö
ganga daginn eftir og þegar ég
gekk eftir öngstrætunum siöla
dags, rakst ég á Piccadillykrána.
A skilti yfir dyrunum stóö:
SUNNUDAGSMATUR. NAUTA-
KJÖT OG YORKSHIREBÚÐ-
INGUR. og til hliöar viö inngang-
inn stóö risavaxinn. andstyggi-
legur plastkaktus.'
Ég trúöi ekki minum eigin aug-
um. Kaktusinn virtist ekta svo aö
ég tók á einu blaöinu til þess aö
Framhald á bls. 31