Vikan - 02.08.1973, Blaðsíða 39

skrifaði bara fyrir sjálfan mig, en
svo kom sá dagur, að ég sann-
færðist um, að það form sem ætti
bezt við mig væri leikritið og leik-
húsið.
— Er ekki leikritið erfitt form
tjáningar?
— Leikritið er á ýmsan hátt
snúiö form. Sá, sem skrifar
skáldsögu getur endalaust veriö
að lýsa umhverfinu, sólarlaginu
eða öskutunnunum. . . Hann getur
veriö að segja hugsanir sinar og
söguhetjanna eða að útskýra af
hverju þetta gerist svona og hitt
hinsegin. Sá sem skrifar leikrit er
með hið nakta talaða orð. Það er
hvorki staöur né stimd fyrir út-
skýringar. Persónurnar á sviðinu
verða að bera með sér hvað er að
gerast, en það kemur enginn
sögumaöur og útskýrir i leikriti
sem rennur á fjölunum. Leikrit er
ekki eins og skáldsaga: Þú ert á
siðu 50 og skilur ekki eitthvað þar,
þá er hægöarleikur fyrir þig að
fletta upp á siðu 20 og athuga
samhengið. Slikt gerist ekki I
leikriti! Leikrit er i raun og veru
eitt frjálsasta og um leið bundn-
asta form sem til er.
— Er leikrit söluvara?
— Leikrit er og verður sölu-
vara. Leikrit er á vissan hátt iðn-
aöur engu siður en kvikmyndir.
En þessi iðnaður er um leiö skap-
andi. Hann er listrænn og upprun-
inn i trúarathöfnum: særingunni.
— Hvað er leikhús?
— Ég var einu sinni á fyrir-
lestri hjá Ingmar Bergman. Þar
var fjöldi háskólamanna, sem
voru að ræða við hann, og þeir
komu meö langar útskýringar á
uppsetningum hans. Þá segir Ing-
mar Bergman: Ég er orðinn svo
hundleiður á öllum þessu stóru
löngu orðum. Fyrir mér er leik-
hús aðeins eitt: Leikhús er fyrst
og fremst áhorfendur, eöa öllu
heldur hugmyndaflug áhorfand-
ans.
Viö létum þetta nægja um leik-
rit og leikhús og vikum talinu að
hinum geysivinsæla útvarps-
þætti, Matthildi, sem Hrafn
stjórnar og semur ásamt Þórarni
Eldjárn og Davið Oddssyni.
— Þóröur Breiðfjörð er náttúr-
lega svo hörundssár, að ég veit
ekki hvað ég má segja mikið.
Þóröur er við nám i lífeðlisfræði I
Þýzkalandi sem stendur. Hann
var hér lengi við guðfræöinám, en
hætti við þaö og fór i tannlækning-
ar, en hætti við það lika og fór i
lifeðlisfræöi i Þýzkalandi.
— Er Þóröur til?
— Hvað er til? Er Páll Heiðar
til eða Vigdis Finnboga? — Þórð-
ur vann um tima hjá slökkviliöinu
i Hafnarfiröi, en var rekinn fyrir
aö stela kexi. Annars hefur hann
veriö ofsóttur svo mikið að mér er
meinilla viö aö leggjast þar á
sama plóginn. Meðal annars
héldu menn þvi fram um tima, aö
Þórður væri dönsk hafmey, en
Gúmmíbátar
Orvalið er mest
í langstœrstu
sportvöruverzlun landsins
★
6
★ 5 gerðir
★ Þar af þrjár gerðir
fyrir utanborðsmótor
★ Björgunarvesti (verðið
mjög gott)
Póstsendum
SPORTVAL
Hlemmtorgi — Simi 14390
þar fóru þeir algjörlega villur
vegar. Hann er ekki dönsk haf-
mey! — En hvað sem öðru liður
er einn sá bezti skóli i „dialog”
sem ég hefi fengið, samvinna min
með þeim Þórarni og Davið.
— 1 einum þætti Matthildar um
daginn voruð þið eins og svo oft
áður með háðska gagnrýni á
valdamenn þjóðfélagsins. Þá not-
uðuö þið full nöfn þessara manna
og gerðuð enga tilraun til að nota
þau undir rós. Er ætlunin að
halda þvi áfram?
— Ég geri siður ráð fyrir þvi.
— Hvað eruð þið lengi að vinna
hvern þátt?
— Viö erum um viku. Byrjum á
mánudegi. Vinnum allan mánu-
dag, þriðjudag, miðvikudag,
fimmtudag og tökum þáttinn upp
á föstudegi. Og iöulega er á mörk-
unum að hann sleppi.
— Hvað fáið þið mikið greitt
fyrir hvern þátt?
— Við fáum 5000 krónur hver á
þátt. Það er með dýrara efni út-
varpsins á útsendingarminútuna,
en liklegast það ódýrasta miðað
við þá vinnu, sem við leggjum i
þessar minútur.
— Hvernig gekk platan, sem
gefin var út með beztu atriðum
Matthildar?
— Hún fékk góðar viötökur.
Annars verður mér alltaf illt i
maganum nú orðið, þegar ég
heyri hana spilaða. 1 ráði er að
gefa út sérstaka þjóðhátiðarplötu
aö ári meö sögulegu efni.
— Hvernig vinnið þið þáttinn?
— Við gerð þáttanna reynum
við að gefa mynd af þvi sem er aö
gerast i kringum okkur, reynum
að sjá eitthvað spaugilegt við
þetta allt saman.
— Attu einhver áhugamál fyrir
utan skriftir?
— Ég er farinn að æfa iþróttir.
— Ha, og hvað þá?
— Hlaup! 1 allan vetur höfum
við Rúnar Gunnarsson kvik-
myndatölumaður hitzt kl. 6 á
kvöldin i skógi fyrir utan Stokk-
hólm og hlaupið 5 kilómetra. Ég
léttist um 10 kiló fyrstu tvo mán-
uðina.
Hrafn hefur keðjureykt meðan
ég ræði við hann. Þvi spyr ég
hann, hvort honum stórreykinga-
manninum gangi ekki illa að æfa
hiaup.
— Nei, ég reyki ekki! Það er
bara núna, meðan ég tala við þig,
sem ég fæ mér sigarettu. Ég get
mjög auðveldlega setzt niður og
meðan ég er að skemmta mér eða
tala við góða menn og reykt, en
það siðasta sem ég gerði daginn
eftir væri að fá mér sigarettu. Ég
reyki aldrei við nám eða við
vinnu. þvi ég veit, aö ég er ekki
eins næmur eftir að hafa reykt
sigarettu.
— En iþróttirnar?
— Ég fyrirleit iþróttir framan
af, enda hafðiég vottorð i leikfimi
i menntaskóla. En nú hef ég upp-
götvað, að til þess að halda and-
legu starfsþreki, þarf maður að
hafa likamlegt úthald.
— Ertu ekki með eitthvað ann-
að i smiðum fyrir útvarp?
— Jú, ég verð meö þátt á
þriöjudagskvöldum i sumar, og
tek þá til meðíerðar það sem mér
dettur i hug þá stundina. Einnig
er ég að vinna með Sigurði Rún-
ari Jónssyni að upptöku ljóða-
flokks, „Orðlaus yfir undrum
orðsins”, sem er nánast öndunar-
æfingar fyrir hljóðnema.
— Hvaö um framtiðina? Hvað
tekur við að loknu námi I vor?
— Já, þá stend ég á vegamót-
um, og ætli ég reyni ekki að fá
vinnu við sjónvarpið eða leikhús-
in, — hver veit?
GUÐMUNDUR I I
ÍÞRÓTTAHÚSINU...
Frh. af bls. 11
braut. Þegar hann er kominn á
Fitjarnar, kemur Ásbjörn fleng-
riðandi á eftir honum.
— Eitir á að hyggja, segir Ás-
björn. Er það nokkur krókur, þótt
þú komir við hjá Norðfjörð.
Maðurinn kvað það ekki vera.
— Þá máttu skila til hans, að
mig vanti menn, hér hafi rekið
sel, og ég þurfi aðstoð til að koma
honum á þurrt og gera að honum
og geta máttu þess, að selurinn er
hvitur.
Segir ekki af Nesjamanninum,
fyrr en hann hittir Norðfjörð.
Spurði kaupmaðúrinn, hvort stór-
bóndinn i Njarðvik hefði ekki
keypt kettina eins og hann visaði
honum á. Maðurinn kvað svo ver-
ið hafa.
— Og gaf hann mikið fyrir þá?
Maöurinn sýndi honum stóran
matarpoka.
Norðfjörð virtist hissa og hafði
ekki áhuga á írekara samtali.
— Augnablik, Norðfjörð, sagði
Nesjabúinn. Ég var rétt búinn að
gleyma þvi^ Asbjörn bað mig að
senda sér menn til að koma á land
sel, sem á fjörur sinar hafði rekið.
— Sástu hann?
— Nei, ég var kominn út á Fitj-
ar, þegar Asbjörn náði mér og
sagði jafnframt, að hann væri
hvitur.
— Hvitur selur. Norðfjörð rak
upp stór augu.
— Og vertu nú blessaður. Með
það fór Nesjamaðurinn út úr
búðinni, heim á leið.
— Af Norðfjörð er það að segja,
að hann hafði alltaf forvitinn ver-
ið. Að senda mann til Ásbjarnar
stórbóndans i Njarðvik, bar hon-
um engin skylda til, en að sjá
hvitan sel, það lék honum forvitni
á áð sjá. Lét hann þvi söðla hest
31. TBL. VIKAN 39