Vikan - 02.08.1973, Blaðsíða 18

Awili Otin tók á móti Önnu og Onyango, klæddur Inni i maurabuinu var hunangsgul leója.
viðhafnarbúningi.
Þriðja og síðasta grein önnu Nyman um þorpið i
Kenya, þar sem hún á leirhús og dvelst í fríum sínum. í
þessari grein segir hún frá mauraveizlu og heimsóknum
til höfðingja Luoættbálksins.
Einn morguninn, þegar ég var
að þvo kastarholurnar eftir
morgunverðinn, heyrði . ég
Onyango kalla.
— Flýttu þér hingað með vatn i
krukku. Ég fann maura, sem þú
átt að steikja i kvöldmatinn.
Flýttu þér nú, áður en þeir sleppa
allir.
Þegar ég kom á vettvang, hafði
Onyango byrjað að brjóta maura-
þúfu úr grjóthörðum leir og
maurarnir skriðu um allt. Þeir
voru griöarlega stórir, sumir allt
að þvi tveir sentimetrar á lengd.
Onyango sýndi mér, hvernig ég
átti að taka maurana og setja þá i
vatniö, svo að þeir gætu ekki
flogið i burtu. Ákafi hans smitaði
mig svo að ég vann bug á við-
bjóðnum, sem heltók mig i fyrstu.
En ég gat ekki fengið mig til
þess að stinga þeim upp i mig og
tyggja þá hráa eins og Onyango
og Ogenya frænka hans gerðu.
Þess i stað lét ég Lonu kenna mér
að steikja þá til þess að ég gæti
matreitt ljúffengan kvöldverð
handa okkur öllum.
— Nú er uppskerutiminn i
nánd, sagði Lona, Næstum allir
maurarnir eru orðnir fleygir.
Hún sagði mér lika frá voldugu
hvitu drottningunni, sem felur sig
inni i dimmri kúpunni, og snýr
alltaf i sömu átt og tunglið kemur
upp i á kvöldin.
Rétt á eftir komum við inn i
miðjan leirköggulinn, þar sem
maurarnir höfðu byggt sér bú.
Búið var einna likast hunangs-
köku og af þvi draup klistrug
leðja, svipuð sirópi. Ég fylgdi
ráðum Lonu og safnaði leðjunni i
krukku, sem ég geymdi til þess að
hafa með pönnukökunum siðar
um daginn.
Þriðja og síðasta greinin um Afríku
Mauramir smök
18 VIKAN 31.TBL.