Vikan - 05.12.1974, Qupperneq 14

til jólagjafa
Mikið úrvai af skólaritvélum.
Sendum í póstkröfu.
SKRIFVÉLIN,
Suðurlandsbraut 12 — sími 85277.
Veðriö hélst gott, og þegar komið
var á mið norðvestur af Horni var
enn sunnan andvari og hlýtt.
Þarna var rennt, og brátt voru
menn i fiski. Brátt varð mikið
kapp við veiðarnar. Menn létu sér
ekki nægja að standa sina vakt,
heldur komu upp á frivaktinni og
tóku til við skakið. Það var þvi
sist að undra, þótt viðvaningarnir
tækju sér eldri og reyndari menn
til fyrirmyndar i þessum efnum.
Þeir Jón Nielsson og Gunnlaugur
Jóhannesson, jafnaldrar og
fermingarbræður, vildu sist láta
sitt eftir liggja og þegar Július
EA 6 hafði verið að veiðum i
nokkra daga leið varla svo sólar-
hringur að þeir færu ekki upp á
frivaktinni og renndu. Þá var lika
komin mikil keppni milli
þeirra um það, hvor fiskaði betur.
Þeir voru ekki fullharðnaðif, og
áttu þvi oft fullt i fangi.með að
draga, þegar fiskað var á miklu
dýpi.
Það var nokkrum dögum eftir
að veiðar hófust, að þeir Jón og
Gunnlaugur höfðu farið upp á
frivakt og rennt. Baldvin
skipstjóri vissi hvernig i málum
lá. Hann kom á þilfar og rak þá
báða i koju. Sagði að það væri nóg
fyrir þá unglingana að standa
sinar vaktir.
Daginn eftir sagði Baldvin
skipstjóri við Jón: „Ég er i vand-
ræðum með ykkur Gunnlaug. Þið
ætlið að drepa ykkur á stöðum.
En ég kann ráð við þvi. Þið verðið
settir i félagsdrátt”.
Sunnanáttin og góða veðrið
hélst, og menn stóðu á klossum
Smyrjið kökumótið
með feiti og leggið inn INotíð Rouol
í það snrjörparppír. ■_
það smjörpappíi
Blandið saman: 275 gr.
kúrennur, 170 gr. rús-
inur, 85 gr. súkkat,
50 gr. möndlur.
I Hrærið sainan: 275 gr.
hveiti og látið í 3 sléttf.
I tesk. Royal, 1 »tesk.'kardi-
mommur, örlítið Balt.vT
--------- —m&m

Látið
> 3 egg,
eitt í einu
Hrærið saman I701
gr. smjörlíki og 170
gr. sykur (frem.úr
púðursykur)
Látið í köku-
mótið
Latið eftirstöðvar af
hveitinu saman við
ásamt 2 rnatsk. af
mjólk og 60 gr.
syrup (hitað). —(
Bætið öllum ávöxt-
unum í dcigið.
\ og bætíð
::\ hveiti í
p\ jafnóðum.
im
Latið kökvna kouu
skreytið afðan með
kremi eða þeyttum
rjóma.
bakið í ca.
80 mln.
við veiðarnar. Sjómennirnir
innbyrtu fiskinn og merktu hann
um leið. Sjálfir áttu þeir helming
þess, sem þeir drógu. Hinn
helminginn átti útgerðin. Allir
hausar voru gellaðir og gellurnar
saltaðar i tunnu, sem stóð á
þilfarinu. Hana átti skipstjórinn.
Pétur Ólafsson matsveinn kom
á þilfar, þegar hann mátti vera að
þvi frá matreiðslunni. Hann átti
sjálfur allan afla sinn. Menn
lögðu sér sjálfir til soðningu, og
siðan varð kokkurinn að þekkja,
hvað hver og einn hafði látið i
pottinn. Einn t.d. kinnar. Annar
stykki úr steinbit. Sá þriðji
bútung og svo mátti lengi telja.
Kjöt var á borðum tvisvar i viku.
Kútter Júiius hafði Verið tiu
daga á veiðum norður og
norðaustur af Horni, þegar tveir
skipsmenn veiktust snögglega.
Það voru þeir Þorvaldur
Baldvinsson og Gisli Sölvason.
Skipið var lika orðið vatnslitið,
svo Baldvin skipstjóri ákvað að
sigla til Flateyrar i önundarfirði.
Þar vissi hann um lækni, og þar
átti að taka vatn.
Þeir komu til Flateyrar að
áliðnum degi. Halldór læknir
Stefánsson var sóttur til mann-
anna og vatnsgeymir skipsins
fylltur. Það var ákveðið að liggja
á önundarfirði yfir nóttina og
sigla út að morgni.
Um kvöldið var skipstjórinn i
veislu hjá Halldóri lækni. Hann
kom seint um borð og skipaði svo
fyrir, að létt skyldi hið snarasta
og siglt út.
Jónas Hallgrímsson stýri-
maður var ekki á sama máli og
skipstjóri, þvi loftvog hafði fallið
mjög ört og stóð illa. Skipstjóri
hlaut hinsvegar að ráða. Segl
voru sett, og þessa aðfaranótt
sunnudags 26. mars sigldi Július
EA 6 út önundarfjörð. Þegar
komið var út úr f jarðarmynni var
stefna sett austur og fram.
Seint á hundavaktinni tók að
kula af norðaustri og hreytti snjó.
Snjó þyngdi fljótt, og nú var stór-
seglið rifað og messanseglið og
siglt eins nærri vindi og mögulegt
var. Enn var frostlitið en þyngdi
erá leiðog loftvog stóðmjög lágt.
1 birtingu skall á fárviðri af norð-
norðaustri með frosti og mikilli
fannkomu. Skipinu var nú lagt til
drifs og varið áföllum eftir
föngum.
Veðrið hélst svipað allan
sunnudaginn. Ekkert sást út frá
skipinu vegna særoks og hriöar-
sorta, og skipsmenn vissu ekki
gjörla, hvort skipið halaði
nægjanlega mikið frammi, til
þess að halda i við fárviðrið. Þeir
töldu þó liklegt, að þá tæki undan
þvi, og þar sem vindátt var svo
norðlæg var hætta á, að þá ræki of
nærri landi á suðurfjöröunum.
Það hafði þvi oröið að ráði, að
skipinu var lagt útum með stjórn-
borðshálsi. Skipið varði sig vei og
tók ekki sjói, en sjólag versnaði,
þegar leið á nóttina, og þeir töldu
vist, að þá bæri nær landi.
I birtingu á mánudagsmorgun
dúraði hriðin, og þeir á vaktinni
rýndu i átt til lands. Kannski var
hér tækifæri til þess að fá staðar-
ákvöröun. Lengi vel sást ekkert,
en skyndilega rofáöi betur til, og
14 VIKAN 49. TBL.