Vikan - 05.12.1974, Síða 20

BÍLTÆKI 4RA RÁSA
kr. 12. 655. -
Programmelndicator Balance Control Channel Selectc
Segulband
með
útvarpi
innb.
hljóðnemi
kr. 18.665.-
RAFBORG sf.r
• Rauðarárstíg 1, sími 11141.
að vera meö okkur. Þessir menn
uröu aö gera sér grein fyrir þvi
strax, aö þaö væru litil likindi til
aö þeir fengju nokkuö fyrir sína
vinnu. Viö unnum upp á hlut, en
reyndin varð alltaf sú, að þegar
viö geröum upp kassann var ekk-
ert aflögu, nema kannski rétt til
aö kaupa veitingar i eina góða
veislu til að halda upp á, að við
værum búin að sýna viðkomandi
verk.
— Nú varð Grima ekki langlif.
Hvað varö henni að falli?
— Starfsemi, eins og Grimu er
aöeins hægt að halda uppi, meðan
fólk er fullt af eldmóði og áhuga
og getur lagt það á sig að vinna
nætur og daga. En fyrr eða siðar
kemur að þvi, að fólk er búið að
stofna heimili og verður að fá
peninga fyrir vinnu sina, og þá er
þetta ekki hægt lengur. Þess
vegna þarf að vera hreyfing i
svona hóp. Það skildi ég ekki þá
— en maður skilur svo margt,
þegar timar liða. Grima var lok-
aður hópur, og við vorum mjög
einráð. Undir lokin vorum við
ekki sammála um, hvort við ætt-
um aö hleypa fleira fólki að, og
þar kom, að við ihaldskaggarnir,
sem vildum halda hópnum lokuð-
um, fórum út, en nýtt fólk kom i
staðinn. Ég naga mig enn i
handabökin fyrir að hafa verið
svona barnaleg að skilja ekki, að,
það besta, sem svona hópur getur
gert, er að virkja nýtt fólk, sem
tekur við og er tilbúið að vinna
eitt ár, vitandi, að þarna er ekki
feitan gölt að flá, er tekur svo aft-
ur inn nýtt fólk og þannig koll af
kolli. öðruvisi verður svona leik-
hús ekki rekið, og kannski væri
Grima blómlegt tilraunaleikhús I
Reykjavik i dag, ef við, sem byrj-
uðum, hefðum áttað okkur á þvi.
En þvi miður varð ekki framhald
á Grlmu, þvl að þeir, sem tóku
við, höfðu heldur ekki skilning,
bolmagn eða orku til að virkja
stöðugt nýtt fólk, og starfsemin
lagðist niður.
Eftir Grimuævintýriö varð að
mestu hlé á leikhúsafskiptum
Vigdisar, hún dvaldist um skeið
erle'ndis og las leiklistarsögu, en
fór siöan aftur að kennaaf krafti i
Menntaskólanum i Reykjavik og
siðan Menntaskólanum i Hamra-
hllð, eftir að hann var stofnaður.
Svo kom að þvi að sjónvarpið fór
að hugleiða að taka upp frönsku-
kennslu, og Vigdis var beðin að
taka hana að sér.
— Eins og margir muna vafa-
laust, byrjaði þátturinn alltaf á
þvl aö við heilsuðumst á frönsku:
„Bonjour Vigdis” — Bonjour
Gérard” — og það kemur oft fyr-
ir.þegar ég fer út áland,að krakk-
ar hlaupa á eftir mér og kaila:
„Bonjour Vigdis, hvar er hann
Gerard?”. Við Gérard vorum
eins og harðtrúlofað par þarna i
sjónvarpinu, svo börn eiga erfitt
með að hugsa sér, að við séum
ekki alltaf saman. Eg skrifaöi
þættina eins og leikrit, og við Gér-
ard skemmtum okkur konung-
lega við flutning þeirra. Gérard,
sem er frakki, var valinn sem
mótleikari minn, þvi ég setti það
að skilyrði, að ég hefði méð mér
frakka, sem heföi góðan og réttan
framburð. Mér þykir allt of vænt
um þessa tungu, til að ég vildi, að
þjóöin ,ef hún færi á annað borð að
læra frönsku, fengi þann hreim,
sem ég tala með, þvi eðlilega tala
ég ekki eins og innfæddur frakki.
En hjá Vigdisi er aldrei langt
milli leikhúss og kennslu.
— Það gefur auga leið, heldur
hún áfram, að þegar maður er
búinn að taka upp 12 sjónvarps-
þætti er maður farinn að venjast
þessum stóra upptökusal og þvi
að tala við myndavél eins og lif-
andi fólk. Þegar listasyrpan Vaka j
var sett á laggirnar, var ég beðin
um að taka að mér leikhúsþáttinn
i ljósi sjónvarpsreynslu minnar
og leikhúskynna. Þá var ég aftur I
komin með annan fótinn inn i
leikhúsið og var i nánum tengls-
um við leikhúsfólkið og horfði enn
betur á sýningar en ella.
— Nú fóru aftur saman hjá mér
kennsla og leiklist, fullt kennslu-
starf og leikhúsmál I hjáverkum.
Ég var búin að kenna mikið, og
það er nú einu sinni svo, að þegar
maður kennir. tungumál i
menntaskóla byrjar maður alltaf
upp á nýtt á grundvallaratriðun-
um og það er endurtekning, sem
getur orðið þreytandi til lengdar.
Mann langar til að halda áfram i
gllmunni, lesa bókmenntir með
nemendum og fást við ný verk, en
það er ekki hægt, þegar pámið i
málinu takmarkast við 3 eða 4 ár.
Þegar að þvi kom, að Leikfélag
Reykjavikur var á höttum eftir
leikhússtjóra, kom það til tals, að
ég hæföi ef til vill þvi starfi og það
mér. Og mig langaði til að róa á
ný mið.
— Hefur þér fallið, starfið?
■ — Já, ég held mér sé óhætt að
segja það. Það tekur sinn tima að
finna sjálfan sig á nýjum vinnu-
stað, og ég er ekkert að fara I
launkofa með, að þetta hefur
stundum verið erfið glima, en ég
hef haft gaman af henni, eins og
allri glimu.
„Svo þarf leikhússtjóri umfram
allt að reyna aö vera
manneskja...
— í hverju er starf leikhús-
stjóra fólgið?
— Leikhússtjóri kemur með til-
lögur að verkefnum og velur þau
með tilliti til þeirra listamanna,
sem starfa við leikhúsið á hverj-
um tlma, og slðan er fjallað um
þessar tillögur I leikhúsráöi, sem
20 VIKAN 49. TBL.