Vikan - 29.01.1976, Blaðsíða 29

Court? Þetta er gamalt hiis, og í
sllkum húsum eru oftast leyniút-
gangar og þess h?íttar\ hvao sem
það nú kallað.
— En góöi minn, auðvitað höf-
um við leyniherbergi. Dyrnar eru
faldar i veggklæðningunni. Þetta
var áður þvottahús. Við erum
hætt að nota það núna.
— Er það nærri ráösstofunni?
— Rétt hjá henni.
— Voilá!
— En um það vita ekki aðrir en
ég og konan min.
— Hvað um Tredwell?
— Hann getur hafa heyrt á þaö
minnst.
Og fröken Collins?
— Ég hef aldrei minnst á það
við hana.
Poirot hugsaði sig um andar-
tak.
— Jæja, monsieur, ég get ekki
gert meira, án þess að koma til
Waverly Court. Myndi það henta
yður, að ég kæmi i kvöld?
— Fyrir alla muni Monsieur
Poirot! Komið eins fljótt og þér
getið! hrópaði fru Waverly. —
VeriBsvogóður að lesa þetta aftur.
HUn rétti honum siðasta bréfið,
sem þau höfðu fengið frá barna-
ræningjanum. Það hafði komiö i
póstinum þá um morguninn. t
bréfinu voru skýrar upplýsingar
um, hvernig greiða ætti lausnar-
gjaldið, og þar voru enn fremur
hotanir um, afi ef greiðsla þess
yrði ekki innt af hendi undjreins,
þyrftu þau ekki að gera sér vonir
um að sjá drenginn á lífi oftar.
Það var greinilegt, að peninga-
ástin og móðurkærleikurinn höf ðu
háð haröa baráttu i brjósti frú
Wavérly, og nú var hið slðar-
nefnda að ná yfirhendinni.
Þegar þau fóru, bað Poirot frú
Waverly að hinkra ögn við.
Maður hennar var þegar kominn
fram á ganginn.
— Madame, verið hreinskilnar.
Hafið þér jafnmikið dálæti á
Tredwell og eiginmaður yðar?
— Ég hef ekkert upp á hann að
klaga, Monsieur Poirot, og ég fæ
ekki skilið, hvernig hann getur
verið bendlaður við þetta. En —
jæja — ég hef aldrei kunnað við
hann — aldrei!
— Bara eitt enn, madame!
Hafið þér heimilisfang barn-
fóstrunnar?
— 149 Netherall Road,
Hammersmith. Þér haldið þó
ekki, að....
— Ég held aldrei neitt. Ég reyni
bara að láta þessar litlu, gráu
sellur vinna. Og stundum fæ ég
hugmyndir...
Poirot lokaði dyrunum á eftir
V>enni og kom til min.
— Svo madame hefur aldrei
kunnað við yfirþjóninn. Það var
merkilegt, finnst þér ekki
Hastings?
Hlífíð pappirunum vlð
óþarfa hnjaski
ogyðurvið
stððugríleit íóreiðunni
Notið til þess plastáhöldin vinsælu frá Múla-
lundi. Þau hjálpa yður til að halda pappirun-
um á sinum stað. Við fylgjumst með þörfinni
og framleiðum nú flestar gerðir af möppum
og bréfabindum i mörgum stærðum og lit-
um, til hvers konar nota, ennfremur hulstur
og poka úr glæru plasti t.d. fyrir skírteini,
reglugerðir, 1, dags umslög o.fl.
Fyrir fundarhöld getið þér fengið skjala-
m '..pur með rennilás og einnig áðrar teg-
unoir, ásamt barmmerki með natni hvers
þátttakanda.
Fyrir bridgekeppnir framleiðum við Bridge-
bakkann góða.
Vörur okkar eru stllhreinar og vandaðar og
við allra hæfi.
En ég neitaöi að tjá mig um
þaö. Poirot hafði gabbað mig svo
oft, aö ég var ætið á varðbergi.
Það er alltaf eitthvað sem ekki
kemur heim og saman.
Stuttu seinna ókum við til Net-
herall Road. Við vorum svo
heppnir, að fröken Jessie Withers
var heima. Hún var snotur og
notaleg kona i kringum hálf-
fertugt. Ég gat ekki imyndað
mér, að hún ætti neitt saman við
barnaræningja að sæida. Hún var
svolitið bitur vegna þess, að henni
hafði verið sagt upp svo skyndi-
lega, en hiin tók fram, að það væri
hennar eigin sök. Hún var trú-
lofuð málara, sem bjó i nágrenni
Waverly Court, og hún hafði
skotist út til þess að hitta hann.
Mér fannst þetta fullkomlega
eðlilegt. Ég skildi ^oirot ekki al-
mennilega. Spurningar hans
fannst mér vera út i hött. Hann
spurði barnfóstruna fyrrverandi
aðallega um daglegar venjur á
Waverly Court, hvenær barnið
heföi borðað og þess háttar. Mér
leiddist blátt áfram og ég varð
þeirri stundu fegnastur, þegar
Poirot kvaddi fröken Withers.
— Barnsrán er ætið auðvelt við-
fangs.monami, sagðihann ibiln-
um á leið til brautarstöðvarinnar.
— Þessu barni hefði veriö auðvelt
aö ræna á hverjum degi undan-
farin þrjU ár.
— Eg fæ ekki séð, að það hjálpi
okkur neitt, sagði ég þurrlega.
— Au contraire, það er mikil
hjálp i þvi! Heyrðu Hastings, ef
þU þarft endilega að ganga með
bindisnælu, þá áttu að minnsta
kosti að hafa hana smekklega.
Waverly Court er fögur og
gömul bygging og nýlega hefur
verið gert við allt þar á smekk-
legan hátt. Herra Waverly sýndi
okkur ráðsstofuna, veröndina og
alla aðra hluta byggingarinnar,
sem gátu snert barnsrániö. Loks
þrýsti hann á Htinn hnapp á
veggnum og sýndi okkur leyni-
herbergið.
— Her sjáið þið það, sagði herra
Waverly. — Hér er ekkert að sjá.
Þetta litla herbergi var tómt og
eyðilegt. Vaskur og skápur voru
einu innréttingarnar i þvi. Á gólf-
inu voru ekki einu sinni spor. Ég
gekk til Poirots, sem stóð áhttur
yfir einhverju inni i horni. Hann
leit upp: — Jæja, vinur minn.
Hvað finnurðu út úr þessu?
Þarna voru fjögur litil för, mjög
nærri hvert öðru.
— Hvað þá? sagði ég. Ilund-
ur!
— Mjög Htill hundur, Hastings.
— Terrier!
— Minni!
— Nei, enn minni. l>ennan hund
myndi enginn hundavinaklúbbur i
öllu Englandi kannast við.
Ég horfði á hann. Andlit hans
lýsti mikilli ánægju.
MÚLALUNDUR-ARMÚLA34 -REYKJAVlK - SlMAR 38400 OG 38401
ViicmKjor
aðvetritil
Ef þér eigið leið til höfuðborgarinnar, í verslunarerindum,
í li'it að hvíld eða tilbreytingu, þá býður Hótel Esja gott
tækifæri til þessara hluta. Gisting á Hótel Esju er ekki
munaður, heldur miklu fremur sjálfsögð ráðstöfun. Hótel
Esja er I allra leið. Strætisvagnaferðir i miðbæinn á 10
mfnútna fresti, svo að segja trá hóteldyrunum. Opinberar
stofnanir, sundlaugarnar og iþróttahöllin í Laugardal,
skemmtistaðir og verslanir eru í nágrenninu, og síðast en
ekki síst: ViS bjóðum vildarkjör að vetri til.
Velkomin á Hótel Esju
Suðurlandsbraut 2, Sími 82200.
5. TBL. VIKAN 29