Vikan - 29.01.1976, Blaðsíða 40

VERZLIÐ MR SEM ÚRVAUD ER MESTOG KJORIN BEZT
Stóraukið .
teppaúrval
Og enn aukum við úrvalið. Nú sýnum við hverju sinni um
75 stórar tepparúllur og nú bjóðum við úllar gerðir af
Álafoss teppum, þar á meðal hin vinsælu ryateppi í fjölda
mörgum litum.
Og við lækkvm verðið. í samræmi við lækkað vörugjald og
tollolækkun frá 1. janúar s.l. lækkum við teppabirgðir okkar,
þannig ab þér getið strax í dag valið teppi á lækkuðu
útsöluverði.
Ger/ð verðsamanburð—Verzf/ð þar sem verðlð er hagkvæmast.
Opio til 7 á föstudögum — Lokað á laugardögum
¦
Teppadeild •
Hringbraut 121Simi 10-603
þjón yðar, mín kæra. Kannski
hcfði ég ekki átt að gefa honum
líf. Yður virðist vera það einum
of mikið í mun."
Hún gerði sér það nú ljóst, að
góðvild hcnnar myndi ekki bjarga
Jean, heldur þven á móti. Mari-
annc varð þó að leika til enda það
lilutvcrk, sem hún hafði tekist á
hcndur. Hún yppti öxlum og
sagði.
,,Dyggir þjónar cru vandfundnir,
scrstaklega ef útlagar eiga í hlut. .
En monsieur Morvan, nú myndi
það gleðja mig mjög, ef þér vilduð
fylgja mér heim til yðar. Ég er
allþreytt og að farast úr kulda.
Meira sagði hún ekki og leyfði
þcssum strandþjóf að leiða sig. á
hinn ókunna dvalarstað, en innra
með scr var hún þó kvíðafull.
Hún bar ekki mikið traust til þessa
manns. Þó hann hefði játað,
hverrar stéttar hanh var, þá yar
hann enn með grímuna. Þetta var
maður, sern myrti fólk.með, köldu
blóði, strandþjófur, er fór með
ránum og gripdeildum, og hann
hafði stungið perluhálsfesti hennar
í vasa sinn orðalaust. Hið eina,
sem hún vonaðist til þess að hafa
upp úr þessu, var dálítil hvíld og
gcta tckið til sín einhverja næringu,
En hún gcrði sér engar gyllivonir
um eftirlcikinn. Um leið og hún
væri búin að jafna sig, ætlaði hún
að flýja. Hún ætlaði að taka Jean
með sér, en hann rhyndi án efa
fara beint á fund þessa Surcoufs.
Sjálf ætlaði hún að reyna að finna
þá fáu ættingja sína, sem enn voru
ofar moldu.
Ræningjarnir höfðu safnað
strandgðssinu saman í kringum
cldana á ströndinni. Enn var þó
töluvert eftir á floti í sjónum á
milli skipsins, scm var að því komið
að sökkva, og lands. Sttandþjóf-
arnir óðu út í sjóinn, og ágirndin
leyndi sér ekki. En nú fór storminn
að lægja, og það var komið
útstreymi. Brimrótið við klettana
fór þverrandi, og hvítfyssandi öld-
urnar voru ekki eins æðisgengnar,
og að sama skapi fjaraði ákafinn
í mönnunum út. Sjórinn var byrj-
aður að ganga niður, og um leið
braúst grá skíma niður á milli skýj-
anna og féll skáhallt á hafflötinn.
Dögun var í aðsigi. Morvan leiddi
Mariannc hægt eftir ströndinni, en
stansaði síðan og andaði að sér
fersku sjávarloftinu. Því næst tók
hann silfurflautu upp úr vasa
sínum, blcs þrisvarí hana, og hvellt
hljóðið varð til þess að mennirnir
hættu í miðjum klíðum. Hann rétti
upp hóndina og bcnti á himininn.
Strandþjófarnir óðu ólundarlega í
land. Þcir gengu að bálköstunum
og fóru að axla birgðarnar, sem þar
lágu. Líkin voru skilin eftir á
ströndinni. Mariannc gckk fram
hjá einu þeirra, og hún lokaði
40 VIKAN 5. TBL. 5