Vikan - 29.01.1976, Side 40

VERZUÐ MR SEM ÚRVAUB ER MESTOG KJtíRIN BEZT
Og enn aukum við úrvalið. Nú sýnum við hverju sinni um
75 sfórar tepparúllur og nú bjóðum við allar gerðir af
Álafoss teppum, þar á meðal hin vinsælu ryateppi i fjölda
mörgum litum.
Og við lækkum verðið. í samræmi við lækkað vörugjald og
tollalækkun fró 1. janúar s.l. lækkum við teppabirgðir okkar,
þannig að þér getið strax í dag valið teppi á lækkuðu
útsöluverði.
föstudögum — Lokað á laugardögum
Teppadeild •
Hringbraut 121'Simi 10-603
—Verzlið þar sem verðið er hagkvæmast.
40 VIKAN 5. TBL. P
þjón yðar, mín kæra. Kannski
hcfði cg ekki átt að gcfa honum
líf. Yður virðist vera það cinum
of mikið í mun.”
Hún gerði sér það nú Ijóst, að
góðvild hennar myndi ckki bjarga
Jcan, hcldur þvcrt á móti. Mari-
annc varð þó að leika til enda það
lilutvcrk, sem hún hafði tckist á
hendur. Hún yppti öxlum og
sagði.
,,Dyggir þjónar cru vandfundnir,
scrstaklcga ef útlagar eiga I hlut.
En monsicur Morvan, nú myndi
það gleðja mig mjög, cf þér vilduð
fylgja mér heim til yðar. Ég cr
allþrcytt og að farast úr kulda.
Mcira sagði hún ekki og leyfði
þcssum strandþjóf að leiða sig á
hinn ókunna dvalarstað, en innra
með sér var hún þó kvíðafull.
Hún bar ckki mikið traust til þessa
manns. Þó hann hefði játað,
hvcrrar stéttar hann var, þá var
hann cnn mcð grímuna. Þctta var
maður, scm myrti fólk mcð köldu
blóði, strandþjófur, cr fór með
ránum og gripdeildum, og hann
hafði stungið pcrluhálsfesti hennar
í vasa sinn orðalaust. Hið cina,
scm hún vonaðist tjl þcss að hafa
upp úr þessu, var dálítil hvíld og
gcta tckið til sln einhvcrja næringu,
En hún gcrði sér cngar gyllivonir
um cftirlcikinn. Um leið og hún
væri búin að jafna sig, ætlaði hún
að flýja. Hún ætlaði að taka Jean
mcð sér, en hann tiiyndi án efa
fara beint á fund þessa Surcoufs,
Sjálf ætlaði hún að rcyna að finna
þá fáu ættingja slna, sem enn voru
ofar moldu.
Ræningjarnir höfðu safnað
strandgóssinu saman I kringum
cldana á ströndinni. Enn var þó
töluvert eftir á floti I sjónum á
milli skipsins, sem var að því komið
að sökkva, og lands. Strandþjóf-
arnir óðu út I sjóinn, og ágirndin
lcyndi sér ekki. En nú fór storminn
að lægja, og það var komið
útstrcymi. Brimrótið við klettana
fór þverrandi, og hvltfyssandi öld-
urnar voru ekki eins æðisgcngnar,
og að sama skapi fjaraði ákafinn
í mönnunum út. Sjórinn var byrj-
aður að ganga niður, og um leið
braust grá sklma niður á milli skýj-
anna og féll skáhallt á hafflötinn.
Dögun var I aðsigi. Morvan leiddi
Mariannc hægt cftir ströndinni, en
stansaði slðan og andaði að sér
fersku sjávarloftinu. Þvl næst tók
hann silfurflautu upp úr vasa
sínum, blés þrisvar I hana, og hvellt
hljóðið varð til þcss að mennirnir
hættu I miðjum klíðum. Hann rétti
upp höndina og benti á himininn.
Strandþjófarnir óðu ólundarlega I
land. Þcir gcngu að bálköstunum
og fóru að axla birgðarnar, sem þar
lágu. Llkin voru skilin eftir á
ströndinni. Mariannc gckk fram
hjá einu þeirra, og hún lokaði