Vikan - 29.01.1976, Blaðsíða 36

Á síöastliönu ári geröi ferðaskrifstofan Úrval sér far um
aö bjóoa viðskiptavinum sínum aöeins úrvalsferöir til
sólarlanda.
Um leiö og viö þökkum samferöafólki okkar ánægjulega
viðkynningu, minnum við á, — að ferðaskrifstofan Úrval
mun á þessu ári bjóða ykkur meira úrval af sólarfeicöum
en nokkru sinni áður. Gríptu sólina þar sem hún gefst!
FERÐASKRIFSTOFAN
URVAL
Eimskipafélagshúsinu simi 26900
MA
Það, sem áðurerkomið.
Marianne d'Asselnat er jtf ensk-
um og frönskum aðalscettum, fcedd
t Frakk/andi, en flutt kornung með
leynd til móðursystur sinnar í Eng-
Iqndi, eftir að foreldrar hennar
eru teknir af lífi í frönsku bylting-
unni. Hún elst uþp við gott atlœti
til sautján ára aldurs, en þá giftist
hún manni, sem frœnka hennar
velur handa henni, skömmu áður
en hún deyr. En eiginmaðurinn er
ekki allur, þar sem hann er séður,
og þegar Marianne kemst að því,
að hann hefur lagt brúðkauþsnótt
þeirra undir ísþilum__og taþað__
verður hún ævareið og skorar hann
áhólm. Einvíginu lyktar með dauða
eiginmannsins, Francis Cranmere,
og um leið og Marianne flýr af
vettvangi, verður hún óviljandi vóld
að íkviknun, og Seltonððaiið verður
eldi að bráð. Marianne sér þá leið
eina fœra að komast yfir til Frakk-
lands, og hún kemst í kynni við
Svartbak, ruddalegan sjóara, sem
engu að stður vekur traust hennar.
Hann flytur hana og annan flótta-
mann yfir sundið, en brlögin œtla
þeim ekki að komast fyrirhafnar-
laustí höfn.
En svo varð henni hugsað til
fclaga sinna, þeirra Jean og Svart-
baks. Hvað skyldi hafa orðið um
þá? Þeir voru vanir sjómenn og
höfðu því áreiðanlega fyrr komist í
hann krappan. Sennilega höfðu
þeir komist á land um leið og hún
eða jafnvel á undan henni. Samt
fannst henni hún vera ein og yfir-
gefin. Ef þeir væru enn á lífi,
myndu þeir áreiðanlega ekki hafa
skilið hana eftir í höndum þessara
hærðilegu manna. Jean hafði líka
lofað því að vcrnda hana. Koss
hans hafði verið svo ástúðlegur — já
hann hlaut að vera dáinn. Og nú
fannst Marianne hún ekki lengur
ciga neinn að hér í þcssum heimi.
Hún opnaði augun gætilega.
Mcnnirnir tveir stóðu í nokkurra
metra fjarlægð frá henni, og þeir
voru enn að þrátta sín I milli.
Þcgar lcngra var litið virtist strönd-
in vera meira i ætt við martröð
cn veruleika. Strandþjófarnir voru
önnum kafnir við að draga kassa og
sekki af ýmsu tagi upp í fjörusand-
inn. Allt í kring lágu menn, sem
sjórinn hafði skolað á land. Þetta
voru skipvcrjar af kaupskipinu, og
sumir þeirra voru þegar látnir.
Aðrir voru enn á lífi, en þeir biðu
þess eins, að strandþjófarnir káluðu
þcim með hnifum sínum eða bar-
36 VIKAN 5. TBL.