Vikan - 29.01.1976, Side 36

Á síðastliðnu ári gerði ferðaskrifstofan Úrval sér far um
að bjóða viðskiptavinum sínum aðeins úrvalsferðir til
sólarlanda.
Um leið og við þökkum samferðafólki okkar ánægjulega
viðkynningu, minnum við á, — að ferðaskrifstofan Úrval
mun á þessu ári bjóða ykkur meira úrval af sólarferöum
en nokkru sinni áður. Gríptu sólina þar sem hún gefst!
FERDASKRIFSTOFAN
URVAL
Eimskipafélagshúsinu simi 26900
Það, sem áður er komið.
Marianne d'Asselnat er atf ensk-
um og frönskum aðalsœttum, fasdd
í Frakklandi, en flutt komung með
leynd til mððursystur sinnar í Eng-
lyndi, eftir að foreldrar hennar
eru teknir af lífi í frönsku bylting-
unni. Hún elst upp við gott atlœti
til sautján ára aldurs, en þá giftist
hún manni, sem frtznka hennar
velur handa henni, skömmu áður
en hún deyr. En eiginmaðurinn er
ekki allur, þar sem hann er séður,
og þegar Marianne kemst að þvt,
að hann hefur lagt brúðkaupsnótt
þeirra undir ísþilum__og tapað____
verður hún œvareið og skorar hann
á hólm. Einvtginu lyktar með dauða
eiginmannsins, Francis Cranmere,
og um leið og Marianne flýr af
vettvangi, verður hún óviljandi völd
að íkviknun, og Seltonóðalið verður
eldi að bráð. Marianne sér þá leið
eina fcera að komast yftr til Frakk-
lands, og hún kemst t kynni við
Svartbak, ruddalegan sjóara, sem
engu að síður vekur traust hennar.
Hann flytur hana og annan flótta-
mann yfir sundið, en örlögin œtla
þetm ekki að komast fyrirhafnar-
laust t höfn.
En svo varð hcnni hugsað til
fclaga sinna, þcirra Jean og Svart-
baks. Hvað skyldi hafa orðið um
þá? Þeir voru vanir sjómenn og
höfðu þvi áreiðanlega fyrr komist í
hann krappan. Sennilega höfðu
þeir komist á land um leið og hún
eða jafnvcl á undan henni. Samt
fannst henni hún vera ein og yfir-
gcfin. Ef þeir væru enn á lífi,
myndu þeir áreiðanlega ekki hafa
skilið hana eftir í höndum þessara
hærðilegu manna. Jean hafði líka
lofað því að vcrnda hana. Koss
hans hafði verið svo ástúðlegur — já
hann hlaut að vera dáinn. Og nú
fannst Marianne hún ekki lengur
ciga neinn að hér í þessum heimi.
Hún opnaði augun gætilcga.
Mcnnirnir tveir stóðu í nokkurra
mctra fjarlægð frá henni, og þeir
voru enn að þrátta sín í milli.
Þegar lengra var litið virtist strönd-
in vera meira í ætt við martröð
en veruleika. Strandþjófarnir voru
önnum kafnir við að draga kassa og
sekki af ýmsu tagi upp í fjörusand-
inn. Allt I kring lágu menn, sem
sjórinn hafði skolað á land. Þetta
voru skipverjar af kaupskipinu, og
sumir þeirra voru þegar látnir.
Aðrir voru enn á lífi, en þeir biðu
þess eins, að strandþjófarnir káluðu
þeim með hnífum sínum eða bar-
36 VIKAN 5. TBL.