Vikan - 29.01.1976, Blaðsíða 7

n - ALLIR FYRIR
ir - fyrstu þernurnar - vinna erf-
iðisverkin. Byggja þarf birgða-
skemmur og barnaherbergi. Yf-
ir hreiðri drottningar rísa gangar
og skemmur. Aðalbyggingar-
efnin eru stginvölur, 'furunálar
og grasstrá. Þernurnar sjá um
alla aðdrætti. en drottningin
verpir og verpir eggjum.
Maurasamfélag er fsett til að
vinna.
Dömurnar í þessu samfélagi
eru mjög kvenlegar og snyrta
sig rsekilega. Þser eiga auðvelt
Rauður skógarmaur við mjaltir.
Maurinn strýkur blaðl ýsnar á
meðan nokkur sætur dropi er
eftir í þeim.
Maurarnir venjast við vinnu
frá því I frumbernsku og eru
þvi í góðu ásigkomulagi likam-
lega. Þó láta þeir sig ekki muna
um að stunda sólböð og aðra
heilsursekt. Boltaleikir með sáð-
Mikið gengur á við undirbúning
brúðkaupsins. Karlmaurarnir
eru þegar búnir til brúðkaups.
Þernur búa óþolinmóöar prins-
essurnartil brúðkaups. Áðuren
haldið er af stað, rannsakar
varðmaur prinsessurnar til þess
að ganga úr skugga um, að þær
séu ekki þegar frjóvgaðar.
með að bursta sig og kemba
að framan og um fætur, en verða
að fá aðstoð annarra til að snur-
fusa bakið. Og slík þjónusta
er látin í té af mikilli fórnfýsi.
Drottningin hefur að sjálf-
sögðu þernur til að snyrta sig.
kornum eru til dæmis vinsæl
íþrótt meðal þeirra.
Maurum þykir allt, sem sætt
er, hið mesta lostæti. Því er
sykur, hunang og plöntusafi
veislumatur hjá þeim. En allra
best þykir þeim blaðlúsa
„mjólk”. Þessi mjólk er þó
I raun og veru ekkert annað en
lúsaskítur.
Blaðlýsnar eru þægileg hús-
dýr. Þær lifa í hópum og sjúga
safa úr plöntum sér til viður-
væris. Þær eru svo lystugar,
að þær þurfa ekki nema lítinn
hluta fæðunnar til eigin nota, og
því er nytin allgóð þegar maur-
arnir mjólka þær. Maunrnir
ganga að þeim og strjúka nyt-
ina úr þeim. Og blaðlúsa
„mjólkin” er sykursæt á bragð-
ið.
Eins og aðrir bændur verða
maurarnir að annast vel um fén-
aðsinn. Þeir eiga það sameigin-
legt með góðum hirðum allra
tíma, að þeir reyna eftir mætti
að verja fénað sinn fyrir ágangi
annarra, og þrengist um beiti-
land, reka þeir blaðlýsnarí betri
haga.
Akuryrkjumaurarnir stunda á
hinn bóginn akuryrkju. Þeir
byggja langa vegi út á akra sína,
og um þessa vegi er mikil um-
ferð, þegar vél viðrar til búskap-
ar. Þernurnar safna fræi, scm
flutt er í kornbirgðageymsluna.
Þangað sækja „bakararnir” það,
velta því milli fálmaranna og
hnoða úr því deig, jem síðan cr
þurrkað - maurabrat^ð.
Margir fleiri en Bismark hafa
dáðst að hinu fullkqmna skipu-
lagi maurasamfélagsins, og |il
eru þeir, sem segja rrtaurana vefca
mörgum milljónum fcra á und*n
mannkyninu.
5. TBL. VIKAN 7