Vikan - 04.11.1976, Blaðsíða 5

tóku yfir reksturinn þar, og þar
kynntist hann konu sinni, sem vann
þar sem hlaðfreyja um tíma. — Þá
var ég hennar „boss”, en það
snérist svo við þegar við giftum
okkur, sagði Gunnar og hló.
— Var ekki ævintýralegt að búa á
Bahamaeyjum?
— Nei, ekki fannst okkur það,
þegar á heildina er litið. Það var
að vísu ævintýralegt að því leyti, að
það var sól og blíða upp á hvern dag
og náttúrufegurð geysimikil, en
líferni eyjaskeggja er alltof frá-
brugóið þvi sem gerist heima á
íslandi, svo að við hefðum aldrei
fest þar rætur.
Helmingur eyjaskeggja er á eyj-
unni New Providence, þar sem
höfuðborgin Nassau er. Hún er á
stærð við Reykjavík, svo að nærri
lætur, að bahamabúar og íslending-
ar séu jafn fjölmennir. Annað eigum
við ekki sameiginlegt, nema jú að
bahamabúar hafa nýlokið sjálfstæð-
isbaráttu við breta, á meðan við
börðumst um þorskinn. — Síðasta
árið sem við dvöldum þar var
pólitískt ástand nokkuð slæmt og
útlendingar búsettir þar ekki sér-
lega vinsælir. Þetta bitnaði þó ekki
á ferðamönnum. En sem sagt,
dásamlegur staður að heimsækja,
en ekki við okkar hæfi til búsetu.
— Hefur nokkuð alvarlegt komið
fyrir í áætlunarflugi hingað vestur?
— Nei, allt hefur gengið mjög
vel. Það eina, sem talist getur til
„atvika” er, að ekki alls fyrir löngu
sprungu þrjú dekk í flugtaki í
Keflavik, svo að flugstjórinn varð
að lenda á „aðeins” sjö heilum
hér í Chicago. En það gekk alveg
prýðilega og var aldrei nein hætta á
ferð í því sambandi.
— Eru farþegar Loftleiða ekki
ánægðir að ferðalokum?
— Jú, yfirleitt allir, sérstaklega
vegna þess að þeir fá mun betri
þjónustu en þeir eiga von á, þar sem
þeir borga lægra verð en hjá öðrum
flugfélögum. Staðreyndin er nefni-
lega sú, að við bjóðum alveg
sambærilega þjónustu og önnur
flugfélög, reyndar betri, því að við
veitum frítt vín með matnum, sem
önnur flugfélög gera ekki. Vel-
gengni okkar er lika undir öflugri
sölustarfsemi komið, og höfum við
góð sambönd við ferðaskrifstofur
um öll Bandaríkin.
Á meðan við töluðum saman,
sátum við úti í garði og sóluðum
Fjölskyldan saman komin úti í
garði. Krakkarnir eru öll komin í
skóla, og frúin dreif sig lika i skóla,
svo að það er heilmikið stúderað i
fjölskyldunni.
— Gengur starfsemi Loftleiða vel
hér í Chicago?
Gunnar: —Já, hún hefur gengið
vel frá upphafi. O’Hare flugvöllur-
inn er sá stærsti i heimi, hvað
umferð varðar, og þjónusta þar er
mjöggóð. Félagið hefur haldið uppi
áætlunarferðum til New York í
tæpan aldarfjórðung, og farþega-
fjöldinn hefur aukist jafnt og þétt,
svo að það var vissulega þörf á að
beina fluginu líka hingað. Loftleiðir
hafa getið sér gott orð hér í Chicagó
og margir farþeganna koma aftur
og aftur til okkar. Við bjóðum líka
ódýrari fargjöld, og á það sinn þátt í
aukinni aðsókn.
— I hverju er starf þitt aðallega
fólgið?
— Ég er eini starfsmaður Loft-
leiða á flugvellinum, þar sem ferðir
hingað eru aðeins fjórum sinnum í
viku. I stað þess að hafa okkar eigið
starfslið, meðan starfsemin er ekki
umfangsmeiri, er ódýrara að leigja
vinnuafl og þó aðstoð, sem nauð-
synlega þarf á að halda. frska
félagið Aer Lingus sér um farþega-
afgreiðslu og allt sem því fylgir,
Continental Airlines sér um viðhald
á vélum, hleðslu og afhleðslu á
farangri. Matur um borð er keyptur
af enn öðru fyrirtæki, sem sér um að
koma honum um borð. Mín vinna
er þvi aðallega fólgin í því að sjá um
að allt sé gert og „kvarta og
skammast”, sé þess þörf. Ég tek
líka á móti islenskum farþegum,
sem hingað koma, annaðhvort til að
dveljast, eða á leið eitthvað lengra
vestur, og aðstoða þá með hótel
og annað. Það er oft betra fyrir
farþega á leið lengra vestur að
fljúga hingað en til New York, því
að héðan eru miklu tíðari samgöng-
ur til margra staða i mið- og vestur-
hluta Bandaríkjanna og Canada.
Fyrstu árin, sem Gunnar vann
hjá Loftleiðum, vann hann ó af-
greiðslunni i Reykjavik og síðar-
meir í Keflavík, þegar Loftleiðir
ENGINN VffNDI
GÐ LfiTfl
SÉR LÍÐfi VEL HÉR