Vikan - 04.11.1976, Blaðsíða 34

Blessuð öll sömul!
Ég dreif mig með bílinn á verk-
stæði um daginn, sem er nú svo
sem ekki í frásögur færandi. Sem
sé, ég var ekki búin að panta tíma,
enda þurfti aðeins að athuga flaut-
una, því hún hafði farið úr sam-
bandi síðast, þegar billinn var á
verkstæði, en það var þrem
dögum áður. Nú, ég snéri mér að
manni, sem'var að hamast við að
skráfa eitthvað i vél á bíl einum
og spurði, hvort hann gæti ekki
bjargað þessu fyrir mig í snatri.
Nei, það gat hann ekki og benti
mér á að tala við þennan í köflóttu
skyrtunni. Þeir voru nú reyndar
þrír í köflóttum skyrtum, svo ég
vatt mér bara að öðrum, sem
virtist ósköp aluðlegur og rólegur
og spurði, hvort hann gæti litið á
þetta fyrir mig. Jú, alveg sjálf-
sagt. Hann snaraði sér inn í bílinn
i einum grænum, tók þar úr eitt-
hvað, sem hann kallaði öryggi,
„spekúleraði” dálitið, sagði mér
að prófa flautuna, og ekkert
gerðist, engin flauta. Heyrðu, þú
verður að koma seinna, því það
þarf að skrúfa grillið i sundur,
eitthvað leiðir út, sagði hann. Nú
það skipti kannski ekki megin
máli, hvort flautan kæmist í lag
strax í dag, svo ég sagðist bara
koma á morgun. Þakkaði fyrir
mig og fór. Ekki hafði ég lengi
ekið, þegar ég þurfti að nota
stefnuljósið, og hvað haldið þið?
Stefnuljósið, sem var i lagi, þegar
ég kom á verkstæðið, var nú bara
alveg óvirkt og sömuleiðis bensín-
mælirinn, og ég sem gat ómögu-
lega munað, hve mikið bensin
væri á bílnum. Svei mér þá, fyrst
var ég að hugsa um að reiðast
óskaplega, en varð þá hugsað til
broslegu hliðarinnar og hætti við
reiðina. Ök síðan sem leið liggur
beint heim. En bíðið við, sagan er
ekki öll ennþá. Um kvöldið þurfti
ég að bregða mér í smáökuferð,
þorði varla út af löggunni, en
gerði það nú sen.t. Það var tekið
að rigna allhressilega, svo að
þurrkumar þurfti ég að nota, en
þá voru þær farnar líka, sömu-
leiðis miðstöðin. Nei, nú var nóg
komið. Með mér i bilnum voru
tvær ungar, hressar dömur, önnur
þeirra hafði heyrt, að öryggi í bíla
fengjust á bensínstöðvum. Það
hafði ég ekki hina minnstu hug-
mynd um, vissi ekki einu sinni,
að öryggi væru notuð í bíia fyrr en
i dag. Ég verð víst að viðurkenna,
að ég veit harla lítið um bíla
svona yfirleitt. Læt mér bara
nægja að keyra þá og finnst það
36 VIKAN 45. TBL.
* *
*
Dustin Hoffmann
með vasapela
Dustin Hoffmann virðist
kunna vel að meta að fá sér
„einn lítinn" eftir myndinni að
dæma. En við frumsýningu í
New York, á hinni umtöluðu
kvikmynd „All the President's
Men", sem fjallar um Water-
gatemálið, hafði leikarinn ekki
aðeins konu sína með, heldur
flösku upp á vasann. Myndina
hafði hann séð nokkrum sinnum
áður, þar sem hann er einn af
aðalleikurunum og hefur líklega
reiknað með að sér myndi leiðast
ferlega. Myndin vakti feikilega
mikla lukku. Þeir Dustin Hoff-
mann og Robert Redford voru
kallaðir fram og hylltir óspart, en
þá var nú flaskan hans Dustins
tóm. Innihaldið var reyndar sak-
laust hvítvín.
/ pappír og p/asti
Þessar stúlkur eru í plastbuxum
með smekk, plastskóm og með
plastskyggni yfir augum. Ekki veit
ég til þess, að þessar vörur fáist
hér ennþá, en pappírsjakkar hafa
fengist hér í sumar.
— Fórstu eftir uppskriftinni,
senrég gaf þér?
— Nei, þá væri ég dauö
núna.
— Hvað meinar þú með því?
— Uppskriftin fauk út um
gluggann á 6. hæð.
alveg ljómandi þægilegt. Nú
öryggið fengum við á næstu
bensínstöð, og öllu var bjargað
nema flautunni, sem þagði eins og
steinn. Á morgun drif ég mig
aftur á verkstæðið og læt laga
flautuna og hefi hugsað mér að
prófa allt kramið áður en ég fer af
stað aftur. Eitt er þó gott við
þetta allt saman. Ég veit pínu-
lítið meira um bíla en áður.
Bless,
Blái fuglinn.