Vikan - 04.11.1976, Blaðsíða 30

TODDÝ sófasettíó er sniðíó
fyrir unga tolkið
Verð aðeins kr 109.000
Góðir greiðsluskilmálar.
Sendum hvert á land sem er

BYKO

K0PAV0GS SF NÝBÝLAVEGI8 SÍMI:41000
„Verður það?” sagði hann. „Þú
heldur að líf hennar hér í þessu í
þessu rúmi hafi verið tilgangslaust?
Að hún hefði átt að deyja á götunni
um kvöldið?
„Heldur þú það ekki?”
Hann var þögull um stund, þá
sagði hann: „Nei, ég held það ekki”
Hann þagnaði aftur „Ég skal segja
þér” sagði hann grimmdarlega
„það hefur verið vera hennar hér,
sem hefur gert líf mitt þolanlegt,
þessi siðastliðin þrjú ár. Ef hún
hefði dáið það kvöld, hefði ég ekki
getað haldið áfram að lifa. Sársauk-
inn, sem hún leið og hægur bati var
mér að kenna. Ég, læknir. Mín sök.
En ég hef tekið út eitthvað af sekt
minni, því hún hefur legið hér
meðvitundarlaus öll þessi ár, og ég
hef hjúkrað henni og litið eftir henni
þannig að...”
„Líf hennar eins og það er nú,
hefur verið eins og smyrsl á sárin”
sagði hann „því hún hefur frelsað
mig. Allt hennar líf með mér langaði
hana til þess, en þá var það ekki
hægt. En þessi þrjú síðustu ár hefur
hún gert það og ég trúi.-” Hann leit
á Abby. „Ég er þakklátur henni”.
„Ég skil þetta ekki” sagði Abby.
„Það er ekki svo erfitt að skilja
þetta. Ekki þegar þú veist allt, sem
á undan er gengið.”
Hann lyfti ekki höfði, en byrjaði
að tala. Hann sagði henni frá
barnæsku sinni, frá hungrinu í
fátækrahverfinu, þar sem hann var
fæddur, og hún var gráti næst yfir
sorgarsögunni um einmana og
hrædda barnið. Hann sagði henni
frá vasaþjófnuðum sem hann
framdi, Jesse Constam og Charlotte
sem höfðu tekið hann að sér. Hann
sagði henni frá vinum sínum, sem
hafði þótt vænt. um hann og hjálpað
honum til að koma undir sig
fótunum.
Þá breyttist rödd hans, og hann
sagði henni frá hjákonu sinni Lilith
Lucas, sem hann hafði tilbeðið.
Þegar Abby hlustaði fann hún
biturleikann, sem hann hafði
kynnst og þjáningarnar, sem hann
hafði þolað vegna Lilith, og hvemig
Dorothea og Lilith höfðu vafið sig
inn í hans eigin ævisögu. Að lokum
fór hún að skilja.
Hún sá nú, hvers vegna uppvaxt-
arár hennar höfðu verið þrúguð
hræðslu móður hennar, hvers vegna
Dorothea hafði starað biðjandi aug-
um á mann sinn og hvers vegna
Abel hafði verið svo höstugur við
hana.
Og best af öUu skUdi hún, hvað
faðir hennar hafði átt við með
frelsinu, sem Dorothea hafði gefið
honum.
Fyrir aftan þau opnaðist hurðin
og ungfrú Ingoldsby kom inn.
„Það er tUbúinn matur handa
ykkur í eldhúsinu. Mér þykir leitt
að þið þurfið að borða þar, en þetta
er erfitt án þjónustuliðs. Rupert er
hér. Hann segir að mál sjúkrahúss-
ins standi tU bóta.”
Hún var eins og gustur af fersku
lofti, sem blés í burt þrúgandi
andrúmsloftinu í herberginu.
„Komið niður Abby” sagði hún
32 VIKAN 45. TBL.