Vikan - 26.04.1979, Blaðsíða 3

Fuittrúi Norður-Evrópu á aH6ða-
skrtfstofunni f Naw Yoric kamur alla
laið frá Sri Lanka. Hann ar til vinstri
og haMr Don Mohanlan an við hlið
hans stendur gjaldkeri AFS-skipti-
namasamtakanna, Kristinn
Guðjönsson.
frábært að geta synt í heitu
vatni um miðjan vetur. Heitu
pottarnir eru mitt uppáhald og
ég á örugglega eftir að sakna þeirra
mikið þegar ég kem
heim. Eins er ég þegar farinn að
kvíða fyrir að kveðja þá vini
sem ég hef eignast hér. En ég
neita því ekki að ég hlakka til
þess að fara heim. Það fyrsta
sem ég ætla að gera þar er að
fara í útilegu, liggja undir
trjánum og njóta góða
veðursins. Hér er veðrið ekki
nógu gott til þess að stunda útilíf
eins og ég er vanur.”
Susan Drennan, 18 ira:
Svið, hangikjöt og
státur best
Hún á heima í Massachusetts,
í borg rétt hjá Boston, en býr
núna á Eiðum hjá Stefaniu Jóns-
dóttur. Súsan er fædd á
aðfangadag 1960.
17* tbl. Vikan 3
„Hvort mig langaði ekki heim
til mín á afmælisdaginn minn?
Auðvitað langaði mig heim, en
þá bara til þess að segja halló og
bless og koma síðan hingað
aftur. Mér líður mjög vel hérna
en ég var hræðilega einmana
fyrst. Mér fannst ég eins og
„Palli var einn í heiminum.”
Fyrst eftir að ég byrjaði í
skólanum bjó ég á heimavist og
mér fannst eins og enginn þyrði
að tala við mig. En svo flutti ég
á heimili og þá breyttist allt. Þá
hafði ég fastan samastað og ég
varð strax miklu öruggari.
Mér finnst margt ólíkt hér og
heima, t.d. á hvaða hátt börn
eru alin upp. Hér tala foreldrar
við bömin sín um alla skapaða
hluti en skipa þeim ekki bara
fyrir. Af þeim sökum finnst mér
íslenskir krakkar miklu
sjálfstæðari heldur en amerískir.
Ég hitti stelpu um daginn, sem
er 18 ára, og hún er gift og skilin.
Þetta þótti mér undarlegt því
krakkar heima giftast aldrei
svona ungir.
Þegar ég fór að heiman var ég
búin með high school og fer því
í háskólann um leið og ég kem
heim. Þetta sem ég er að læra
hér er mikið til það sama og ég
lærði heima en það gerir ekkert
til því þetta ár hefur verið svo
þroskandi og skemmtilegt að
það er margfalt þess virði. Eins
var ég mjög ánægð þegar
krakkarnir í mínum bekk báðu
mig um að taka að mér ensku-
kennsluna. Þá fyrst fannst mér
eins og ég væri ein af þeim.
Þetta hefur orðið til þess að nú
langar mig til þess að vera
kennari!
Svo má ég til með að hrósa
matnum. Hann er svo góður. Ég
inn menntaskólanum hér) um
leið og hann kemur heim.
„Mér gengur mjög vel að laga
mig að íslenskum aðstæðum.
Mér finnst skólinn skemmti-
legur þó það geti stundum verið
erfitt að skilja, eins og t.d. fræði-
legu íslensku orðin í félags-
fræðinni. En ég er í þýsku,
dönsku, frönsku, stærðfræði og
sálfræði líka og það gengur allt
eins og i sögu. Krakkamir í
skólanum eru fínir og hafa ekki
litið á mig eins og eitthvert fyrir-
brigði þó að ég sé ekki íslenskur.
Þó em þær nú stundum undar-
legar, samræðurnar, þegar ég er
að bögglast við að tala íslensku,
en þeir svara mér á ensku!
Síðastliðin jól voru þau fyrstu
sem ég er ekki heima en mér
finnst þau haldin á mjög svip-
aðan hátt hér og þar. En
gamlárskvöld kom mér á óvart.
RickPalo, 18ára:
Ég hef aldrei upplifað áður slíkt
kvöld. Heima er algerlega
bannað að skjóta upp flugeldum
og kveikja bál úti á víðavangi
eins og gert var hér. Ég tók
heilmikið af myndum til þess að
fólkið heima trúi mér örugglega
þegar ég er að segja furðusögur
af íslandi. Svo er ég ofsalega
hrifinn af sundlaugunum. Það er
Heitu pottarnir eru
mitt uppáhald
Rick er fæddur í Rapid City,
South Dakota í Bandarikjunum,
en á nú heima í Sæviðarsundi 68
hjá hjónunum Gísla Kristjáns-
syni og Ernu Guðmundsdóttur.
Hann stundar nám við Mennta-
skólann í Hamrahlíð og þar sem
hann fær þetta ár metið getur
hann byrjað í high school
(hann samsvarar nokkurn veg-
Þsssar valkyrjur hafa starfafl mlkifl
mefl skiptinemasamtökunum. T.v.
er Gsrflur Pálmadóttir, sem var
skiptinemi veturinn 1966-67, hún var
veislustjóri é árshétiflinni. Sonja
Einarsdóttír stendur i mifljunni en til
hsegri er Kristin Sigurflardóttir,
f ormaflur félagsins.