Vikan - 26.04.1979, Blaðsíða 17

Á KROSSGÖTUM
draga úr glæsileikanum, ha, ha, ha.
Hljómsveitin spilaði lög sem voru orðin
svo gömul að þau voru komin aftur i
tísku. Fólkið i dökku fötunum og síð-
kjólunum masaði saman, hló ljúflega og
lyktaði vel, það drakk kampavín við
kringlótt borðin, dansaði og talaði á gula
steingólfinu og klappaði þegar flassljósin
lýstu upp stjörnur kvöldsins. Deedee var
í hátíðarskapi en mjög einmana.
Niðri var anddyrið fullt af áhorf-
endum, bæði dönsurum og öðrum sem
biðu þess að sjá veislugesti mæta. Það
var auðvelt að greina dansarana frá
hinum, þeir stóðu allir með fæturna í V.
Neðst í marmarastiganum sem lá upp á
miðhæðina var grænn flauelskaðall og
honum var ekki lyft nema fyrir þá sem
voru með boðskortin með gylltu
köntunum.
Adelaid'* var ekki með neitt boðskort
og ekki heldur Michael eða Peter. Eitt
augnablik óskaði Michael þess að græni
kaðallinn yrði ekki tekinn frá. Það hefði
verið fróðlegt að sjá hvernig Adelaide
yrði við. En það fór ekki milli mála að
smókingklæddir dyraverðirnir vissu
hver hún var. Þeir hneigðu sig meira að
segja lítillega þegar hún og fylgdarsvein-
ar hennar gengu upp stigann.
Rétt fyrir utan reipið beið Emilía eins
og hálf rugluð eftir að Arnold kveddi þá
sem hann var að tala við. Hún vissi að
hún hafði verið á sviðinu, hún vissi að
hún hafði farið í nýja kjólinn, en hún
vissi ekki alveg hvað hafði gerst. Hún
vissi varla hvar hún var eða hvaða fólk
þetta var, sem Arnold var að tala við. Ó,
jú, þetta voru foreldrar hans, herra og
frú Berger.
Hin perulöguðu Bergerhjón voru ekki
nógu gömul til að vera farin að líkjast
hvort öðru en það gerðu þau samt, þau
voru bæði bláklædd og bæði jafn stolt á
svip. Arnold leyfði móður sinni að kyssa
sig i tíunda sinn en faðir hans hristi
hönd Emilíu aftur og aftur. Svo kyssti
herra Berger riddaralega á hönd
Emilíu, sjálfum sér til mikillar furðu.
Hann var ekkert líkur Wayne í útliti.
Samt var hann eins og Wayne og hún
kyssti hann. Frú Berger þrýsti sér að
herra Berger, ennþá ánægðari, og þau
horfðu á unga guðinn þeirra og gyðjuna
hans leggja af stað upp brattann í átt að
frægð og frama, ríkidæmi og barna-
börnum.
Veislugestir klöppuðu ákaft þegar
Emilia og Arnold birtust en það
kviknaði ekki á nema einni flassperu svo
Arnold teymdi hana út á gólfið og
sveiflaði henni fram hjá ljósmyndurun-
um. Lófatak dundi við og meira að segja
heyrðust nokkur fagnaðaróp. Ljósmynd-
ararnir sneru sér allir að stiganum: Yuri
var mættur með Carolyn. Hún lyfti
síðum og viðum kjólnum upp með
annarri hendi. Hún stillti sér fallega upp
en Yuri bjó sér til yfirvaraskegg úr
fjaðratreflinum hennar. Carolyn gerði sér
upp hlátur. Hann lét eins og kjáni af því
að hann var of litil, og af því að hann var
of litíll var kjóllinn hennar nú of síður. í
þokkabót lét hann hana elta sig yfir dans-
gólfið að borðinu þeirra og hann var
meira að segja svo ósvífinn að nema
staðar og veifa til Emilíu sem dansaði
framhjá. En vesalings stúlkan var ekki
nógu snjöll að veifa til baka. Hún var
líka nógu lítil fyrir Yuri og það fúlsaði
enginn við Y uri sem mótdansara.
Þaðan sem Deedee sat við borð
Adelaide gat hún ekki séð hvort Emilía
var með litla gullhjartað eða ekki. Þegar
Peter hafði komið til þess að fylgja
henni að borðinu hélt hún fyrst að
Emma hefði sent hann. En Emma var
ekki komin í veisluna. Hún myndi
sennilega ganga í salinn með mikilli
viðhöfn, til þess var kjóllinn gerður. Það
hlaut því að vera að Adeilaide hefði látið
sækja hana — og það þýddi að F.milia
hlaut að hafa staðið sig með mikilli
prýði.
„Skál fyrir Emilíu, elskan!” Adelaide
lyfti kampavínsglasinu sínu. Peter og
Michael gerðu slíkt hið sama en Deedee
lyfti vodkanu sínu.
„Sagan endurtekur sig og guð minn
góður, hvort ég er ekki búin að lifa nógu
lengi til að sjá það sjálf!” Mjóslegið
andlit Adelaide Ijómaði. „Þetta er
önnur kynslóðin í okkar fjölskyldu. Og í
þinni auðvitað.” Hún klappaði Deedee á
handarbakið. „Jæja þá, hvað eigum við
að gera við litlu ballerínuna okkar?”
„Ballettinn hans Amolds?” lagði
Michael til.
„Hún gerir ekki mikið meira í því sem
Við bjóðum yður nytsamar vörur til
FERMINGARGJAFA
Skatthol — Kommóður í ýmsum stærðum —
Skrifborð — Skápar undir hljómtœki — Svefn-
bekkir — Stakir stólar í mörgum gerðum —
Veggeiningar.
JÓN LOFTSSON H/F
HRINGBRAUT121
SÍM110600 - 28601
17. tbl. Vikan 17