Vikan - 26.04.1979, Blaðsíða 18

heldur heljarstór hlussa", sagði
Emma. Þœr hlifðu ekki hvor
ennarri, þá loksins að uppgjörið
hófst
eftir er heldur en hún gerði í kvöld,”
sagði Peter.
,da, það er búið að borga alla
búningana, svo að við getum eins tekið
hann til sýningar,” sagði Adelaide.
„Þessi ballett getur hjálpað telpunni til
að verða ballerína og við þurfum svo
sannarlega nýjan ballett fyrir næsta ár.”
Deedee varð að fela hendurnar í
kjöltu sinni.
„Hún yrði yndisleg í Sleeping
Beauty,” lagði Michael til.
„Stórkostleg,” bætti Peter við.
Það hvarflaði að Deedee að
mennimir tveir hefðu verið búnir að
undirbúa þetta allt áður.
Adelaide setti upp gleraugun og virti
fyrir sér þá sem sátu við hin borðin.
„Hver á að kosta sýninguna? Jæja, við
finnum einhvern. Sérstaklega ef við
undirbúum Emiliu vel núna með því að
setja hana í eitthvert hlutverk sem
gengur vel. Þá ættum við ekki að vera í
vandræðum næsta ár.” Hún tók af sér
gleraugun og sneri sér að Deedee.
„Langar þig ekki til að segja henni
þetta?”
„Jú,” svaraði Deedee og var þegar
risin upp til hálfs.
Hún ruddi sér glaðlega braut milli
borðanna og út á dansgólfið þar sem
Emilía var. Hún hagaði sér eins og
rugluð móðir en þessar góðu fréttir
þurrkuðu út fortíðina; þeim sem kæmi
og færði henni þær, hlyti að verða
fagnað með opnum örmum og fá að
deila með henni nútíðinni og
framtíðinni.
Emilia var ekki með gullhjartað. Hún
var mjög glæsileg í nýja kjólnum eins og
hún væri úr gleri, eins og hún gæti alls
ekki heyrt hvað Deedee var að segja,
alls ekki skilið það. Kannski var þetta
allt einum of mikið fyrir hana.
„Jæja, er þetta ekki dásamlegt? Ertu
ekki hrifin?” sagði Deedee áköf.
„Jú,” svaraði Emilía eins og annars
hugar og sneri sér við til að sjá fyrir
hverjum verið var að klappa núna.
„Þú verður ballerína! Þau ætla að....”
En rödd hennar drukknaði í öllu lófa-
takinu. Það var greinilegt að verið var
að klappa fyrir einhverjum sem átti hug
allra í salnum og sem þau virkilega vildu
hylla af öllu hjarta. Emma gekk i salinn
með Freddie, tímaskyn hennar var eins
nákvæmt og útlit hennar.
Deedee stóð grafkyrr og horfði á
dóttur sína klappa og hún fylgdist með
Emmu ganga yfir dansgólfið í átt til
þeirra. Svo klappaði Emma fyrir
Emilíu og hneigði sig lítilsháttar fyrir
henni. Þetta kunnu gestirnir að meta.
Sömuleiðis Ijósmyndararnir. Þeir ýttu
Deedee frá til að geta tekið myndir af
því þegar þessi eldri ballerina sem enn
var mjög glæsileg vottaði hinni ungu og
nýju virðingu sína til að viðhalda
hefðinni. Titrandi af reiði ruddi Deedee
sér braut yfir að barnum en á meðan
kyssti Emma Emilíu, óskaði henni til
hamingju og gekk svo hægt ásamt Freddie
yfir að borði Adeilaide.
,JJvar er þessi kerlingamom mín?”
spurði Freddie um leið og þau settust.
„Svona nú,” tautaði Peter.
„Það var glæsilegt að þú skyldir dansa
önnu,” sagði Adelaide við Emmu.
„Næst verður hún að lyfta mér,”
kvartaði Freddie. „Ég er búinn að fá
nóg.”
„Þetta var þess virði,” sagði
Adelaide. „Veistu hvað ég vildi helst að þú
gerðir næst, Emma?”
Emma hló hamingjusöm og drakk
kampavinið sitt. „Nýjan ballett!”
„Við höldum áfram að byggja á
hefðinni”
„Það er nú einmitt orðin hefð hjá
Adeilaide að halda þessa veislu,” sagði Peter.
„Þegi þú Peter. Ég vildi gjarnan byrja
aftur að sýna Sleeping Beauty í fullri
lengd.”
„Ó, Adelaide!” Emma var mjög kát,
kvöldið hefði ekki getað orðið betra.
„Þakka þér fyrir en það er hlutverk sem
ég treysti mér ekki til að dansa lengur.”
„Nei, en þú gætir æft einhverja aðra í
það.”
Brosið hvarf af andliti Emmu. Henni
tókst að líta ekki undan augnaráði
Adelaide, lyfta kampavínsglasinu, súpa
á því, setja aftur frá sér glasið, hlusta
kurteislega og æpa ekki.
„Þú gjörþekkir það fram og til baka,”
hélt Adelaide áfram. „Það gæti verið
gaman fyrir þig að reyna eitthvað nýtt.
Henni mundi takast það stórkostlega,
heldurðu það ekki Michael?”
„Mér finnst þú velja ákaflega
óheppilegan tíma, Adelaide.”
Emma tók glitrandi kvöldtöskuna
sina og sagði: „Ég ætla að fara og hressa
svolitið upp á andlitið.”
Þegar hún gat ekki heyrt til þeirra
lengur sagði Adelaide rólega. „Michael,
Emma verður að þekkja sinn vitjunar-
tíma eins og við reyndar öll.”
Deedee horfði á Emmu gangaíátt til
sín þar sem hún sat við endann á litla
bamum við hliðina á kvennaklósettinu.
Hún bar höfuðið hátt og gekk alveg
teinrétt. Hún virtist ætla að ganga beint
fram hjá henni, svo Deedee steig eitt
skref fram og hermdi hæðnislega eftir
hneigingu Emmu. Augu Emmu voru
starandi. Hún lagði töskuna sína á bar-
borðið og pantaði kampavin. Hún
sneri baki í salinn og vanganum að
Deedee, en það var eins og hún væri
einhvers staðar viðs fjarri.
„Gott kvöld Emma.”
„Gott kvöld.”
Deedee sneri vodkaglasinu sínu I
hringi en byrjaði svo létt og lipurlega.
„Manstu eftir ævintýmnum sem við
vorum vanar að lesa fyrir Emiliu til
skiptis? Eins vg til dæmis ævintýrið um
prinsessurna tvær? 1 hvert sinn sem
önnur þeirra opnaði munninn ultu út
demantar cg rúbínar. En i hvert skipti
sem hin ipnaði munninn komu út
salamöndrur og pöddur. Salamöndrur
og pöddur,” hún barði á brjóst sér, „ultu
út.”
„Ein af þessum litlu pöddum er þegar
komin út.”
„Jæja? Hvenær kom hún?”
„Það var núna áðan í búningsher-
berginu minu.” Emma sneri sér að henni
og brosti jafn elskulega og hún. „Það var
þegar þú sagðir að ég hefði ekki átt að
kaupa þennan kjól handa Emiliu. Þú
sagðir það tvisvar. Rétt fyrir sýningu.”
Hún saup á kampavíninu. „Ég dansaði
betur í kvöld en ég hef gert árum
saman.”
„Svoermér sagt.”
„Aha, önnur litil padda. Þú hefur
lokað inni ansi margar gegnum árin, er
það ekki?”
„O, eiginlega varðveitt frekar.”
„Það held ég ekki. Af hverju sleppir
þú þeim ekki út? Ég þarf ekki að sýna á
morgun.” Emma benti barþjóninum að fylla
aftur glasið.
Deedee ýtti glasinu sínu í átt til
mannsins, hallaði sér nær Emmu með báða
hnefana kreppta og glotti.
,AUt í lagi. Veldu þá.”
Emmu var greinilega skemmt. Hún
sló léttilega á vinstri hnefa Deedee.
Deedee opnaði lófann og starði á hann
með hæðnislegri undrun.
„Ó, ein pínulitil. Ég var næstum búin
að gleyma þessari.” Hún hallaði sér upp
að barnum. „Hvers vegna léstu bestu
vinkonu þína efast um sjálfa sig og eigin-
mann sinn, Emma? Hvers vegna tókstu
þá áhættu að geta orðið þess valdandi
að hjónaband hennar færi út um þúfur?
Hvers vegna sagðirðu: „Það er best fyrir
þig að fæða þetta barn. Það er eina
leiðin til þess að þú getir haldið I
Wayne.” Ég er bara svolítið forvitin
núna.”
„Þú hefur furðulegt minni. En höfum
við það ekki öll? Eins og ég man það þá
sagði ég að ef þú létir eyða fóstrinu, ættirðu
á hættu að missa Wayne.”
Deedee hristi höfuðið. „Sætt en óná-
kvæmt. Ég er búin að muna allt of lengi
hvað það var nákvæmlega sem þú sagðir.
Og loks tókst mér að skilja af hverju þú
sagðir þetta. Vegna þess að þú sagðir
líka: „Gleymdu ballettinum hans
Michaels, það verða aðrir ballettar.”
Hún hló og veifaði framan í hana einum
fingri. „Þú þurftir ekki að hugsa þig
lengi um. Þú vissir að tækifæri eins og
þetta fær maður bara einu sinni á
ævinni. Þú varst svo ákveðin I að ná i
þetta hlutverk að þú laugst til að fá það
sem þú vildir.”
Á KROSSGÖTUM
18 Vikan 17. tbl.