Vikan - 24.05.1979, Blaðsíða 47

„Ég haföi vonast til aö verða hér tvær
nætur.” Hann byrjaði einnig aö kemba
einum hestanna.
„Þakka þér fyrir að hjálpa mér. Allt
virðist hafa gengið á afturfótunum i
dag.”
„Það skiptir engu máli. Ég þarf hvort
eð er að bíða þangað til hinir gestirnir
hafa snyrt sig og skipt um föt.”
Þau hjálpuðust að við að kemba
öllum hestunum sjö. Allt var hljótt og
mikil friðsæld. Eina hljóðið sem
heyrðist var þegar hestarnir færðu sig til
i stöllunum.
„Það er auðséð, að þú hefur
umgengist hesta töluvert,” sagði
Rhiannon að lokum. „En hvernig stend-
ur á, að þú skulir vera hér? Það er merki-
leg tilviljun.”
Luke útskýrði fyrir henni, hvernig
hann hefði heyrt um búgarð þeirra
mæðgna. Hún hallaði undir flatt og
krosslagði hendurnar á meðan hún
hlustaði á hann. Hún líktist móður sinni
ótrúlega mikið.
„Var allt í lagi með hr. Jenkins, þegar
þúfórst frá honum?”
„Hann virtist þreytulegur, en að öðru
leyti var allt í lagi með hann.”
Það varð stundarþögn, áður en
Rhiannon tók aftur til máls. „Hann
virtist verða fremur æstur, þegar þú
komst.”
„Ég held, að hann hafi aðeins verið
undrandi. Mér þykir fyrir að hafa
truflað skákina ykkar.”
Hún hló. „Við höfum verið að tefla
þessa sömu skák undanfarnar tvær
vikur. Þegar við hittumst verður alltaf
meira úr samræðunum en taflinu. Og ég
þarf alltaf að vera að þvælast eitthvað
annað.”
„Þú virðist hafa nóg að gera hér.”
Hún gretti sig. „Það hefur verið meira
en nóg að gera á bænum eftir að faðir
minn lést. Ég verð að læra af
mistökunum.”
„Hefurðu ekki alltaf verið við
búskap?”
„Nei. Ég var að heiman, í skóla.
Eftir að hafa verið nokkur ár í
borginni, er erfitt að venjast sveitalífinu
aftur.”
„Þú virðist ekki vera neitt of ánægð
með þetta.”
Hún yppti öxlum. „Ojæja, ég hef það
ágætt. Það yrði bara auðveldara fyrir
mömmu, ef hún seldi bæinn. En hún vill
ekki heyra á það minnst. Hún vaknar
áður en sólin kemur upp, og hún er að
allan daginn. Faðir minn hefði ekki
viljað sjá hana fara svona með sig. En
hún er fastákveðin í að halda
búskapnum gangandi.
En hvað með þig sjálfan? Hvaða erindi
áttir þú hingað? Sumarfrí?”
Frú Nation kallaði á Luke úr bæjar-
dyrunum. Hann varð trufluninni feginn.
„Ég virðist vera að tefja fyrir
máltíðinni,” sagði hann brosandi.
„Kannski getum við rætt betur saman
seinna.”
Hann snerist á hæli og gekk í áttina til
hússins.
LuKE naut matarins, og hinir
gestirnir voru vingjarnlegir og skraf-
hreifnir. Hann borðaði hægt og rólega
og naut útsýnisins í ríkum mæli. Fjöllin
virtust nú enn djúpblárri en áður, þar
sem þau bar við sólsetrið.
Hann leit tvisvar upp og varð þess
var, að frú Nation starði á hann úr
eldhúsinu. En hún flýtti sér að líta und-
an. Það var ekki fyrr en hún skenkti
honum kaffið, að hann ávarpaði hana.
„Ég held, að ég verði hér bara til
eilífðar. Hér er allt. Fagurt útsýni og dá-
samlegur matur.”
„Þú getur dvalið hér eins lengi og þú
vilt, hr. Osborne. Og þú verður að vera
eins og heima hjá þér hér.”
Honum hlýnaði um hjartaræturnar
við þessa einlægni hennar. „Þakka þér
fyrir. Ég held, að ég skreppi og rabbi
aðeins við dóttur þína aftur, ef þú
heldur ekki, að henni mislíki það.”
„Henni mun áreiðanlega ekki mislika
það. Hún er núna við norðurengin að
smala saman kúnum.”
Luke gekk að eikartrjánum fyrir utan
húsið. Hann sá Rhiannon, þar sem hún
stuggaði kúnum frá trjánum.
„Halló,” hrópaði hún til hans.
„Fékkstu nóg að borða?”
Hann klappaði ánægjulega á magann
á sér. „Móðir þín er alveg stórkostlegur
kokkur. Ég er svo sannarlega feginn, að
hr. Jenkins sendi mig hingað.”
Rhiannon brosti til hans, glaðleg og
stolt. „Þú ert ekki sá fyrsti, sem hrósar
eldamennskunni hennar Nancy
Nation.”
Bros Lukesfraus.
„Nancy?” át hann upp eftir henni, og
honum tókst ekki að leyna undrun sinni.
„Sagðirðu, að mamma þín héti Nancy?”
Rhiannon yppti öxlum, „Já,hvað er
svona skrítið við það?”
Hún þagnaði og athugaði Luke
gaumgæfilega.
„Hvað er að? Þú litur út eins og þú
hafir séð afturgöngu?”
Þar sem hann stóð og starði á
Rhiannon, varð Luke hugsað til Morlais
Jenkins. Hann minntist augnaráðs
gamla mannsins, þegar hann hafði bent
honum á þennan gististað — og orða
hans:
„Þar finnur þú þaö, sem þú leitar að”.
LuKE?” Rhiannon virtist óþolin-
móð.
Hann herti sig upp og tókst að brosa.
„Fyrirgefðu, Rhiannon. Ég bara mundi
allt í einu eftir dálitlu.Nú skal ég
hjálpa þér.”
Hann gekk framhjá Rhiannon og að
einni kúnni sem neitaði að færa sig um
set og bauð jafnvel hundunum byrginn.
Luke greip um hornin á henni og ýtti
henni áfram, inn í hópinn, sem gekk í
áttina aðfjósinu.
„Þakka þér fyrir.” Rhiannon leit á
hann full aðdáunar. „Þú virðist kunna
vel á búfénað, Luke. Við hvað
vinnurðu?”
„Ég vinn við búskap.” Hann starði á
nautgripina fyrir framan sig.
„Þú ert ekki verkamaður.”
Luke hristi höfuðið. „Nei — ég hef
verið meira við bústjórn.”
„Fórstu í landbúnaðarháskóla?”
„Svo fínt var það nú ekki. Ég lærði
það sem ég kann við að vinna undir
stjórn þess besta bónda, sem ég mun
nokkurn tíma þekkja.”
Hún leit spyrjandi á hann, en hann
sagði ekki meira.
„Hefurðu alltaf unnið við búskap?”
„Já, það er það eina, sem ég þekki. En
þú, þú hefur verið í skóla í London.
Hvað fékk þig til að snúa aftur að
bústörfum?”
Hún hló hlýlega. „Ég býst við, að það
hafi aðallega verið það, að þau
þörfnuðust min hér. Og nú er mín þörf
hér fremur en nokkru sinni. Ég er
nefnilega varkárari en mamma. Ég býst
við, að það hafi ég frá pabba.
Pabbi lagði allt í sölurnar til að
stækka búið en þegar verð á nautakjöti
lækkaði, þá virtist þetta dauðadæmt.
Þar til mömmu datt í hug að láta bæta
nýbyggingunni viö og taka á móti
Enn aukin
þjónusta!
Ókeypis eyðublöð á afgreiðslunni:
Bíll: Sölutilkynningar, tryggingabréf, víxlar, afsöl.
Lausafé: Kaupsamningar, víxlar.
Húsnæði: Húsaleigusamningar.
Dagblaðið er smáauglýsingablaðið
Dagblaðið afgreiðsla Þverholti 11 sími 27022
Miðstöð smáauglýsingaviðskiptanna
Smáauglýsingaþjónustan.
l\
IBIAÐIB
'
Dagblaðið er smáauglýsingablaðið Afgreiðsla Þverholti 11, sími 27022

21. tbl. Vikan 47