Vikan - 24.05.1979, Blaðsíða 48

NANCI HELGASON
GÓÐRÁÐ
VIÐ BARIMAU PPELDI
Fyrstu dagana oftir heimkomu
með nýfœdda bornið getur veríð
snjallt af móðurinni að nota ilm-
vatnið sitt óspart. Siðar meir
getur hún svo dreypt þvi á rúnv
föt barnsins ef hana langar til að
reyna að sofa ótrufluð ögn fram
á morguninn. Barnið finnur
mömmulyktina og hún veitir því
öryggistilfinningu.
Ef barnið á erfitt með að sofna,
þegar það er orðið eldra, má
prófa að dreypa kölnarvatni á
úlnlið þess og segja því að lykta
af honum þar til lyktin sé horfin.
Einbeitingin og hinn djúpi og
reglulegi andardráttur getur
svœft það á skammri stund.
Mörg böm eru óróleg meðan á
bleyjuskiptum stendur. Reynið
að leika róandi tónlist eða segja
sögu á meðan.
Ef gengið hefur upp úr barninu
eftir máltið og komið súr lykt,
skuluð þið taka undinn klút, dýfa
honum í natron og klappa
blettinn með klútnum. Lyktin
hverfur.
Setjið lítil sápustykki inn i
hvitan sokk og bindið fyrir opið.
Litlum höndum lætur betur að
handleika sápuna á þennan hátt.
Gefið barninu gúmmídúkku og
þvottapoka til að leika sér með i
baðinu. Það verður þá upptekið
af að baða dúkkuna og gleymir
að nöldra yfir meðferðinni á
sjálfu sér.
Einnig er ráð að sprauta svo-
litlu rakkremi á hendur barnsins
og lita það með fáeinum dropum
af matarlit. Barnið gleymir þá
baðraunum sinum, ef einhverjar
eru, meðan það „málar" sjálft sig
í baðinu.
Bindið litla bjöllu við skó
óvitans. Þið vitið þá alltaf hvar
hann er staddur i húsinu.
Ef barnið ykkar á i erfiðleikum
með að gleypa pillur, felið þá
pilluna í grautarskeið og hún
mun renna niður með grautnum.
Ef þarf að fjarlægja flís úr fingri
barns er prýðisráð að löðra
ólífuoliu á særða puttann i
nokkrar minútur, og þá verður
auðvelt að ná flísinni. Einnig er
hægt að stinga fingrinum í is i
nokkrar mínútur, hann verður þá
svo dofinn að barnið finnur
ekkert til þegar flísin er tekin.
Þegar rífa þarf plástur af
hömndi barns skuluð þið væta
bómull i húðoliu fyrir börn og
nudda yfir plásturinn. Þannig
næst hann af án sársauka.
Þegar barn fær fyrstu skóna
með hörðum sólum er það álíka
erfitt fyrir það eins og fyrir full-
orðna að ganga á ís á venju-
legum skóm. Barninu veitist
þetta mun auðveldara ef þið
limið þunnt lag af frauðgúmmii
neðan á skósólana. Frauð-
gúmmiið tætist fljótlega neðan
úr, en þá fjarlægið þið það algjör-
lega með rakvélarblaði og setjið
nýtt i staðinn.
Þegar barnið ykkar vex upp úr
rúminu sinu og fær nýtt má
koma i veg fyrir hugsanleg slys
með þvi að hafa dýnuna úr gamla
rúminu fyrir framan nýja rúmið
fyrstu næturnar. Ef barnið fellur
út úr rúminu bregður þvi ef til vill,
en það meiðist ekki.
Það er gott ráð að hvísla þegar
barnið reiðist. Hvíslið bliðlega í
eyra þess. Það hættir að öskra til
þess að heyra hvað þið eruð að
segja.
„Tárakrukka" er lika gott ráð.
Þegar barnið fer að gráta rjúkið
þið til og sækið krukkuna til að
safna támnum í. Fljótlega fer
barnið að sækja kmkkuna sjólft
og tárín gleymast í leiknum.
Hreinsið uppstoppuð leikföng
með kartöflumjöli. Nuddið það
inn i leikfangið, látið það biða
stundarkorn, burstið svo mjölið i
> burtu.
Geymið listaverk barnanna
ykkar. Úðið hárlakki yfir teikn-
ingarnar til þess að koma i veg
fyrír að litirnir dofni.
★ ★ ★
PÍLAGRÍMSFERÐ
TIL FORTÍÐARINNAR
gestum. Þetta var ekki það, sem pabbi
hafði hugsað sér en hann vildi gjarnan
gera það fyrir mömmu. Svo —” Hún
yppti öxlum.
„Ég dáist að móður þinni, Rhiannon.
Hún er mjög hugrökk kona.”
Þaðbirti yfir andliti hennar. „Veistu,
ég held, að mamma kunni Iíka mjög vel
við þig. Og það er fremur óvenjulegt.
Yfirleitt er hún mjögseintekin.”
„Það var skrítið að heyra. Hún virðist
vera svo hlýleg og opinská.” Hann
brosti. „Það virðist vera
fjölskyldueinkenni.”
Hún roðnaði og leit undan, en hann
gat séð, að hún brosti.
Þau gengu þögul áfram um stund.
Með þögninni kom óróleikinn aftur yfir
Luke. Hann efaðist um að Rhiannon
vissi nokkuð um fortíð föður hans, en
fljótlega yrði hann að fara til Nancy
Nation og biðja hana að segja honum
það sem hún vissi um föður hans.
Honum geöjaðist ekki að tilhugsuninni.
AU voru nú að nálgast ytri landa-
merkin, sem gerð voru úr steinvörðum,
sem virtust geta staðið þama í aldaraðir.
„Hefur bærinn alltaf verið í eigu
fjölskyldunnar?”
„Nei. Pabbi vann áður fyrr niðri í
námunum eins og hinir. Það var heldur
ekki um aðra vinnu að ræða. En pabbi
var einn þeirra fáu, sem sluppu.
Rhydewel-bærinn var til sölu, og hann
greip tækifærið. Bærinn var þó allur i
niðurníðslu, þegar hann tók við
honum.....”
Hún andvarpaði. „Nú er allt að
komast í sama horfið aftur. Við höfum
neyðst til að selja hluta af landinu og
senda mestan hluta nautgripanna til
slátrunar. Mamma er mjög
áhyggjufull.”
Luke var fullur umhugsunar I
þögninni, sem eftir fylgdi. Geriant
Nation hafði sennilega þekkt föður
hans. Kannski höfðu þeir jafnvel unnið
saman neðanjarðar. Ef hann aðeins
hefði getað náð tali af föður Rhiannon.
Hann átti að skila bílaleigubilnum i
London á mánudag, svo að hann hafði
lítinn tíma aflögu.
Kýrnar gengu nú mjóan troðninginn,
og Luke sagði: „Mamma þín hefur sagt
mér, að hér séu margir fallegir staðir,
sem væru þess virði að skoða nánar.
Heldurðu, að þú hafir tíma aflögu á
morgun til að sýna mér eitthvað af um-
hverfinu?”
Hún leit upp til hans, full vonbrigða.
„Því miður verð ég ekki hér á morgun.
Hvaða sunnudag sem er, en ekki á
morgun. Við verðum nefnilega að flytja
nautgripina norðureftir á morgun. Og
það er eini dagurinn, sem við getum
fengið tvo flutningabila.”
„Þið seljið þó ekki það sem eftir er af
nautgripunum?”
„Nei. Við flytjum þá aðeins heim að
bæ frænda míns í Lake Brynlas. Hann er
einn af fáum bændum í Wales, sem enn
á nóg af vatni. Á landareign hans er
stórt stöðuvatn, og þar er nóg vatn fyrir
okkar nautgripi líka. Þetta er mikil
fyrirhöfn, en ef ekki verður farið með
þá, þá lifa þeir ekki sumarið af.”
Luke hristi höfuðið. „Að flytja
nautgripi til vatnsins. Það lítur alls ekki
vel út. Ég er vanur því, að nautgripirnir
gangi um sjálfala og finni sjálfir vatns-
ból.”
„Ég vildi aðeins óska, að við gætum
gert það, en Haydn Hopkins, vinur
okkar frá þorpinu, hefur boðist til að
hjálpa okkur. Hann kemur á morgun á-
samt bróður sínum til að aka hjörðinni
norður.”
Rhiannon ýtti síðustu kúnum á
stallinn og sneri sér afsakandi að Luke.
„Ég er auðsjáanlega byrjuð aftur, Luke,
ég tala aðeins um okkur hér.”
Hann hló. „Ég hef skemmt mér
alveg ágætlega. Mér þykir fyrir, að þú
skulir ekki vera hér á morgun.”
„Já, það er ekki nógu gott. Þakka þér
fyrir hjálpina.”
Hann stóð við steinvegginn og horfði
á Rhiannon ganga að mjaltakofanum. t
rauðu skini hinnar sígandi sólar virtist
hún næstum óraunverulega falleg.
AR sem kvöldið var svo fallegt,
langaði Luke ekki strax inn aftur. Hann
gekk um og skoðaði mestan hluta
bæjarins. Byggingarnar voru hvít-
V.alkaðar og viðarverkið var málað svart.
Þó virtist þessi hluti bygginganna
nakinn og ófullgerður.
Þegar hann kom að hálfkláraðri ný-
byggingunni, sá hann móta fyrir
hreyfingarlausum skugga móður
Rhiannons inni í borðstofunni. Hún
starði á hann eins og hann væri
ósýnilegur, starði fremur framhjá
honum en á hann. Það var ekki fyrr en
nokkrum mínútum seinna, að hún tók
sig á, brosti og gekk út til hans gegnum
franska gluggann.
„Þarfnast þú einhvers, áður en þú
ferð að sofa, hr. Osborne?” spurði hún.
„Þakka....” hann hikaði. Nú hafði
hann tækifæri til að tala við hana. En
einn gestanna kom til þeirra og hann
varð að færa sig til hliðar til að hleypa
honum framhjá.
Framhald í nœsta blaði.
48 Vikan XI. tbl,