Vikan - 14.06.1979, Blaðsíða 48

drætti hennar. Það gat henn ekki, en
hún stóð lengi þarna uppi og starði niður
til hans. Síðan hvarf hún honum, og það
var cins og hún hefði aldrei vcrið þar.
Luke setti bilinn í gang. svipaðist
einu sinni enn um eftir henni og ók siðan
af stað. Freistingm, að snúa aftur, var
sterk, en hann hélt áfram. Áleiðis til
London....
ÞeGAR hann var kominn hálfa
leiðina, dvöldu hugsanir hans enn við
Rhydewel.
Hann gat ekki komist hjá aö sjá
kaldhæðni þeirrar aðstöðu sem hann var
í. Hann vissi, að hann var að gera ná-
kvæmlega það sama og faðir hans hafði
gert fyrir öllum þessum árum. Hann var
að hlaupast á brott frá öllu. Sérstaklega
konunni sem hann elskaði, án þess að
gefa neina skýringu.
Ferðin hafði verið misheppnuð frá
upphafi til enda. Hann hafði valdið
fólki, sem hann hafði aldrei þekkt, bæði
sársauka og áreynslu. Og hvers vegna? 1
augum syfjulega smábæjarins var faðir
hans jafn sekur og hann hafði verið.
Hann hafði heyrt sannleikann hjá
heiðarlegu fólki, fólki sem ekki hafði
neina ástæðu til að fara með ósannindi.
Það gat þó ekki eytt þeirri ákveðnu
sannfæringu hans, að faðir hans væri
saklaus.
Og hvað með þau vandamál sem
hann sjálfur hafði skapað.
1 fyrsta skipti á ævinni var hann
raunverulega ástfanginn. Hann hafði
alltaf verið gætinn og hófsamur í
umgengni sinni við kvenfólk, t.d
Eleanor Fallon. Hún var vel gefin og
falleg en þó hafði hann aldrei verið alveg
afslappaður með henni. Rhiannon var
öðruvisi. Allt öðruvísi. Og nú vissi hann
hvers vegna.
Eftir frið velska þorpsins virtist
London hávær og kuldaleg. Það lágu
engin skilaboð til hans frá Zambíu á
hótelinu.
Hann lá lengi i heitu baði og reyndi að
losa sig við streituna og vanlíðunina.
Honum hefði orðið léttara í skapi ef
einhverjar fregnir að heiman hefðu
beðið hans. Þó hafði hann ekki búist við
þeim. Hann hugsaði um það, hvemig
Kareemu tækist til við búskapinn og
hvort hún heimsækti gröf föður hans
enndaglega meðblóm úrgarðinum . . .
Einmanakennd og sjálfsásökun
hrjáðu hann. Hann vissi að hann hafði
brugðist föður sinum. Hann stóð upp úr
baðinu og sveipaði um sig mjúkum
baðslopp. Síðan hringdi hann niður og
pantaði kaffi og samlokur.
Þegar þjónninn kom inn, sat Luke á
svölunum. Hann drakk kaffið og
borðaöi samlokurnar án þess að laka
eftir ys götunnar fyrir neðan hann.
Hann starði tómlega á háhýsin, sem bar
við sjóndcildarhringinn. Stærst þeirra
var pósthúsið, sem virtist bleikt í kvöld-
sólinni.
Hugur hans reikaði i sifellu aftur til
PÍLAGRÍMSFERÐ
TIL FORTÍÐARINNAR
litla fjaj.lábæjarins . . . Rhiannon . . .
Hann reyndi að hrisla af sér þessar
óþægilegu hugsanir, stóð upp úr tága
stólnunt og greip um svalahandriðið.
Allt i einu virtist hávaðinn frá göt
unni ætla að æra hann. Það var óliki þvi
sem hann hafði vanist í Rhydewel, og
alll í cinu var sem hann sæi liðna alburði
i nýju Ijósi.
Morlais Jenkins hafði virst svo
hjálpsamur og þó ekki viljað segja of
mikið. Hann virtist einnig hafa veriö á
verði, eins og heimsókn Luke væri í
sjálfu sér einhvers konar hótun.
Og Nancy. Svo sorgmædd, svo full af-
sökunar, svo fegin þegar hann fór.
Geraint Nation, maðurinn sem hann
hafði aldrei hitt... Gareth Jenkins,
örkumla....
GERAINT NATION! Luke stífnaði.
SpurningarmerkiðGeraint Nation ...
Nancy hafði ætið talað um eiginmann
sinn með mikilli varúð. Rhiannon hafði
aftur á móti talað frjálslega um hann....
Luke barði krepptum hnefanum i lófa
hinnar handarinnar. Rhiannon gat
aðeins sagt frá þvi sem hún vissi um
Geraint Nation. Hann hafði hætt
störfum i námunni eftir slysið og byrjað
nýtt líf viðbúskap.
Geraint, gamall vinur Enoch Owens,
sern gil'st hafði Nancy sem sá næstbesti.
Alltaf verið sá næstbesti. Elskað Nancy
svo heitt að hann tók barn hennar og
elskaði það eins og það væri hans eigið
hold og blóð.
LuKE starði hugsandi út yfir
Lundúnaborg. Einhver sérstök hugsun
reyndi að komast að i huga hans.
„Hvað getur það verið?” sagði hann
upphátt við sjálfan sig. Eitthvað sem
hann hafði ýtt til hliðar í Wales...
Allt í einu laust þvi niður, eins og
eldingu, hann mundi — það var eitthvað
sem Morlais Jenkins hafði sagt:
„Rhiannonergóðstúlka en ekki eins
fljótfær og móðir hennar var. Nei, hún
vegur og metur hlutina áður en hún
tekur afstöðu... það hefur hún frá
föður sinum....”
Hjarta Lukes barðist um i brjósti
hans.
Rhiannon hafði sjálf sagt eitthvaö
svipað:
48 Vikan 24. tbl.