Vikan - 16.08.1979, Qupperneq 19

kúluna þungu á maganum. Ýmsar bábyljur
gera ófrískum konum á þessum slóðum
einnig erfitt fyrir, t.d. mega þær ekki borða
fisk yfir vissri stærð þvi trúin segir að andar
stóru fiskanna muni ráðast á fóstrið og gera
út af við það. Ekki er þeim heldur leyft að
ferðast með bátum á vötnum eða ám því
augnaráð vanfærra kvenna er sagt rifa í
sundur bátskili og margt annað mætti telja
til.
Þegar svo stundin rennur upp og konan
væntir sín, sest hún á trjábol með olnbog-
ana á hnjánum, felur andlitið í höndunum
og bíður þess að góðir andar vitji sín og
hjálpi sér við fæðinguna. Ef góðu andarnir
láta ekki á sér kræla grípur galdralæknirinn
inn í atburðarásina. Hann er að sjálfsögðu
vel lyfjaður þegar hann byrjar að dansa í
kringum þá vanfæru, ákallar „Hekuruda”
og biður hann um hjálp. Svo hvíslar hann
að konunni: — Farðu, farðu inn í skóginn
— þar munu andarnir vitja þín, leggja
hendur sínar á maga þinn og hjálpa þér við
fæðinguna.
Sú ófríska vaggar þá út í skóg, oft í fylgd
með gamalli konu sem hefur það hlutverk
að skera á naflastrenginn með beittum
steini. Fæðingin á sér yfirleitt stað langt frá
öllum mannabyggðum, langt inni í skógi
þar sem öruggt er að enginn karlmaður
verði til vitnis því þeir vilja mikið til vinna
að þurfa ekki að horfa upp á ósköpin. Enda
í dag er Yanomamo-kynstofninn að
deyja út. Kynni hans af menningu hvíta
mannsins hafa ekki verið til góðs. Hann
sýnir því engan áhuga sem hvíta mannin-
um finnst hafa eitthvert gildi. Vinna er ekk-
ert áhugaverð í sjálfu sér, kynni þeirra af
peningum hafa gert þá að þjófum og það að
klæðast fötum hefur gert þá afbrýðisama
en það var eitthvað sem þeir ekki þekktu á
meðan þeir hlupu naktir um heimahaga
sína. Hægt en sígandi er þetta fólk að
hverfa af yfirborði jarðar og þar með
menning þeirra, menning sem átti ekki
neina möguleika í samkeppni við aðra
menningu — menninguna okkar.
tanomamo-kona þvœr nýfæddum syni sin-
im og sjðifri sðr í ð eftir vel heppnaða fæð-
ngu. Annað bam konunnar sem fæddist ð
lama hðtt fylgist með.
segir gömul þjóðsaga að þeim manni verði
grimmilega refsað sem verði vitni að slíku.
Mönnum finnst öruggara að fara að göml-
um siðum.
Yanomamo-konan fæðir barn sitt stand-
andi á stað sem hún sjálf hefur valið. Þegar
barnið er komið niður er það lagt á risalauf-
blöð sem týnd hafa verið af nærliggjandi
trjám og síðan er barnið þvegið í næsta
polli eða næstu á.
Svona hafa börn fæðst í gegnum marga
ættliði í þessum hluta heimsins og það er
ekki fyrir veikburða börn að þola kringum-
stæðurnar. Aðeins þau sterkustu lifa þetta
af. Mörg börn deyja í fæðingu og það
kemur ósjaldan fyrir að hvorki móðir né
barn snúi til baka eftir fæðingu í skógin-
um, fjarri öllum mannabyggðum.
VERÖLD
SEM
VAR
kemur aftur til þorpsins með nýfætt bam
sitt undir hendinni. Hún sá um þetta ein án allrar
hjálpar.
33. tbl. Vikan 19