Vikan - 11.10.1979, Page 46

lega ekki reitt banahöggið. Hann varð
aðsviðsetja slys.
Hann hafði hnífinn, góðan og beittan
hníf. Hún myndi gera hvað sem hann
vildi með hann við háls sér.
Meðan Ciary át máltíð sina í eldhúsi
Kates voru Jeremy King og Odgen hjón-
in enn á fótum og ræddu um það sem
frú Bradshaw hafði sagt um hvita bílinn.
Jeremy vissi nú að á föstudagskvöldið
höfðu Odgen hjónin farið út að borða.
Þegar þau komu, um klukkan hálftólf.
höfðu þau lagt Datsunbíl sínum i stæðið
við hlið bláu Fiatbifreiðarinnar hennar
Söndru. Þá var óþekkti billinn farinn.
Jeremy skammaðist sín nú fyrir grun-
semdir sínar um Bill.
„Hvers konar bækur geta það verið
sem gamla konan sá i bílnum?” spurði
Bill hugsandi og hellti síðasta viskidreitl
inum i glasið hjá Jerenty. „Myndi út-
sendari frá bókaútgefanda hafa þær
lausar í bílnum? Ég hefði haldið að þeir
væru með þær i töskum."
„Frú Bradshaw sagði að þær hefðu
líkst orðabókum," sagði Jeremy.
„Gætu það hafa veriðalfræðibækur?"
spurði Jean. „Stúlka sem vinnur með
ntér fékk heimsókn frá sölumanni sem
vildi selja henni eitt safn. Fyrstu tvær
bækurnar til reynslu. Þeir tala eins og
maður sé að neita sér og börnunum
sinum um gullið tækifæri ef maður
tekur ekki tilboðinu.”
„Alfræðibækur! Það gæti verið,”
sagði Jeremy.
Hann stóð upp og gekk út úr herberg-
inu. Annar lögregluþjónn var nú
kominn og stóð fyrir utan ibúð hans.
hann sagðist ætla að minnast á alfræði-
bækurnar við Bailey undireins. Stund-
um gengu þessir sölumenn hús úr húsi,
það hafði einn komið til eiginkonu hans
nýlega og hún sagði að hann hefði verið
mjög ágengur.
Jerenty vissi ekki að þessi alúðlegi
varðstjóri var Timothy Berry, sem hafði
fundið Söndru og staðfest i líkhúsinu að
þetta hefði verið stúlkan sem hann hefði
fundið látna.
Jeremy vildi fá að vita hve lengi lög-
reglan ætlaði að halda honum frá sinni
eigin íbúð. Reyndar var hann ekki viss
um að hann gæti nokkurn tima sofið i
henni framaren vildi þóeiga rétt til þess.
„Ekki ntikið lengur, hr. King," sagði
Berry. „Það er margt sem hægt er að
gera, eins og þér vitið, og gæti það reynst
halddrjúgt siðar. Við höfum nú yfir
nýjum aðferðum að ráða með mynda-
vélum. Við getum stundum tekið fót-
spor upp af teppinu að því tilskildu að
enginn hafi gengið á því að ráði eftir á.
Síðan er það fatagreining og svoleiðis
lagað. Púðar og svo framvegis." Hann
minntist ekki á handklæðin sem voru nú
á rannsóknarstofunni, á þeim var leitað
að olíublettum til sönnunargagns. „Við
getuni kannski hankað hann á einhverju
smáatriði þegar við náum honum. Það
er eitt að vita hver gerði það en annað að
sanna það á hann. Það gæti verið þráður
úr fötum hans - við verðum að ganga
úr skugga unt að það sé ekki úr fölum
yðar eða einhvers sent ætti eðlilegl er-
indi inn i ibúðina — slik smáatriði gætu
skipt sköpum.” Berry hlifði honunt við
að heyra ýmislegl sent i slikunt málurn
gat veriðóneitanleg sönnun.
Jeremy var þakklátur upplýsingum
þessa vingjarnlega lögregluþjóns. Þetta
var ólíkt því sem hann hafði ált að venj-
ast af lögreglunni við upphaf rannsókn-
arinnar. Hann sagði það við Berry.
„Jú, sjáið þér til, svona mál geta oft
komið i kjölfar heimiliserja," sagði
Berry. „Maður verður alltaf að byrja
þar. Það gerist margt skrýtið i sunium
hjónaböndum."
Jeremy taldi að hann hefði rétt fyrir
sér.
Kona Berrys. Joyce, sat uppi i rúminu
og var að gefa mánaðargamalli dóttur
þeirra að drekka þegar hann kom heim
eftir að hafa staðið vaktina við ibúðina.
Hann átti að rnæta aftur á vakt klukkan
átta næsta morgun og hún hafði ýntis
legt að segja um óhóflegan vinnutima
lögreglumanna.
„Þú ert gift löggu. ástin ntin. Þú ert
föst i gildrunni," sagði liann. „Það
verður að taka til hendinni þegar stór
mál er á ferðinni."
„Morðmálið?"
Hann kinkaði kolli.
Joyce vissi að reynslan var ekki enn
búin að drepa allar tilfinningar Tims og
hún vonaði að svo yrði aldrei.
„Þið finnið hann sent gerði það og svo
segir einhver dómarinn að hann sé
veikur og geti ekkert að þessu gert,"
sagði hún.
„Hann hefur kannski ekki ætlað að
ntyrða stúlkuna." sagði Berry. „Kannski
hefur hún æpt og hann reynt að þagga
niður í henni. Það er möguleiki. Hitt
hefur hann ætlaðsér.”
„Að nauðga henni. áttu við.” sagði
Joyce.
„Já. Hún gæti þó hafa beðið um það."
„Daðrað við hann, áttu við?"
„Já. En hver ntun nokkurn tínta vita
hvað raunverulega gerðist?"
Yfir veikbyggðu höfði dótturinnar,
sem hallaðist að brjósti ntóður sinnar.
litu ungu foreldrarnir hvort á annað.
Hugsa sér að einhver ungur náungi tal-
aði sig inn til þeirra. væri að selja eilt
hvað sem Joyce hefði áhuga á og hún
byði honunt upp á tebolla — og siðan
myndi hann færa sig upp á skaftið. Það
gæli gerst.
„Joyce, elskan min — þessi náungi
sent var aðselja alfræðibækurnar — þú
manst? Þú minnlist á hann við mig unt
daginn. Segðu mér frá honum."
„Þetta kalla ég að skipta um umræðu-
efni," sagði Joyce. „Þú ættir að hugsa
um það eitt að fara að sofa en ekki um
orðabækur. Komdu upp i.”
„Ég geri það. Svaraðu þessu bara
fyrst. Ég er ekki að skipta unt umræðu-
efni og ég skal útskýra allt siðar,” sagði
Tim og setti nú upp hörkusvip, sem hún
sá sjaldan, en sem hann notaði oft þegar
hann sinnti skyldustörfunum.
„Ég veit litið um hann. Ég veit ekki
frá hvaða fyrirtæki hann kom," sagði
Joyce. „En það gæti Madge Billings ef
þetta er mikilvægt. Ég held að hún hafi
keypt af honum eitt safn."
„Þelta gæti verið mjög mikilvægt.
vina min. Hvernig leit þessi maður út?"
„Nú, hann var meðalntaður á hæð —
ekki eins hár og þú — en ekki lítill. Lík
lega 1.75 m. Mjög snyrtilegur. Jarp-
hærður og i gulri skyrtu,” sagði Joyce og
reyndi að sjá söluntanninn fyrir sér. „Ég
átti í vandræðunt með að losna við
hann, ég man það. Þeir verða að vera
ýtnir, hugsa ég, til að einhver árangur
náist af þvi að ganga hús úr húsi. Þeir
eru ekki á limakaupi."
Slik manngerð sem þú myndir bjóða
inn án þess að hafa frekari áhyggjur?"
„Já, sannarlega — ef hann hefði verið
að selja eitthvað sem ég hef áhuga á.
Hann var snyrtilegur — reyndar mynd-
HVERS
VEGNA
MORÐ?
arlegur. Hárið var ekki of langt en samt
vel greitt." Hún glotti tii Tims sem var
stuttklipptur í bak og hliður og leit vel út
undir flatri húfunni hans. „Hvers vegna
viltu vita um hann?" Skyndilega reis
hún upp i rúminu og dóttir hennar lá nú
nteð nefið upp að henni. „Hann er ekki
sá, er það? Ætlaði hann að selja stúlk-
unni bækur og — ?” Andlit Joyce lýsti
hryllingi.
„Við skulum ekki rasa um ráð fram.
góða min," sagði Tim. „Við verðum að
hafa sannanir. En ég ætla að skreppa
yfir til Madge núna og vita hvort hún er
með þessar bækur."
„Hvað? Um ntiðja nótt? Þú getur það
ekki — þau eru sofandi,”sagði Joyce.
„Ég veit það," sagði Berry. „En þetta
er morðmál. Ég get ekki beðið til niorg
uns."
Hann stóð upp. beygði sig til þess að
kyssa heitar. aðskildar varir konu sinn-
ar, strauk varlega yfir mjúka kinn ung
frú Tessu Berry og gekk að dyrununt.
„Sé þigelskan,"sagði hann.
12. KAFLI.
Klukkan var yfir þrjú þegar Timothy
Berry lögregluþjónn fór i rúntið, eftir að
hann hafði gefið skýrslu um það sem
Madge Billings hafði að segja unt bóka
sölumanninn og afhent bindið sem hún
fékk til reynslu. Bailey fannst þetta nógu
mikilvægt til þess að hann hringdi i
Hawksworth. yfirrannsóknarlögreglu
foringa, og léti hann vita þó ekki yrði
hægt að leita upplýsinga um söluntann-
inn fyrr en fyrirtækið opnaði næsta dag.
Fingraförin á eintaki Madges. sem ekki
voru hennar, var hægt að bera saman
við þau sem voru á verkfærunum og
hjólbarðanum í bil Söndru King. Madge
Billings hafði boðið sölumanninum upp
á tebolla meðan hann lýsti fyrir henni
bókunum. Hann var með þykkt jarpt
hár, brún augu og skrámu á annarri
kinninni. Hún hafði ekki tekið eftir þvi
hvaða bil hann ók. Daginn eftir átti hún
að koma á lögreglustöðina til að setja
santan ntynd af honum. það átti Joyce,
kona Berrys. einnig að gera.
Maðurinn myndi finnast og þá væri
hægt að bera saman hár hans og hárin
sent fundust í ibúð hinnar ntyrtu. Hárið
eitt væri ekki nógu góð sönnun en blóð-
flokkur hans yrði borinn saman við
blóðiðsem fannst undir nöglum Söndru.
Einnig kæmu til önnur læknisfræðileg
atriði ef þetta væri maðurinn sem hefði
nauðgað Itenni.
Þú þarft ekki að reyna að sannfæra
mig lengur um að það sé ekki önnur
kona I lifi þinu, við eiginkonurnar
tökum eftir smáhlutunum.
46 Vikan 41. tbl.