Vikan - 27.12.1979, Qupperneq 23

matnum okkar og kassana, sem bjórinn
var í.
„Líklega ættum viö að reyna aö boröa
eitthvað,” stakk ég upp á, þegar ég fann
nestiskassana. Mér hafði ekki dottið
matur í hug allan daginn, og ég var
heldur ekki svöng núna, en það virtist
skynsamlegt að nærast eitthvað. Ég rétti
Jay samloku og beit sjálf í brauðsneið
með hnetusmjöri. Það reyndist ekki
heillaráð, þvf ég var logsár i munninum
og gat ekki rennt niður bitanum, svo ég
varð að spýta honum út úr mér.
Eldurinn var einkennilega daufur og
flöktandi, líkt og eitthvað, sem töfra-
maður hefði galdrað fram og þú veist
ekki, hvort er raunverulegt, né hvort
það hverfur á næsta andartaki.
Súrefni. Auðvitað! Hér var einfald-
lega ekki nægilegt súrefni til að halda
eldinum við.
Við reyndum að orna okkur sem best
við máttum við þennan veika, flöktandi
eldsloga. Ég hnipraði mig saman eins og
ég gat og tróð nefinu niður i stakkinn
minn til að reyna að anda að mér
minum eigin líkamshita.
Jean hlaut að vera dáin
Eldurinn var að deyja út, svo að ég
tók tóma bjórflösku, skreið undir flug-
vélarvænginn og lét bensinið leka í
flöskuna. Það gladdi mig að sjá eldinn
lifna við, þegar ég skvetti bensíninu á
bálið. En við þurftum fleiri flöskur.
Eldurinn var að deyja út fyrir augum
okkar.
Jay opnaði flösku og drakk úr henni.
Ég skreið um i leit að tómum flöskum og
fann þrjár.
„Við ættum að reyna að drekka eins
mikið og við getum,” stundi Jay upp á
milli sopa. „Vökvatap getur verið hættu-
legt.”
Þegar ég hallaði höfðinu aftur til að
ljúka úr flöskunni, fann ég eitthvað hart
við tunguna. Við nánari athugun
reyndist það vera is. Bjórinn var farinn
að frjósa, og sólin var enn á lofti.
Drottinn minn! Ég safnaði saman þeim
tiu flöskum, sem eftir voru.
Myrkrið skall á. Við hefðum eins
getað verið niðurkomin á annarri
plánetu úti i geimnum. Myrkrið og
íuldinn voru algjör.
„Vesalings Jean,” sagði Jay.
„Hvað heitir hún meira en Jean'’"
spurði ég.
„Noller,” svaraði Jay. „Seinna nafnið
hennar var Noller.”
Var, sagði hann.
„Hún lifir þetta ekki af, ekki í þessum
kulda,” sagði ég og klæddi hugsanir
okkar þar með í orð.
„Nei,"svaraði Jay.
Jean var dáin. Hún hlaut að vera það.
Það var staðreynd, eins og kuldinn.
Grimmdarleg, bláköld staðreynd. Ég
veit ekki, hvenær ég vissi, að hún hlaut
að vera dáin, né hvenær Jay vissi það.
Við töluðum um það í sem fæstum
orðum, meðan við horfðum i flöktandi
eldslogann, það eina, sem skildi okkur
frá jökulkuldanum og dauðanum, sem
þegar hafði boðið Jean sinn náðarfaðm.
I næstu Viku:
NÓTTIN LANGA
Þýö.:K.H.
Hvers vegna ertu að eyða pening-
unum í þessi bölvuðu póstkort?
HiirliífiirM ®
®,® 0 0
GOmSÆT
10-12 manna ísterta- framleidd úr úrvals jurtaís.
ísterturnar frd KJÖRlS skapa veizlugleði á hvers manns borð.
Ljúffengar og girnilegar standa þær ekki við stundinni lengur
— og svo eru þær ótrúlega ódýrar.
MOKKA ISTERTA með kransakökubotni
og súkkulaðihjúp
NOUGAT ISTERTA með súkkulaðihjúp.
COKTAIL ISTCRTA með ekta muldum
coktailberjum.
SZ. tbl. Vikan 23