Vikan - 27.11.1980, Qupperneq 25

Við ráðhúsið og Uffizi-safnið: Antico Fattore
Þetta er veitingahúskt Antico
Fattore. (Ljósmynd KH)
hvíta þurrku á öxlunum skeiða frani og
aftur, meðstanslausum talanda. Það var
líka kostulegt að sjá nokkrar ómerki-
legar myndir á hvítmáluðum veggjun-
Hér var það maturinn einn, sem skipti
máli.
Súpan frá í gær
Við fengum okkur í forréit „Pappo al
pomodoro", eins konar graut úr
tómötum, þrauði, sieiktum lauk.
lárviðarlaufi og osti, þar sem tómatarnir
voru mest áþerandi í oragðinu. Þetta var
skemmtilega óvenjulegur réttur og
kostaði aðeins 1.000 lírur.
Grautur „gœr-
dagsins ” á krá
horfins tíma
leituðum við að veitingahúsinu Antico
Fattore og fundum það í þröngu sundi.
sem áreiðanlega var ekki hinn þröngi
vegur dyggðarinnar. En alténd var ekki
og er ekki auðvelt að finna það.
Frá Piazza della Signorina er hægt að
ganga niður sund hægra megin við
Loggia dei Lanzi og beygja síðan lil
vinstri inn annað sund, sem heitir Via
Lambertesca. Á horninu. þar sem sú
gata beygir niður að ánni. er Antico
Fattore á númer 1.
Einnig er hægt að fara þessa leið úr
hinni áttinni, frá árbakkanum Lungarno
Midici. Og loks er hægt að smeygja sér
inn Via Lambertescaf frá Via por Santa
Maria, sem liggur beint á brúna Ponte
Vecchio.
Antico Fattore er skrítinn staður. sem
fáir vita um nema heimamenn. Hann er
alltaf fuilur af fólki á matmálstimum,
enda býður hann fyrsta flokks
matreiðslu fyrir óheyrilega lágt verð.
Sérgrein hússins eru fornir réttir
Toscaníu, sem ekki er hægt að fá á
öðrum stöðum. Þetta er jarðbundið
veitingahús, sem býður þykka, riflega.
bragðgóða og ilmandi rétti. Antico
Fattore er svo fomlegt, að þar fæst ekki
nýmóðins dót eins og kaffi!
Stanslaus talandi
Veitingahúsið er í tveimur sölum eða
herbergjum, sem rúma um 30 manns
hvort, þegar vel er troðið. Við sátum
mjög þröngt I innra herberginu og
þóttumst heppin að hafa pantað.
Frammi stóð fólk og beið eftir, að borð
losnuðu.
Elskulegur þjónninn sagði brandara.
sem við skildum ekki. og var dálitið
ýtinn, þegar hann vildi fá okkur til að
komast að niðurstöðu. Við næsta borð
var hópur af ungu fólki, sem vildi líka
hjálpa til, svo að allt gekk þetta nú að
lokum.
Við vorum frentur seint á ferð,
klukkan hálftiu að kvöldi. Þá var sumt
búið af þvi, sem okkur hafði langað i.
Þess vegna tók nokkurn líma að setja
saman pöntunina. Ekki bætti úr skák, að
handskrifaður matseðillinn var illa
læsilegur.
í bestu veitingahúsum Italiu er litið
um fastamatseðla, eins og við þekkjum
þá. Matseðill dagsins er hins vegar mun
ýtarlegri en hér og býður upp á meiri en
nóga fjölbreytni fyrir misjafnan smekk
viðskiptavinanna. Þannig var lika
matseðill dagsins i Antico Fattore.
Kostulegt var að sjá þjónana i galla-
buxum, á skyrtunni. með bláa svuntu og
Hinn forrétturinn hér „Ribollita".
sem upprunalega táknar „Súpan frá í
gær". Sú fortíð er löngu gleymd og
ítalskir kokkarvandajafnmikið til sinnar
einu réttu Ribollila og franskir kokkar
vanda til sinnar einu réttu kæfu hússins.
Ribollitan i Antico Fattore var
grautur úr hvítum baunum.
brauðmylsnu og brokkáli, sérkennilegur
matur og góður á aðeins 1.000 lirur. Á
endurreisnartímanum borðuðu menn i
Flórens grauta af þessu tagi.
JHinn sögufrægi réttur Flórensmanna.
vambimar, „Trippa alla fiorentina" var
uppseldur. Sama var að segja um
blönduðu sjávarréttina, „Fritto misto".
Hvort tveggja á að vera mjög vel gert I
Antico Fattore.
Ekkert hliðarjukk
Við prófuðum í aðalrétt „Vitella
nostrale al forno" á 4.800 lirur. Það voru
þunnar kálfakjötssneiðar, Ijúfar og
góðar á bragðið. Ekkert meðlæti var á
disknum og mættu islenskir veitinga-
menn gjarna læra þaðaf ítölskum. Hvcr
þarf að fylla magann af jukki, |regar
menn hafa aðgang að meira en nógu
góðmeti? Það skal þó tekið fram, að gott
spínat var borið frani á sérdiski með
kálfasneiðunum.
Hinn aðalrétturinn var „Polpettone
con sederi”, aflangar kjötbollur, bragð
niiklar, jóðlandi í mauki úr baununt.
tómötum og olífuoliu, hressandi réttur á
3.500 lírur.
í eftirrétt fengum við köku hússins.
„Castagnaccio". heita og bragðgóða
valhnetuköku með rúsínum, steikta i
olíu. Hún kostaði 1.000 lírur. Og vin
hússins var ágætur C'hianti á 4.000 lírur.
Að fastagjaldi og þjónustugjaldi
meðtöldu ætti þriggja rétta veisla með
víni að kosta innan við 6.500 krónur á
mann í Antico Fattore. Ódýrari getur
slik veisla ekki orðið, auk þess sem þctta
var einslakt tækifæri til að kynnast
gömlum réttum frá endurreisnar-
timanum.
Hrísgrjón með rósailmi
Ef ykkur list ekki á Antico Fattorc.
kentur veitingahúsið með skritna
nafninu til greina. Það heitir I Che C'E
C’E og er á númer 11 við Via Magalotti.
Gengið er meðfram Palazzo Vecchio
inn Borgo dei Greci og þar er Via
Magalotti önnur þvergata til hægri.
Það er ekki nafnið eitt. sem er
sérkennilegt i I Che C'E CE. Allt er þar
af miklu ímyndunarafli, húsgögn.
innréttingar og matreiðsla. Þetta er santl
ekki gert fyrir túrista. þvi að staðurinn
er sóttur af Flórensmönnum einunt.
Frægt er rósa-risotto með raunveru
legum rósailmi og önnur hliðstæð risotto
nteð hinum og þessum ilnti úr sveitinni.
Veislan í 1 Che C’E C'E ætti að kosta
unt 8.000 krónur.
Það fer vel á. að báðir þessir sérkenni
legu staðir eru i hjarta borgarinnar. rétt
við ráðhúsiðog Uffizi-safnið.
Jónas Kristjánsson
(Antico Fattore da Luigi L'C'oco. Via
Lambertesca I, simi 26 12 15. lokuð
laugardaga og I ágústl
II Che C’E C'E, Via Magalotti 11 r.
simi 26 28 67, lokað sunnudagskvöld
og mánudagal.
1 næstu Viku:
Dino
48. tbl. ViKan 25