Vikan - 27.11.1980, Blaðsíða 59

Fjölskyldumál
Afstaða foreldra til kynferðis-
mála
Margir forddrar unglinga hafa verið
aldir upp i ströngu siðferði og neikvæði
gagnvart kynferðismálum. Siðferðisleg
afstaða foreldra mótar gjarnan þá
afstöðu sem þeir hafa til kynlífs
unglinga. Ef kynlífsreynsla foreldra
hefur byrjað seint. og ef þeir eru aldir
upp í þvi að óæskilegt sé að hefja kynlif
fyrr en t.d. við sambúð eða giftingu.
hræðast þeir oft að unglingar byrji
kynlíf snemma.
Margir foreldrar hafa áhyggjur af
breyttri afstöðu unglinga gagnvart
kynferðismálum. Þessar áhyggjur
beinast yfirleitt meira að stúlkum en
drengjum, þar sem það getur orðið
afdrifarikara fyrir fjölskyldu ef stúlka
byrjar snemma á kynlífi en drengur.
Stundum getur afstaða foreldra mótast
af þvi að þeir hálföfunda unglinga fyrir
að hafa frjálslegri afstöðu til kynferte-
mála en þeir höfðu sjálfir. Foreldrar geui
í þvi sambandi álitið að unglingar fii
ýmislegt í lífinu af því sem þá sjálfa
dreymdi um að fá en gátu ekki fengið.
Hvort slíkar skoðanir koma heim og
saman við þann raunveruleika sem
unglingar skynja er fremur ósennilegt.
Það er ekki ýkja langt siðan almennt
siðferði var á þá leið að stúlkur skyldu
gæta að sér í kynferðismálum og helst
vera óspjallaðar meyjar þegar þær
gengju i hjónaband. Karlmenn máttu
hins vegar hafa öðlast kynferðislega
reynslu fyrir hjúskap og var það. gjarn-
an litið jákvæðum augum. Enn eimir
eftir af þessu tvöfalda siðferði og stúlkur
eru enn oft dæmdar lauslátar ef haldið
er að þær stígi i vænginn við marga, en
þvi litill gaumur gefinn hvað karlmenn
aðhafast í þessum efnum. Þetta mismun-
andi mat á gerðum stúlkna og drengja
hefur áhrif á afstöðu foreldra til
kynferðismála unglinga og getur komið
fram i miklum strangleika gagnvarl
stúlkum. Til eru dæmi um að stúlkum sé
bannað að fara út til að hitta kunningja
og reynt sé að koma i veg fyrir með öllu
móti að þær hafi samband við drengi.
Sumir foreldrar gripa til þeirra ráða að
reyna að tala og prédika um kynferðis-
mál við unglinga og enn aðrir geta reynt
að sýna yfirburðaskilning með þvi að
bjóða t.d. stúlkum að útvega þeim
getnaðarvarnapillur. Allar þessar
afstöður foreldra bera vott um óöryggi
þeirra gagnvart þessum málum og að
þeir treysta unglingunum engan veginn
tíl að taka ábyrgð á sjálfum sér. Þeir óttast
um velferð bama sinna en gripa oft til
raða sem hafa þveröfug áhrif við það
sem ætlaðer. Hræðsla foreldra i þessum
efnum væri oft ónauðsynleg ef ungling-
um væri kennt að taka meiri ábyrgð á
eigin gerðum en raun ber vitni, I ^
bæði i uppvexti ogskóla. I *
BÓLSTRARINN HF. Sími 15102
? HVERFISGÖTU 76
4«. tbl. Vlkan S9