Vikan - 05.02.1981, Blaðsíða 7

t
Utvarp

Kormákur Kjartansson við stjómtœki útsendingarinnar i Gufunesi. Fjœrst okkur efst til hœgri er aðaltækið.
islenskra blaða fyrir nokkrum árum er
hann lagði leið sína til Suðurskauts-
landsins fyrstur tslendinga.
Jólasveinar einn og átta
1 bréfinu sjálfu segir Andrew að hann
hafi haft mjög gaman af að ná Rikisut
varpinu íslenska. Hann tilgreinir aldur
(30) og starf. Það gera margir áhuga-
hlustaranna einnig.
Síðan segir hann hvað honum hafi
fundist um dagskrána og er mjög hrifinn
af harmóníkuþættinum sem hann náði
að hlusta á. Andrew hlustaði á Rikisút-
varpið þann 15. desember síðastliðinn
En margt kemur spaugi-
legt fram i skýrslunni hans og greinilegt
að misskilningur út af tungumálinu
getur orðið býsna skemmtilegur
stundum.
Honum þótti greinilega skrýtið að
heyra karlmann syngja „Oh mv darling
Clementine” og börn hlæja að. Hvernig
á hann líka að vita að það er jólalagið
okkar, Jólasveinar einn og átta ...?'
Meiri var þó undrun hans þegar
siminn fór að hringja í sífellu í
dagskránni. Kona talaði kannski smá-
stund en var óðar trufluð af
símhringingu. Svo voru leikin örstutt
brot úr lögum af og til, mjög sundur-
laust. Ofsalegt trommulag kom líka við
sögu. Það er varla von að Andrew
Elwell viti að á sunnudagskvöldum er
þátturinn Veistusvaridá dagskrá.
Andrew kemur fram ósk um að send
verði út dagskrá á ensku þó ekki væri
nema einu sinni i viku á auknum styrk.
(Margir fleiri hafa látið sömu ósk í ljós.)
Hann endar, eins og margir aðrir, á að
gefa útsendingunni einkunn og þykir
hlustunarskilyrði hafa verið nokkuð
góð. Margir hafa lent á góðum
útsendingum, en margt kemur auðvitað
inn i þá mynd.
Veðurfar mun ekki skipta miklu máli
en margt annað þeim mun meira, hvort
hlustað er á nóttu eða degi og meira að
segja sólblettir. Mestu virðist varða að
velja rétta tiðni miðað við
útsendingartíma, vegalengd og ótal
margar aðstæður. En um slík mál skal
ekki fjölyrt.
Tækin, fjallið og hann sjálfur
Margir áhugahlustaranna eru mjög
vel búnir tækjum og sumir senda jafnvel
greinargóðar lýsingar á tækjunum í
smæstu smáatriðum. Allir geta þess á
hvernig tæki þeir hafa náð sending-
unum, enda er það liður i þeim stöðluðu
upplýsingum sem hver og einn gefur.
Sumir senda meira að segja myndir af
sjálfum sér við tækin eins og hann
Gtinther Bonner frá Þýskalandi, sem
hefur látið prenta póstkort af sér hjá
tækjunum. Og japanskur strákur, Sei
Fukushima að nafni, gerir gott betur og
sendir eina mynd af sjálfum sér, aðra af
tækjunum og þá þriðju — auðvitað —
af fjállinu fræga Fujijama.
Sumir skrifa oftar en einu sinni. M.
Kirkland. ellilífeyrisþegi i Ontario.
Sigurður Ólafsson, starfsmaður á Rjúpnahœð, við 10 kw sendinn. Lars
Jakobsson stöðvarstjóri útskýrði tækin fyrir okkur, það sem virðist
skápur rétt aftan við Sigurð er í raun „hjarta" sendisins.
Sumir láta prenta kort. sem þeir senda stöðvunum þegar þeir ná þeim á
tækin sín. Það gerði Giinther Bonner frá Þýskalandi.
6. tbl. Vikan 7