Vikan - 16.04.1981, Blaðsíða 27

getur greint ekki færri en tíu
milljarða vetrarbrauta og hver
og ein þeirra er á stærð við
vetrarbrautina okkar. En það
er fjarri því að þær séu klesstar
hver upp við aðra! Meðal-
fjarlægð milli vetrarbrauta er á
að giska 1.000.000 ljósár. Það
stórkostlega við vetrar-
brautirnar er að . . .
Maríanna kom inn úr
eldhúsinu. Talandi um
veturinn, greip hún fram í, —
finnst ykkur ekki allt hafa
hækkað í vetur? Ég var að
heyra að mjólkurlítrinn ætti að
hækka um 7 aura. Þegar við
byrjuðum okkar búskap
kostaði hann ekki nema 22
aura og fituprósentan var þá
miklu hærri.
Maríanna kom viða við á
næstu tuttugu mínútum og
rakti helstu verðhækkanir sem
orðið höfðu frá því í stríðslok.
— Og mjólkin, sem maður
fær núorðið, er alveg ónothæf í
almennilegan franskbrauðs-
bakstur og þetta sem maður
fær í bakaríum er ekki annað
en hvéi’ti og vatn, uppblásið af
lofti, klykkti hún út.
Meðan hún náði andanum
augnablik flýtti ég mér að
leggja nýja spurningu fyrir
magisterinn. — Andrómeda,
sagði ég, — maður les svo ofl
um vetrarbrautina
Andrómedu. Af hverju hafa
vísindamenn einmitl áhuga á
henni?
— Af því Andrómeda er sú
stjörnuþoka sem næst er okkar
eigin. í henni eru nærri
100.000.000 stjörnur. Þegar að-
stæður hér á jörðinni eru ákjós-
anlegastar er hægt að sjá hana
berum augum frá jörðinni . .
en aðeins þega'r best afstaða er
á milli Andrómedu og jarðar-
innar, þar sem innra ljósmagn
Andrómedu er 100.000.
000.000 sinnum meira en birta
sólarinnar og sólin bliknar við
hlið hennar! Ef maður tæki
allar þekktu pláneturnar,
risann Júpíter þar með talinn,
og hnoðaði þær saman í einn
stóran klump, þá þyrfti 700
klumpa af þeirri stærð til að ná
stærð sólarinnar og geislun
sólarinnar er svo mikil að . . .
— Já, greip Maríanna fram í,
— nefndu það ekki! Ég er enn
ekki búin að gleyma því hvað
ég sólbrann í vetur i
Maspalomas á Gran Kanarí.
þegar ég sofnaði á ströndinni!
Hún rakti í tuttugu mínútur öll
þau skipti sem hún hafði
sólbrunnið, öll slæmu sumrin
þegar hún hafði ckki náð að
verða brún, hvaða sólkrem
væri best að nota og hvað væri
hægt að bera á sig til að verjast
sólbruna. Síðan dró hún
andann augnablik og ég skaui
inn í: — Hvernig byrjaði þetta
allt eiginlega? Ég meina . . . er
vitað nákvæmlega hvernig
sólin, tunglið, stjörnurnar.
jörðin og allur geimurinn varð
til?
Ég hlustaði á svar
magislersins og hélt niðri í mér
andanum á meðan hann
svaraði á athyglisverðan hált:
— Jú, það er vitað, merkilegi
nokk! Fyrir 10.000.000.000
árum var lítið annað í öllum
geimnum en vetni, engai
plánetur, engar stjörnur, engin
tungl, engar sólir, ekkert annað
en vetni. En svo gerðist það
stórkostlega að vetnið i
geimnum . . .
— Geim! greip Maríanna
fram í. — Hamingjan sanna.
já! Það er nokkuð sem ég veii
sitt af hverju um. Það hefur
verið svo mikið geim hjá
nágrönnunum að ég hel' ofl
verið að hugsa um að fá
lögregluna í könnun geimsins.
þarna hinum megin . . .
Hún sagði frá ýmsum
samkvæmum i luttugu mínúlur
og einnig frá skemmtanalífi
fyrri nágranna okkar. Síðan
stóð magisterinn upp. Hafi ég
ekki dáð hann áður þá gerði ég
það þá. Ég gleymi aldrei þeim
valdsmannslega þokka sem
hann bauð af sér þegar hann
bauð Mariönnu góða nótl:
— Kærar þakkir fyrir
kvöldið, sagði hann. — Þéi
hafið sannarlega sagt mér
margt og mikið scm ég ekki
vissi áður! m
16. tbl. Vikan 27