Vikan - 01.03.1984, Blaðsíða 5

Texti: Sigurður Hreiöar
Myndir: Álfheiður Guðlaugsdóttir
Einhverra hluta vegna hefur
mönnum fallist hendur við það
mikla verk en hins vegar fékk
kastalinn að grotna niður að
mestu óáreittur fram til 1880 að
áhugamenn hófust handa um við-
gerð á mannvirkinu og er henni
haldið áfram enn í dag, því þótt
hann sé víðast bærilegur að utan
er hann harla illa farinn að innan
og jafnvel hættulegur umferðar á
köflum. Þeim hlutum sem gestum
gæti stafað hætta af að fara um er
nú lokað fyrir umferð meðan unn-
ið er aö því aö færa aftur til fyrri
myndar svo kastalinn haldi sínu
og öllum sé óhætt aö koma þar.
Þaö var raunar fyrir tilviljun
að viö römbuðum á þennan kast-
ala. Þannig stóö á að viö vorum
komin til Kilgetty, örskammt frá
næsta gististað okkar, miklu fyrr
en ástæða var til aö fara að taka á
sig náðir. Við sáum á kortinu að
ekki var ýkja langt til Manorbier-
kastala, sem var á skoöunar-
áætlun okkar fyrir næsta dag, svo
við ákváöum aö gömlum og
góðum sið aö vera ekkert að fresta
því til morguns sem hægt væri að
gera í dag, heldur tókum stefnuna
á Manorbier (baðströnd og
kastali) um Pembroke.
Pembroke var ekki á fyrirhug-
aðri leið okkar á þessari orlofs-
ferð um Wales. En staðurinn
reyndist svo aðlaðandi aö viö
gátum ekki á okkur setiö að
staldra þar við — og var nokkuð
verra aö skoða þennan kastala
heldur en þann í Manorbier?
Þeirri spurningu er fljótsvarað.
Við könnun á málunum kom í ljós
að þessi var hinum síðarnefnda
miklu fremri. Aftur á móti er hin
ágætasta baðströnd í Manorbier,
eins og svo víða á suöurströnd
Bretlands, en það er önnur saga.
9. tbl. Vikan 5