Vikan - 01.03.1984, Síða 13

mannaeyjum, síöan þingmaður og
ráöherra og í öllum matar- og
kaffitímum var talað fram og til
baka um stjórnmál. Móðir mín,
Marta Björnsdóttir frá Isafirði,
var enginn skilyröislaus já-bróðir
pabba í stjórnmálum svo þaö
spunnust oft líflegar umræður um
ýmis málefni. Ég held nú samt
að hún hafi alltaf kosið pabba,”
bætir Páll síðan við og brosir í
kampinn.
„Eftir aö hafa tekiö stúdents-
próf frá Kennaraskólanum ákvað
ég aö mennta mig í stjórnmála-
sögu og hagfræöi. Ég og konan
mín, María Jónsdóttir frá Vest-
mannaeyjum, héldum því til
Lundar í Svíþjóð árið 1975 og
vorum þar í 4 ár. Þaö var gott að.
búa í Svíþjóð. Við áttum þá eina
dóttur og lifðum í þessu klassíska
mynstri. Ég var í skóla og konan
vann fyrir mér á meðan. Það er
afskaplega þægilegt að búa í Sví-
þjóð. Þetta margfræga kerfi
þeirra fer ósköp mjúkum höndum
um mann. Þaö eina sem maður
hafði að kvarta yfir var hvaö
Svíarnir eru leiðinlegir! En stóri
plúsinn við Suður-Svíþjóð er hvað
stutt er til Malmö. Og Svíar segja
sjálfir að þaö besta við Malmö sé
Kaupmannahöfn! Þaö er svo stutt
yfir. Mér finnst persónulega Danir
miklu skemmtilegri en Svíar. Ef
ég hefði Dani í Svíþjóð sem töluðu
sænsku þá væri nú gott að vera í
Svíþjóð.
Skemmtilegasta fréttin sem ég
skrifaði var um ríkisstjórnar-
myndun Gunnars Thoroddsens.
Hvað námið varðar hefði ég nú
líklegast alveg eins getað farið
beint í blaðamennsku eins og að
vera aö þvælast í þennan skóla.
Ég hef mest verið að vinna við
fjölmiölun því kennsla á fremur
illa við mig, að minnsta kosti enn
sem komiö er. Ég held aö ég hafi
nú frekar fengiö starf þingfrétta-
manns út á reynsluna sem ég hef
af stjórnmálafréttum, til dæmis á
meðan ég var á Vísi.”
Mér skilst að þú eigir þér
eina uppáhaldsfrétt frá þeim
tíma og að hún tengist ein-
mitt stjórnmálum ?
„Já. Langeftirminnilegasti tím-
inn í minni blaöamennsku er frá
því að ríkisstjórn Gunnars Thor-
oddsens var mynduö. Það var svo
mikil harka í öllu. Þetta er í eina
skiptiö sem ég hef fengið verkefni
sem ég hef hreinlega mátt dunda
mér við! Ég var í þessu í hálfan
mánuö án þess aö skrifa staf. Var
bara í því aö reyna að hlera hvað
var aö gerast á bak við tjöldin. Og
þar var svo sannarlega ýmislegt
að gerast.
Mér er sérstaklega minnis-
stæður morgunninn sem ég
skrifaöi þessa ákveönu frétt. Þá
vissi ég ekkert aö málin væru
komin jafnlangt og síðan reyndist.
Ég var búinn að liggja lengi yfir
þessu. Klukkan átta um morgun-
inn hringdi ég í mann, góöan
heimildarmann sem hafði áður
hvíslað ýmsu að mér. Eg spurði
hann hvort nokkuö myndi gerast
þennan dag frekar en alla hina
dagana! Hann þagði lengi í
símann en hvíslaði síðan í sím-
tólið: Hvernig stendur eiginlega á
því að þiö eruð búnir aö vera aö
reyna að hlera þetta vikum saman
en vitið svo í raun ekkert hvað er
aðgerast?
Ég reyndi að ganga frekar á
hann en hann færðist undan að
svara. Hann orðaði þetta einhvern
veginn á þá leið að fleiri gætu nú
verið að þreifa fyrir sér en
akkúrat þeir sem færu með
umboðið! Þá kviknaði á perunni
hjá mér! Ég hóf síðan miklar
hringingar í allar áttir og eftir að
vera búinn að púsla öllu saman
þóttist ég viss um að Gunnar Thor-
oddsen væri að mynda stjórn,
svona í framhjáhlaupi!
Ég rauk með þetta, eldrauður af
æsingi, upp á ritstjórn og eftir
mikil fundarhöld var mér hleypt
með þetta í blaðiö. Sem betur fer,
því þetta reyndist allt saman rétt!
Og við urðum fyrstir með þessa
frétt. Þetta er eina fréttin sem ég
hef klippt út og límt inn í albúm!
Og ég geymi hana vel.
Síðan var myndaslagurinn eftir.
Hverjir yrðu fyrstir til að ná mynd
af stjórnarmyndunarviöræðum
Gunnars Thoróddsens. Eftir
mikinn njósnaleik enduðum við
Bragi Guðmundsson ljósmyndari
á því að elta Tómas Arnason í
leigubíl. Hann leiddi okkur eftir
ýmsum krókaleiðum sem enduðu
síðan í hinu fræga húsi, Rúblunni.
Þar náðum við mynd af Gunnari
sjálfum aö koma út úr lyftunni og
vorum að vonum rrljög ánægðir
með það afrek! ” Páll kímir þegar
hann rifjar þessa sögu upp og
hefur greinilega mjög gaman af.
Páll Magnússon ásamt konu sinni, Maríu Jónsdóttur, og dætrunum tveimur,
Eir, átta ára, og Hlín, þriggja ára.
Heldur þú að þú lendir i ein-
hverju svipuðu i nýja starf-
inu?
„Það ætla ég rétt aö vona. Það
er þetta sem gerir þetta starf
skemmtilegt. Það er auðvitað svo-
lítið erfitt aö koma svona inn í
þetta á miðri vertíð og þó ég hafi
verið mikið niðri í Alþingi þarna
um árið þá breytist pólitíkin frá
degi til dags og maður veit ekki
hvaða mál eru í gangi nema kynna
sér það mjög vel. Síðan verður
maður að setja sig inn í allt sem er
að gerast á bak við tjöldin líka!
Stór hluti af mínum tíma mun fara
einfaldlega í það að tala við þing-
menn á kaffistofum og í glugga-
kistum um það sem er á seyði. ’ ’
Fjögur ár
- eins og heil eilífð.
Nú hefur þú gert stuttan
stans á þínum fyrri vinnu-
stöðum. Hefurðu einhverja
hugmynd um hve lengi þú
ætlar að vera í þessari
stöðu?
,,Nei. Kannski eitt kjörtímabil
eins og þingmennirnir! En mín
ráðning gildir á meöan þing situr
hverju sinni. Ingvi Hrafn var í
þessu í fjögur ár og án þess að ég
sé með nokkrar yfirlýsingar þá
get ég ímyndaö mér að þaö sé
heppilegur tími. Fjögur ár. . . . ég
hef aldrei veriö svo lengi í einu
starfi. Það er eins og heil eilífö!
Sannleikurinn er sá að menn
mega ekki vera of lengi hjá út-
varpi og sjónvarpi vegna þess að
þessir fréttamenn eru alltaf inni á
heimilum hjá fólki. Alltaf sama
röddin, alltaf sama andlitið. Fólk
verður hreinlega hundleitt á
manni eftir ákveöinn tíma. Þess
vegna verður hiklaust aö skipta
um mannafla með reglulegu milli-
bili.
Mér hefur fundist ég hafa mjög
gott af því að hafa komið svo víða
viö. Eg hef náö mér í mikla
reynslu á til þess að gera mjög
skömmum tíma. Og starfsævi
blaðamannanna er ekki það löng, ,
skal ég segja þér. Hún er svona
fimm árum lengri en hjá þeim í
atvinnufótboltanum. Því er um að
gera að virkja kraftinn á meðan
hann er fyrir hendi. ’ ’
Af hverju heldur þú að
starfsævi blaðamanna sé
ekki lengri en þetta?
„Auövitað er fullt af blaöa-
mönnum sem hafa verið lengi í
þessu og staðiö sig mjög vel.
Sumir halda áfram alveg þangaö
til þeir snúa upp tánum. Hins
vegar endast menn ekki í þessari
hörðu fréttamennsku nema
ákveðinn tíma. Alagið er svo
rosalegt, allir þessir fjölmiölar
hér eru sífellt að berjast um sömu
fréttina og allir eru þeir undir-
mannaöir. Ef við tökum til dæmis
þátt eins og Síðdegisvökuna. Það
gæti hvergi gerst í heiminum aö
tveir menn ættu að sjá um 50
mínútna þátt daglega í útvarpi!
Annars staðar væri örugglega á
bak við þá tíu manna hópur sem
væri bara í því að kanna málin og
undirbúa þáttinn.
Dauðvorkenni þessum blessuðu
þingmönnum
Ég get líka ímyndað mér að það
sem birtist eftir duglegan íslensk-
an blaðamann á einni viku sé
svipaö magn og kollegi hans í
útlöndum myndi skila á heilu ári!
9. tbl. Víkan 13