Vikan - 01.03.1984, Qupperneq 26

~a Spennusaga
Það var heitt í veðri þegar ég
ók yfir sléttur Þessalíu. Af og til
fór ég fram hjá sviðnum engjum,
sauðahjörðum og bambusskúrum
sem geiturnar hvíldu sig í í hitan-
um. Það var mjög heitt en bíllinn
var loftkældur svo að þaö skipti
mig litlu. Bouzouki-tónlistin
hljómaði úr útvarpinu og þá fór
viftureimin.
Ég varð aö nema staðar. Hva
átti égaðgera?
Oft er það svo aö þegar
er stærst er hjálpin næst.’< Eftir
nokkrar mínútur heyrði ég vé'
hljóð og sá dráttaigélligniglast
milli akranna smáspöl frá. .Eg
hljóp þangaö, talaði við unga
inn á vélinni og borg
fyrir að sækja fyri
bíl. Hálftíma seinn
andi. Tveir men
glaðlega og flýt
taug fyrir í bíln
settumst við allirl
um hver öörum sígarettu og ó,
til suðurs meðan bouzouki-tóhlist-
in hljómaöi fyrir eyrum okká
Við ókum gegnum þröngt gil og
handan þess fann ég að loftið var
ferskara og tærara. Lítill dalur
blasti viö og þorp var í hlíðinni.
— Velkominn til Triadromi!
sagði annar mannanna þegar við
ókum eftir þröngri götu. Svo að
þetta var þá Triadromi, „Vegirnir
þrír”. Hérna hafði áður veriö um-
ferðarmiðstöð en þegar þjóðveg-
urinn var lagður hafði allt breyst
og þorpið nær lagst í eyði.
En þar var enn viðgerðarstöð.
Ég var boðinn velkominn og fékk
sjóðheitt tyrkneskt kaffi í ofan-
álag.
— Glæsilegur bíll, sagði viö-
gerðarmaöurinn. — Það vantar
aðeins nýja viftureim. Ég hringi
til Saloniki og fæ hana með áætl-
unarbílnum á morgun.
— Gott, en get ég ferigið gist-
ingu hér?
Þaö reyndist enginn vandi.
Mér var vísað heim til madame
Georgiou sem hafði misst mann-
inn sinn fyrir mörgum árum og
sat ein uppi með tómt hótel milli
þjóðbrautanna þriggja sem eng-
inn notaði lengur. Ég fékk stórt
herbergi með eigin svölum, heitu
og köldu vatni og tveimur stórum
rúmum. Ég var fljótur að fara úr
svitastorknum fötunum og leggj-
ast milli svalra lakanna.
Ég vaknaði skömmu seinna og
fyrir vit mín lagöi ilminn af ný-
steiktum lambakótelettum. Ég
var fljótur að þvo mér og fara í
hreinar gallabuxur og skyrtu.
Fyrir utan sátu nokkrir menn
yfir kaffibollum. Við kinkuöum
kolli hver til annars og sátum og
horfðum þegjandi út í bláinn.
Madame Georgiou kom meö fat
með litlum, glóðuðum lambakóte-
salat úr tómötum, hvít-
og svörtum olífum.
ér að borða og pantaöi
ja mér og herr-
vakti at-
— Hér getur enginn bannað
mér neitt.
Hún leit ískalt á mennina. —
Þú ættir ekki að tala við þessa við-
bjóðslegu morðingja!
— Ha? Hvað?
— Ég sagði morðingja. Komdu
heim með mér og ég skal segja
þér alltaf létta.
Heim með henni! Mér fannst
einhvern veginn að það gæti orðið
lífshættulegt en það hefði verið
hugleysi aö neita svo að ég fylgdi
henni út í garð með stórum kast-
íutrjám, gegnum hlið, eftir
götu og svo alls konar
ég var sannfærður
aldrei aftur til hót-
stóð hú
ðardísa
u sinni
P|t, svart
■egnar varir
svört aö ég
vildi mér
;áð slá ákaft í
Ítft§|?Ég leil
var ein
ða tvisvj
þrý
augun,
skalf. Ég skildi aö i
eitthvaHogfannl
brjósti meff Svö'settist hún niðuji
við hliðina á mér og spurði:
— Kanntu sænsku?
— Já, svaraði ég.
Ég lagði glasið frá mér öl
aði að enginn sæi hvað hönd mTS
skalf.
— Mér heyrist þú kunna hana
líka?
Hún kinkaði kolli og brosti
óstyrku brosi. Viö kynntum okk-
ur.
Hún hét Helena og ég vissi að
hún var frjáls kona fyrst hún sett-
ist svona óþvinguð.hjá karlmönn-
um. Mönnunum í kringum okkur
var greinilega ekkert um návist
hennar. Þeir sátu þarna súrir á
svipinn og störðu á skóna sína.
Hvað vildi Helena mér? Ég leit á
madame Georgiou í gættinni og
hún brosti til mín og deplaði til
mín öðru auganu eins og hún vildi
segja: „Smádaður hefur aldrei
skaðaðneinn...”
— Hvernig stendur á því að þú
kannt sænsku?
— Ég bjó í fimm ár í Stokk-
hólmi og gekk í skóla þar. Annars
hef ég frétt að þú farir til Aþenu á
morgun?
— Já.
— Fæ ég að sitja í?
Mér brá. Ætlaði hún að fara
meömér?
— Geturðu farið svona fyrir-
varalaust?
og ég hlustaöi
i sögu liennar. Þi
fa og hún {
ren átti enga
aðeins óvini
ára þegar hún
eldra sína og einkabrj
Ji lítið veitinga!
ía að finna þér góðan
hætta að vinna í Saloniki. Það
hefði verið skömm fyrir Christo-
phoros. Hann fór með mig til fjöl-
skyldu sinnar í Triadromi og þar
sat ég hjá öldnum foreldrum hans,
bræðrum, systrum, frændum og
frænkum. Hann hafði aldrei ætlaö
með mig til Svíþjóðar.
— Hérna býr þitt fólk, sagði
hann við mig. — Bráðum eign-
umst við börn og þá færðu um nóg
að hugsa.
— Ég sleppti mér og kallaöi
hann öllum ónefnum.
— Ég skal aldrei gefa þér barn!
Þú taldir mér trú um að þú vildir
eitthvað annað og meira en vera
bóndadurgur! Ég fer frá þér!
Þá barði hann mig svo mikið að
ég hélt að mín síðasta stund væri
upprunnin. Þorpsbúar nutuþess.
Ég fékk þó alltaf bréf og tímarit
frá vinum mínum í Svíþjóð, en
tímaritin töluðu mennirnir
hótelið.
klámblöð frá Sví-
laus
bæöi sj
til skammar
Hellas!
Ég vissi vel að hai
neytt mig til neins en harí
verið mér góður og ég var hræöd
við hann svo að ég fór til Saloniki.
Bróðir minn fór með mér og út-
vegaði mér íbúð og vinnu á ferða-
skrifstofu. Vinur hans, Christo-
phoros Michaelis, lofaði að líta eft-
ir mér. Hann var líka frá Tria-
dromi. Þarna bjó ég í eitt ár og
hitti aldrei neinn. Christophoros
heimsótti mig og var mér góður,
en hann var helmingi eldri en ég,
bólugrafinn og feitlaginn.
— Baðhannþín?
— Hvað eftir annað en ég gat
ekki hugsað mér að láta hann
koma við mig. Það var ekki fyrr
en hann fór að freista mín með því
að viö gætum flutt til Svíþjóöar að
ég fór að líta öðrum augum á
hann. Þaö var engin hindrun fyrir
mig að vera gift Christophoros ef
ég kæmist til Svíþjóðar. Ég gat
alltaf skiliö við hann. Svo að ég
játaðist honum.
Eftir brúðkaupið varð ég að
var I
bréf i
koma í
vélhjóli.
— Bertil var
hávaxinn og ljóshærðu
þú, með góðleg blá ;
brosandi. Skelfing varð ég
þegar hann birtist í Triadromi!
Christophoros var í Saloniki.
Bertil fór með mig í ökuferö um
fjöllin svo að við gátum talað
saman allan daginn. Við vorum
aðeins vinir.
— Nú hleypst hún á brott! kall-
aði fólkið þegar við ókum af stað.
Ég vissi að ég yrði barin til óbóta
aftur en það varð að hafa það. Ég
varð að fá að tala við Bertil. Við
höfðum ekki sést í tæp tvö ár.
Og þá var fjandinn laus. Yngri
bróðir Christophoros fékk lánaðan
bíl og fór til Saloniki til að kjafta
26 Víkan 9- tbl.