Vikan - 12.04.1984, Side 30

Mannshöndin kemur varla
nálægt tölvunum þegar
þær eru allar.

F gp
■L—
1 r* í L
V
Kaldir vindar blása af Eyrar-
sundi inn yfir eyöilega höfnina í
Landskrona. Mannlaust hafnar-
svæðið hefur undarlega skarpar
útlínur á einum staö — þegar nær
dregur sjáum við móta fyrir alls
kyns tökkum og hnöppum á
hraukum af kassalaga tækja-
búnaði.
Gæti verið venjulegt skranport
— en við komumst fljótlega að
raun um að þetta er háþróað rusl:
við erum stödd í eina tölvugraf-
reitnum á Norðurlöndum. Hér
bera beinin tölvur frá Svíþjóö,
Noregi, Danmörku og Finnlandi.
Þær eru tættar í sundur og hirtir
úr þeim ýmsir málmar.
Þeir 16 starfsmenn sem þarna
vinna þurfa lítið að taka til
höndum, þótt þarna sé talsverður
hávaði og óþrif. Sundurlimun og
endurnýting tölvubúnaöarins er
vélvædd að mestu leyti. Raunar
ræður fyrirtækið STC Recycling
yfir eina sjálfvirka tölvukirkju-
garðinum í Noröur-Evrópu og
vinnsluaöferöin er einstök í
heiminum. Eina handavinnan
felst í því að plokka burt prent-
rásaspjöld sem eitraðir málmar
gætu leynst í.
Þarna í algleyminu í Lands-
krona eru allar tölvur jafnar —
hvort sem þær eru 15 tonn eða 10
kíló aö þyngd. Risatölvur og skrif-
borðstölvur, allar lenda þær á
milli tannanna á vélunum viö Eyr-
arsund. Framfarirnar eru svo
stórstígar í tölvuiðnaðinum að
margar af tölvunum innihalda
kynstrin öll af nothæfum hlutum.
Þær hafa bara beðið lægri hlut ‘
fyrir nýrri og fljótvirkari afkom-
endum.
Þess er ekki langt að bíða að
fyrstu heimilistölvurnar fari að
skjóta upp kollinum á haugunum í
Landskrona, jafnvel þótt
útbreiðsla slíkra tækja sé
skammt á veg komin á Norður-
löndum.
Hafi nú einhver látið hvarfla að
sér aö gera reisu til Landskrona til
að ná sér í eina ódýra verðum við
að hryggja lesandann með því að
þaö er útilokað. STC Recycling
30 Víkan 15. tbl.