Vikan - 27.02.1986, Blaðsíða 14

OMUNATB)
EYJÚLFUR: ...ég
man minn æskumóð. Allt-
af var ég fremstur í flokki,
alstaðar vildi ég berjast
fyrir réttlætinu. Og enn
þann dag í dag á ég minn-
ingarnar um allar mínar
fornu hugsjónir á réttum
stöðum, ég get romsað
þeim upp úr mér hvenær
sem er oq hvar sem er... "
LÚA: „Súrkál. og skyldir
réttir. Svo þetta var það þá!
Þröstur! Þröstur. Þetta skal
ég muna þér."
Nemendur fjórða bekkjar
Leiklistarskóla íslands, þau
Bryndís Petra Bragadóttir,
Eiríkur Guðmundsson,
Guðbjörg Þórisdóttir, Inga
Hildur Haraldsdóttir, Skúli Gautason og
Valdimar Örn Flygenring, sýna um þessar
mundir leikritið Ó MUNA TÍÐ í Nem-
endaleikhúsi í Lindarbæ. Leikritið er eftir
Þórarin Eldjárn en tónlist eftir Árna Harð-
arson. Það er Kári Halldór sem leikstýrir
þessu verkefni Nemendaleikhússins,
Jenný Guðmundsdóttir sér um sviðs-
mynd og búninga, Ágúst Pétursson sér
um lýsingu og Ólafur Örn Thoroddsem
hefur yfirumsjón með tæknivinnu.
Leikritið og sýningin eru um margt
sérstæð og til að gefa lesendum smá-
„smakk" af herlegheitunum þá birtum
við hér myndir og smábúta úr leikritinu
sem eflaust vekja forvitni.
LÚA: „Hvort voruð þið
heldur að hugsa um breyt-
ingu eða skipti? Við erum
■hérna með stóran lager af
minningum, heilar minn-
ingar og einstök atvik, það
má bæði hugsa sér að
skipta alveg um, eða líka
að taka út einstaka minn-
ingaþætti, óþægileg atvik.
niðurlægjandi uppákomur,
eins 'erum við með tilsvör
sem okkur hugkvæmdust
ekki á réttu augnabliki, alls
má minnast ef rétt er á
haldið. Alltaf má smeygja
inn nýjum þáttum, laga og
slípa ... Ógert getur orðið
gert og gert þarf ekki að
vera gert."
14 Vikan 9. tbl.