Vikan - 01.01.1987, Blaðsíða 45

Ferðin tíl tunglsins
Höfundur: Azrna María Jónsdóttír
Ég ætla að segja ykkur sögu af systk-
inum sem ég þekki. Þau heita Magnús
og Sigrún. Eins og aðrir krakkar áttu
þau sér marga drauma. Stærsti
draumur þeirra var að fara til tungls-
ins. En til tunglsins er ekki hægt að
fara öðruvísi en fljúgandi. Vissulega
geta þau ekki flogið, þess vegna tóku
þau það ráð að tala við Stóra-Svan
vin sinn. Hann var stærsti svanurinn
á Stórutjörn, en þar bjuggu allir svan-
ir borgarinnar. Stóri-Svanur hafði oft
farið með þau í stuttar ferðir en aldrei
í svona langa ferð eins og til tungls-
ins. Þau röltu niður að Stórutjörn til
að hitta Stóra-Svan. Hann tók vel í
það að fara með þau til tunglsins. „Þið
verðið að biðja foreldra ykkar leyfis,“
sagði hann sinni djúpu röddu. „Já,
við skulum gera það,“ sögðu krakk-
arnir og hlupu heim á leið.
Mamma og pabbi vissu varla hvað-
an á þau stóð veðrið þegar krakkarnir
þustu inn. „Hvað er eiginlega um að
vera? Það mætti halda að þið væruð
að fara til tunglsins.“ „Við erum að
fara til tunglsins, Stóri-Svanur ætlar
að lljúga með okkur ef þið leyílð."
Mamma og pabbi litu hvort á annað.
„Ætli það ekki. Hvenær ætlið þið að
fara?“ „Bara á morgun. Nú förum við
og tölum við Stóra-Svan.“
Með það voru krakkarnir roknir
niður að Stórutjörn. Stóri-Svanur sá
enga fyrirstöðu í því að fara daginn
eftir svo þau ákváðu að hittast við
Stóratorg klukkan átta um morgun-
inn. Magnús og Sigrún hlökkuðu
mikið til fararinnar. Þau fóru snemma
að sofa til að vera vel upplögð í ferð-
inni. Þcgar krakkarnir voru mættir
að morgunverðarborðinu, löngu áður
en nauðsyn var, gátu mamma og
pabbi ekki annað en brosað. „Þið
megið varla vera að því að borða,"
sögðu þau og höfðu gaman af ákafan-
um og eftirvæntingunni í svip þeirra.
Löngu áður en klukkan varð átta
voru þau komin niður að Stóratorgi.
Reyndar var Stóri-Svanur mættur þar
þónokkuð á undan þeim því hann var
líka spenntur og hlakkaði mikið til
fararinnar rétt eins og þau. Börnin
komu sér nú vel fyrir á bakinu á
Stóra-Svani. Hann áminnti þau um
að halda sér fast og breiddi síðan úr
vængjunum og hófst á loft. Magnús
og Sigrún skríktu af gleði og mikið
höfðu þau nú gaman af því að líta
niður til jarðar. Þarna sáu þau húsið
sitt, þarna voru mamma og pabbi úti
í garði og veifuðu ákaft til þeirra.
Sko, þarna voru Siggi og Sunna að
leika sér á leikvellinum. En hvað þetta
var gaman. Þau tóku nú stefnuna í
átt til tunglsins. Tunglið stækkaði allt-
af meir og meir eftir því sem þau
nálguðust það og jörðin varð alltaf
minni og minni. Skrítið að tunglið,
sem var á stærð við bolta þegar mað-
ur horfði á það frá jörðu, væri svona
stórt og jörðin, sem er óendanlega
stór, var bara pinulitil þegar maður
horfði á hana frá tunglinu.
Þau lentu á Tungltorgi í Tungla-
borg. Tunglpabbi og tunglmamma
voru þar ásamt öllum tunglbörnunum
til að taka á móti þeim. Mamma var
búin að baka dýrindis tunglkökur og
pabbi hafði blásið upp kynstrin öll
af tunglblöðrum. Það átti nefnilega
að slá upp veislu því þetta var í fyrsta
skipti sem jarðarbörn komu í heim-
sókn til tunglsins. Öll hersingin hélt
nú heim til tunglmömmu þar sem
veisluhöldin áttu að fara fram. Krakk-
arnir fengu veglega tertusneið og
flösku af dísætu tunglgosi. Karlinn í
tunglinu kom í heimsókn og fékk sér
kaffi með mömmu og pabba. Að því
búnu héldu allir út í garð að leika
sér. Tunglbörnin kunnu marga
skemmtilega leiki. Þau fóru í feluleik
og boltaleik. Einnig fóru þau í eltinga-
leik sem er uppáhaldsleikurinn hans
Magnúsar og dúkkuleik sem er uppá-
haldsleikurinn hennar Sigrúnar.
Dagurinn leið hratt og brátt var kom-
inn tími til heimferðar. Krakkarnir
fengu sína blöðruna hvor í kveðju-
skyni, Magnús bláa og Sigrún rauða.
Börnin löbbuðu með þeim niður að
Tungltorgi þar sem Stóri-Svanur beið
þeirra. Kveðjulátunum ætlaði aldrei
að linna og þó liðið væri að kvöldi
fannst börnunum sem dagurinn hefði
verið óskaplega stuttur. „Kornið nú,
börnin mín, það fer senn að rökkva,“
sagði Stóri-Svanur og brosti góðlát-
lega. „Bless, tunglbörn," . kölluðu
Magnús og Sigrún bæði í kór um leið
og þau settust á bakið á Stóra-Svani.
Nú lögðu þau aftur af stað áleiðis til
jarðar. Magnús og Sigrún voru ákveð-
in í að fara fljótlega aftur í heimsókn
til tunglsins. Nýju vinirnir þeirra ætl-
uðu líka að reyna að fá einhvern
tunglsvaninn til að fljúga með sig til
jarðar við tækifæri.
Stóri-Svanur flaug með börnin heim
því að það var orðið heldur framorð-
ið. Mamma og pabbi tóku á móti
þeim á tröppunum og buðu Stóra-
Svani að borða með þeim kvöldmat.
Hann þáði það enda svangur eftir
langt ferðalag. Magnús og Sigrún
höfðu frá mörgu að segja við kvöld-
verðarborðið þetta kvöldið. Foreldrar
þeirra hrifust svo af frásögninni að
þeir voru harðákveðnir í að fara með
þeim i næstu ferð. Þegar börnin lögð-
ust svo til hvílu sofnuðu þau næstum
strax. Hugsandi um tunglkökur,
spennandi leiki og annað gaman svifu
þau inn í draumalandið.
1. TBL VIKAN 45