Vikan - 06.08.1987, Page 7

Borgin er mjög hreinleg - hvergi rusl að sjá á götum úti.
næstu götur við. Tvennt var það
sem blasti við þegar komið var
á verslunargöturnar í miðbæn-
unt. Það fyrsta sem ferðalangur-
inn tók eftir var snyrtimennskan
og hreinleikinn sem einkenndu
götur og stræti. Rusl sást varla
á gangstéttunum. írski rithöf-
undurinn James Joyce bjó i
Ziirich hluta ævi sinnar og
kynntist borginni vel. Hann lýsti
umhverfinu á áhrifamikinn hátt
með þessum orðum: „Zurich er
svo hrein að ef þú hellir súpunni
þinni niður á Bahnhofstrasse
geturðu borðað hana án skeið-
ar.“
Zúrichborg er byggð í kring-
um stórt vatn, nefnt Zúrichsee.
Vatnið er umlukið þéttbyggð-
um, skógi vöxnum hæðum.
Húsin, sem standa i hliðunum
upp af vatninu, eru sérlega fal-
leg. Þau eru flest gömul en öllum
vel við haldið. Yfir þeim hvílir
sérstakur rómantískur og ævin-
týralegur blær.
Vatnið er mjög vinsælt til
tómstundaiðkana. Húsin við
ströndina hafa eigin bátaskýli
og bátar eru mjög margir á vatn-
inu. Þrátt fyrir að veður væri
ekki hið ákjósanlegasta var mik-
ið um fólk á skemmtisiglingu,
seglbrettum og að veiða. Einnig
ganga áætlunarbátar um vatnið.
Þeir gegna svipuðu hlutverki og
strætisvagnar en um leið má
nota þá til skemmtisiglinga.
Þegar hópurinn kom niður að
vatninu voru menn ekki sam-
mála um hvert skyldi halda.
Sumir vildu í siglingu en aðrir í
elsta borgarhlutann. Var því
ákveðið að skipta hópnum. En
þá kom upp vandamál - með í
ferðinni var aðeins einn farar-
stjóri. Þessi annars hæfileikaríki
maður var ekki þeim eiginleik-
um búinn að geta skipt sér í
tvennt likt og hópurinn. Hann
valdi því þann kostinn að koma
öðrum hluta hópsins fyrir í
bátnum en fara sjálfur með hin-
um helmingnum í gamla bæinn.
Hann fór þó fyrst um borð til
að fullvissa sig um að allt yrði
í lagi en tilkynnti kapteininum
að sjálfsögðu fyrst að hann
hygðist ekki sigla með. Það get-
ur verið tafsamt að tala við
marga í einu og því fór sem fór.
Báturinn lagði frá bryggju með
fararstjórann innanborðs. Ekki
var við það komandi að snúa
við því tveggja mínútna töf var
tveim mínútum of löng. Ná-
kvæmnin er mikil hjá Svisslend-
ingum.
Bátsferðin var skemmtileg en
að henni lokinni urðum við að
koma okkur á flugvöllinn af eig-
in rammleik. Fararstjórinn
stökk nefnilega af bátnum á
fyrsta viðkomustað. Þýsku-
kunnátta ferðalanganna var i
lágmarki en einn þeirra taldi sig
þó geta hringt á leigubíl. Hann
snaraði sér því inn í næsta sima-
klefa og hringdi. Eitthvað gekk
brösulega að ná sambandi en
loksins tókst það. Maðurinn
kom glaður í bragði út úr síma-
klefanum og sagði: „Þeir koma
Texti og myndir: Jóna Björk Guðnadóttir
eftir tíu mínútur.“ Kveinstafir
heyrðust um hversu svifaseinir
svissneskir leigubilstjórar væru
en flestir bíðu í rólegheitum og
virtu fyrir sér mannlífið. Eftir
því sem mínúturnar liðu fóru
menn að verða æ strekktari á
taugum - það var orðið ansi
tæpt að við næðum flugvélinni.
Við vorum svo nýkomin að við
treystum ekki stundvísi Sviss-
lendinganna. En það var auðvit-
að alger óþarfi. Nákvæmlega tíu
mínútum eftir að tólið var lagt
á komu æðandi með miklum
hamagangi tveir rauðir bílar -
að vísu ekki leigubílar heldur
brunabílar.
Með hlaupum, stressi og
taugaæsingi náðum við á fiug-
völlinn í tæka tíð. Fararstjórinn
komst heill á húfi úr bátsferð-
inni og fólkið sem fór í gamla
bæinn rataði þaðan út eftir ýmis
ævintýri. Það var þvi sveittur
hópur sem settist upp í fiugvél-
ina á leið til íslands.
32 TBL VIKAN 7