Vikan - 06.08.1987, Side 25

Leikmenn kasta af sér vatni framan í blábleikan kvöldroðann.
Nefstærð
og aulahúmor
Það var um tuttugu manna hópur sem lagði
upp frá sölutuminum við sundlaug Seltjamar-
ness þetta föstudagskvöld og við fyrstu sýn leit
hann út eins og hvert annað fjórðu deildar lið.
Að vísu vakti einhver athygli á því að leikmenn-
imir væm áberandi nefstórir en um það skal
ekkert fjölyrt frekar. Enda þótt rútan stað-
næmdist tvisvar á rauðu ljósi verður ekki annað
sagt en að ferðin út úr bænum hafi gengið stórá-
fallalaust; menn sögðu skaupsögur, ræddu um
framtíðina eða veltu landslaginu fyrir sér.
Tveir leikmenn vom á sjúkralista þessa helgi
en þeir fylgdu liðinu engu að síður til Ólafsvík-
ur og vom einhverra hluta vegna öðmm
mönnum kátari á vesturleiðinni. Gleði þeirra
smitaði fljótt út frá sér þannig að þegar áð var
á Hótel Borgamesi hafði þessi prúði flokkur
knattspymumanna breyst í sjálfsánægða pjakka
sem göntuðust við afgreiðslufólkið í mötuneyti
hótelsins af einstöku húmorsleysi. „Eva! (það
var önnur afgreiðslustúlkan) Er hægt að fá ham-
borgara með eggi?“ „Bíddu, ég þarf að spyija
Leifa.“ Hópurinn greip þessa setningu á lofti
og sneri út úr nafni kokksins á alla hugsanlega
vegu. Einhver hrópaði yfir hálfan salinn: „Leifi!
Er hægt að fá meiri tómatsósu?“ Annar tók
undir: „Heyrðu, Eva, ferðu í bað með Leifi?“
Það er merkilegt hvemig hópeflið breytir
kurteisum, ungum mönnum í svona skril. Til
allrar hamingju hélt Leifi sig inni í eldhúsi en
afgreiðslustúlkumar sýndu einstakt umburðar-
lyndi og hlógu meira að segja stöku sinnum.
Þær em eflaust vanar hópum af þessu tagi sem
fara eins og eldibrandar um landsbyggðina í
því skyni að bijóta niður sjálfstraust ungra
kvenna með hrossahlátri og sjálfbirgingshætti.
Smátt og smátt beindist aulahúmorinn líka að
borgfirskum yngismeyjum sem höfðu slæðst inn
til að kaupa sér límonaði. „Hæ, stelpur! Má
ekki bjóða ykkur með til Ólafsvíkur?“
Taka þessa
kalla svo!
Eftir allt of langa viðkomu á Hótel Borgar-
nesi var lagt í hann á nýjan leik og ekið sem
leið liggur út á Snæfellsnes. Á leiðinni róuðust
Texti og myndir: Jón Karl Helgason