Vikan - 06.08.1987, Page 59

ítalinn faðir Gianola á daglegri ferð sinni yfir Rauðahafið eftir að hafa sigrast á óttanum.
ið er helsta fæðuuppsprettan en þegar flóð
eiga sér stað verður það að skæðum óvini sem
ryðst yfir heimili þeirra, drepur heilar fjöl-
skyldur og eyðileggur ávaxtatrén.
Skeggjaði maðurinn er presturinn Augusto
Gianola, 47 ára gamall. Hann hefur það fyrir
vana að vitna stöðugt í Biblíuna þegar hann
ræðir um trúboðsstarf sitt. „Það er þrauta-
ganga að leiða fólkið yfir á fast land, eins
erfitt og að komast yfir Rauðahafið," segir
hann.
Með öðrum orðum felst barátta föður
Gianola í því að kynna landið fyrir karlmönn-
unum, að koma í veg fyrir að börnin þeirra
verði stórborgunum að bráð og um leið að
forðast vandamál sem er sameiginlegt öllum
í Amasóníu. A svæði þar sem stórir fiskibátar
sópa fiskinum upp úr fljótinu og veiðidýrun-
um fer fækkandi verða indíánarnir að „ranka
vi& sér og sættast á baráttuna við „auðnina",
landsvæði þar sem jarðyrkjan kostar mikið
erfiði“.
Þegar hafa tvö hundruð og fimmtíu fjöl-
skyldur verið fluttar á landbúnaðarsvæði og
tvö hundruð þeirra eiga jarðirnar sem þær
búa á, um 60 hektara á fjölskyldu. Samt sem
áður býr fjöldi þessa fólks „með annan fótinn
á fljótsbakkanum sem er ekkert undarlegt,“
segir faðir Gianola. „Að breyta manni frá
Amason í bónda tekur meira en eina kynslóð.
En fólkið, sem yfirgaf Egyptaland, sá heldur
aldrei fyrirheitna landið.“
Undir stjórn Gianola hafa forystumenn
landbúnaðarsvæðanna smám saman samhæft
stjórn þeirra. Hægt og hægt taka þeir að sér
ábyrgðina við að skipta uppskerunni til þess
að forðast árekstra. í fyrra framleiddi eitt slíkt
landbúnaðarsvæði níu tonn af hrísgrjónum
sem varð að flytja með handafli eftir 13 km
löngum stíg.
Til þess að geta komið á þessum breytingum
á lífsháttum manna varð faðir Gianola, Itali
frá Mílanó, að lifa eins og þeir örsnauðu.
Hann er með sítt, grásprengt skegg og vílar
ekki fyrir sér að róa á móti fijótsstraumnum
á litlum báti, losa jurtafiækjur úr skrúfu, leiða
hjá sér skordýrabit eða standa allan daginn i
mittisdjúpu vatni Amasonfijótsins við að
skera og binda bast. Hann neytireinungis fisks
og rótarmjöls. Hann vill aldrei ræða fortíð
sína en hann var áður fifidjarfur fjallgöngu-
maður sem stakk af úr prestaskólanum til að
klífa Alpana. Þegar hann var vigður til prests
1962 skrifaði hann kardínála bréf og skýrði
frá því að hann ætti í mikilli innri baráttu
varðandi köllun sína og beiddist þess að verða
sendur á trúboðssvæði. Þannig lá leið hans
til Amasóníu.
Sekur um dauða 68 manna
Á einni af síðustu teikningum Gian-Battista
Saffirio spyr hann ungan yanomani sem birt-
ist meðal hinna dauðu: „Hvers vegna varaðir
þú mig ekki við áður en allir dóu?“ „Til hvers
hefði það verið? Þú komst með sýkina hing-
að. Þú hefðir betur aldrei komið.“ Saffirio
er trúboði sem hefur búið meðal indíána í
frumskóginum. Hann tók upp á því að teikna
myndir á angistarfullu tímabili í lífi sínu.
í desember 1976 tók trúboðinn barn af
sjúkrahúsinu í Boa Vista og fór með það heim
í ættflokkinn þar sem hann dvaldi. Hann vissi
ekki að barnið hafði smitast af mislingum.
Þó að allir í fiokknum væru bólusettir smituð-
ust þeir af mislingum og trúboðsstöðin varð
fijótlega að sjúkrastöð. Þegar veikin virtist í
rénun komu menn úr öðrum fiokkum, sem
32 TBL VIKAN 59