Vikan - 19.11.1987, Blaðsíða 51

helst ein og ein rauðsokka sem
sést með pípu. Þó er það furðu
algengt að kvenfólk reyki pípu,
en víst má telja að það geri þær
þó aðeins þegar þær eru úr aug-
sýn almennings. Sá sem þetta rit-
ar man eftir einum kennara sín-
um sem var ekkert feiminn við
það að sjást með stóra kolsvarta
„sjómannspípu“ en algengara er
að pípur sem ætlaðar séu kven-
fólki séu minni og fínlegri en þær
sem karlarnir velja.
Virðulegur löstur
En hvað er það sem heillar
pípureykingarmenn? Hvers
vegna eru menn að reykja pípur
þegar allir eru helst hvattir til að
hætta að reykja? Jú, líklegast er
það vegna þess að pípureykingar
þykja virðulegur löstur auk þess
sem þeim fylgir ákveðið nostur
við að hreinsa pípuna og troða í.
Pípureykingar verða að vana
Sérverslunin Björk í Bankastræti, sem áður hét Bristol,
hefur í meira en 60 ár selt pípur og annað sem til pípu-
reykinga þarf. Þar eru ýmsir elstu og þekktustu pípu-
reykingamenn landsins fastir viðskiptamenn.
slípa pípurnar til án þess að
nokkuð sé slakað á gæðunum.
Úrvals brier-pípur eru dýrar,
ekki vegna þess að vinnsla eða
útskurður rótarinnar sé svo
kostnaða’rsamur, heldur felst
kostnaðurinn í því að aðeins ör-
fáar brier-rætur eru nothæfar til
pípugerðarinnar, því miklu er
hent af brier-rót eftir að í ljós
hafa komið sprungur eða gallar í
rótinni. Tvær pípur geta litið jafn
vel út en aðeins örfáar brier-píp-
ur eru fullkomlega gallalausar.
Brier-rótin þykir
ákjósanlegasta
hráefnið í góðar
pípur. Kostir
hennareru harkan
til að standast
hitann frá logandi
tobakinu auk
fallegrar áferðar
Pípur og kvenfólk
En það eru ekki bara karl-
menn sem reykt hafa pípur. Á
þriðja áratug aldarinnar, þegar
gleðin var við völd beggja vegna
Atlantsála, var það í tísku og
þótti sýna kjark kvenna og
áræði, þegar þær fengu sér í pípu
í gáskafullum kokkteilboðuni.
Áður voru það glæsilegar konur í
fallegum kjólum sem fengu sér í
pípu án þess að glata nokkru af
kvenleika sínum en nú er það
sem mönnum fer að þykja vænt
um eftir stuttan tíma. Þær krefj-
ast nokkurrar þolinmæði og
tíma. Sá sem þetta skrifar hefur
jafnvel heyrt sögur af því að
menn séu beðnir að taka það
fram á atvinnuumsóknum hjá
vissum fyrirtækjum, hvort þeir
reyki pípu eður ei, vegna þess
hve tímafrekt það sé. Pípureyk-
ingar eru þess eðlis að þær er
ekki hægt að stunda í miklum
flýti. Pípureykingamaðurinn er
aldrei að flýta sér.
í heimsmetabók Guinnes er
greint frá heimsmeti í því að
halda glóð í 0,1 oz. af píputóbaki
með aðeins einni eldspýtu: 123
mínútur og 39 sekúndur. Óhætt
er að segja að þetta sé aðeins á
færi allra þjálfuðustu pípureyk-
ingamanna.
En er það pípan, tóbakið eða
e.t.v. vaninn sem fær menn til að
halda í þennan „virðulega löst“?
Ein elsta og ef ekki eina búðin
sem sérhæfir sig að mestu í sölu á
tóbaki og ýmsu sem notkun þess
snertir er verslunin Björk í
Bankastræti í miðborg Reykja-
víkur, en verslunin hét lengi vel
Bristol. Þar hafa reykingamenn
komið í yfir 60 ár og keypt upp-
áhaldstóbakið sitt. Sölvi Óskars-
son, verslunarmaður í Björk,
svarar því: „Það er sennilega
þetta allt saman. Það fer saman
að reykja góða pípu og gott
tóbak. Það að meðhöndla þetta
allt, dútlið við að hirða um píp-
una, hreinsa hana og troða í, er
það sem sennilega heillar þá sem
pípur reykja."
Rétt eins og nauðsynlegt er að
pípan sem notuð sé góð, er ekki
síður mikilvægt að tóbakið sé
gott þ.e. að saman fari góð pípa
og gott tóbak. Vissulega má
segja að ein gerð tóbaks sé betri
en önnur en meginreglan er auð-
vitað sú að þar ræður smekkur
manna mestu. Tóbakið getur
verið mjög mismunandi eftir teg-
undum. Oftast er um að ræða
tóbaksblöndur, sem eru frá því
að vera mjög mildar upp í það að
vera frekar rammar. Stundum er
tóbakið jafnvel bragðbætt með
viskíi eða rommi og hefur það
tóbak góða ilman. Sumir eru
vanafastir og halda sig við eina,
tvær eða jafnvel þrjár fastar teg-
undir en aðrir eru alltaf að prófa
eitthvað nýtt.
í upphafi áttu tóbaksræktend-
ur mikið ólært um gæði, vinnslu
og blöndun tóbaks. Það voru
ekki til neinar „tegundir". í
hverjum smábæ var tóbakssölu-
maður sem útbjó sínar eigin teg-
VIKAN 49