Vikan - 19.11.1987, Blaðsíða 18

““ Ár hinna
frumlegu titla
Reykholt neCnist nýtt út-
gíifufyrirtæki sem stoCnað
hefur verið í Reykjavík.
Reykholt sendir íjórar bæk-
ur Crá sér fyrir jól. Og engu
likara en að forlagið hafi í
upphafi síns ferils tryggt sér
einn af öndvegishöfiindum
þjóðarinnar. Indriði G. Þor-
steinsson sendir Crá sér nýja
skáldsögu - „Keimur af
sumri“ heitir hún. Átta ár
eru síðan Indriði sendi síð-
ast Crá sér skáldverk, en það
var skáldsagan „Unglingsvet-
ur“. í Crétt Crá hinu nýja for-
BÆKUR \
lagl segir að í sinni nýju bók
Cari Indriði kunnar slóðir og
að „Keimur af sumri" sé
tímamótaverk eins og önnur
verk Indriða.
Maðurinn og skáldið
Sigfús Daðason skáld hefúr
safhað miklu efúi um Stein
Steinarr og gefúr nú út á bók.
„Maðurinn og skáldið" nefúist
það verk og Reykholt gefur út.
Hver var maðurinn á bak við
ljóðin? Hvernig var líf þessa
snillings orðsins? Um það fjallar
bók Sigfúss — sem hefúr og að
geyma myndir ffá ýmsum ævi-
skeiðum Steins og óbirt Ijóð og
greinar.
Gangandi íkorni
Gyrðir Elíasson, hið þekkta
ljóðskáld, sendir frá sér sína
fýrstu skáldsögu á þessu hausti
— og ber hún ofanskráð heiti.
„Þetta er sagan um dreng sem er
í fóstri hjá gömlu fólki úti á
landi og virðist lifa fábreyttu lífi,
en hann á sér sinn eigin heim og
áður en lýkur lendir hann í
mjög óvenjulegum ævintýrum,"
segir í frétt frá Máli og menn-
ingu sem gefur bókina út.
Mál og menning gefúr reynd-'
ar út á þessari vertíð nokkrar
bækur sem eiga frumlega titla
sameiginlega: „Söngur villiand-
arinnar" — og fleiri sögur eftir
Einar Kárason og „Stálnótt" eftir
Sjón. „Stálnótt" er fyrsta skáld-
saga Sjóns og er „óvengjuleg og
sterk eins og við mátti búast,“
segir forlagið í fréttatilkynn-
ingu. „Hún er í anda vísinda-
skáldsagna, ffamtíðarsýn þar
sem notaðir eru þættir úr ævin-
týrabókum og hryllingssögum í
bland við bíómyndir samtímans.
Indriði G. Þorsteinsson rithöfúndur. Hann sendir nú frá sér
skáldsögu sem nefhist „Keimur af sumri“. Átta ár eru síðan „Ung-
lingsvetur“ Indriða kom út - þannig að höfundurinn heldur sig
enn við árstíðimar þótt nokkuð liði milli hryðjanna.
Bók sem einkum höfðar til ungs
fólks."
„Hringsól" nefnist ný bók eft-
ir Álfrúnu Gunnlaugsdóttur.
..mikil að vöxtum,“ segir for-
lagið í frétt, „...á áhrifamikinn
hátt rakin örlaga saga íslenskrar
konu, og spannar bókin tímabil-
ið frá fjórða áratugnum og ffarn
á vora daga.“ —GG
Á valdi tilfinninganna z
HEILABROT
Stundum blossar pólitísk-
ur átrúnaður á íslandi upp
— gamlar ástir og ævintýr
standa ljóslifandi fyrir sjón-
um dagblaðsskríbenta og
hinn almenni lesari er allt í
einu farinn að fylgjast með
blóðugu hanaati.
Pólitískt ofetæki er án efa pest
okkar aldar. Ofstæki, hvort sem
það er af pólitískum toga eða
trúarlegum, kemur jafnan auga á
„sögulega nauðsyn“ í hvers kyns
óhæfúverkum, jafnvel borgara-
styrjöldum og fjöldamorðum.
Þessa dagana ausa menn
kaldastríðssvívirðingum hver
yfir annan vegna fornra skjala um
milliríkjamakk út af bandaríska
herliðinu í Keflavík. Samt liggur
í augum uppi að það er ástæð-
16 VIKAN
ulaust að halda látnum stjórn-
málamönnum í guðatölu. Þeir
voru langt ffá því hlutverki á
meðan þeir lifðu, ætluðu sér
sjálfir aldrei að verða heilagir
menn, og affarasælast fýrir þjóð-
ina að upplýsingar séu metnar í
ljósi sögunnar og reynt að læra
af þeim.
En það er eins og upplýsing-
ar, vitnisburður um liðna tíð,
nægi hvergi til að draga úr póli-
tískri blindu. Hinir religíösu
æða fram bölvandi staðráðnir í
að láta sér ekki segjast.
Ofetækið hefúr einnig verið
vakið vegna fyrirhugaðrar ráð-
hússbyggingar í Reykjavík.
Stjórnmálamenn eru hvað effir
annað staðnir að því að fýrirlíta
í raun lýðræði. Menn eru ekki
tilbúnir að hlusta á rödd almúg-
ans, jafhvel ekki þegar í ljós
kemur að fólk hefúr brennandi
áhuga á einhverju tilteknu mál-
efhi, vill skipta sér af því sem
valdsmenn aðhafast.
Pólitík er manninum eiginleg.
Trúarbrögðin Iíka. En hvorugt
þetta er manneskjulegt þegar
skoðanir og trúarleg sannfering
fer aðeins að höfða blint til til-
finninga; skynsemi og upplýstri
umræðu er ekki hleypt að. Sum-
ir stjórnmálamenn gera sér ekki
grein fyrir, eða óttast, venjuleg-
ar rökræður. Það er eins og þeir
þekki ekki annað en ofstækisleg
viðbrögð og móðursýki þess
trúaða. í kjölfar slíks tilfinnioga-
grauts kemur jafhan þögn og
uppgerðaráhyggjuleysi almenn-
ings og á meðan fara ráðamenn
sínu fram. —GG.
LJÓSM.: PÁLL KJARTANSSON