Vikan - 29.09.1988, Qupperneq 12

„Ég hef gaman af öllu
sem gefur mér góða reynslu"
/
Ivetur sem leið kvaddi
sér hljóðs ný rödd í ís-
lensku leiklistar- og
skemmtanalífí, rödd Sig-
rúnar Waage leikkonu. Sigrún
er 27 ára Reykvíkingur, nýút-
skrifuð £rá leiklistarháskóla í
Bandaríkjunum. Hún vakti at-
hygli fyrir leik og söng í Vesa-
lingunum, sem sýndir voru í
Þjóðleikhúsinu, og fyrir söng í
undanrás Evrópusöngva-
keppninnar síðast liðið vor.
Sigrún leikur um þessar mund-
ir í gamanleikritinu N.Ö.R.D.,
hjá Gríniðjunni, en hefúr jafh-
ffamt í ýmsu öðru að snúast.
Það var ekki auðvelt að ná í
Sigrúnu dagana sem spjallið
skyldi fara fram. Hún starfar
sem flugffeyja hjá Flugleiðum
og var að æfa nýtt hlutverk í
N.Ö.R.D. ffá morgni til kvölds
hvenær sem tími gafst til. Auk
þess er Sigrún móðir og hús-
móðir, gift Birni Jónssyni og
þau eiga einn son, Sigurð
Björn sem er á öðru ári. Það
var þó kvöldstund eina í stuttu
hléi frá æfingum á leikritinu í
Gamla bíói, að Sigrún brá af
sér gervinu og sagði frá sjálfri
sér.
„Ég var í ballett í sjö ár hjá
Listdanskóla Þjóðleikhússins
og fór ég snemma að taka þátt
í leiksýningum. Ég lék fyrst í
Sjálfstæðu fólki, lék Björt,
barnabarn Bjarts í Sumarhús-
um. Síðan tók ég þátt í ýmsum
barnaleikritum svo sem Kard-
emommubænum, Ferðinni til
tunglsins, Öskubusku og flest-
um ballettum sem settir voru
upp á þessum tíma. Ætli ég
hafl ekki verið svona níu eða
tíu ára þegar ég byrjaði. Tíu
ára gömul lék ég einmitt í
fýrsta skipti með Randveri
Þorlákssyni, en nú er ég ein-
mitt að leika kærustuna hans í
N.Ö.R.D.
Ég var alltaf að leika og búa
til leikrit, í afmælum og heima
hjá mér. Ég lifði í mínum eigin
leikhúsheimi og var þá stað-
ráðin í að verða leikkona. Mér
fannst þessi heimur svo heill-
andi.
TEXTI: ÞÓREY EINARSDÓTTIR
Áður en ég byrjaði í ballett-
inum fékk ég stundum að fara
á leiksýningar með dóttur
Bessa Bjarnasonar og fékk þá
að fara baksviðs. Ég held ég
geti kennt honum um að ég er
í þessu núna,“ segir Sigrún
hlæjandi, „enda er hann einn af
mínum uppáhaldsleikurum. Ég
varð síðan mjög áhugasöm í
ballettinum og ætlaði mér að
verða ballerína. En það kom að
því að ég hætti við það, og fór
aftur að huga að leiklistinni."
— Þú hefúr ekkert verið
smeyk við bágar atvinnuhorfur
eða því um líkt þegar þú
ákvaðst að gerast leikkona?
„Ég hugsaði mjög lítið um
það. Ég fór að læra það sem
mig langaði til að læra og síðan
varð að koma í ljós hvernig
hlutirnir æxluðust.
Ég ákvað það að reyna að
komast í skóla úti í New York,
tók þar inntökupróf og komst
inn.
— Hvernig þótti þér að fara í
inntökupróf og síðan í nám í
leiklistarskóla í Bandaríkjun-
um — þú hefúr ekki mætt nein-
um tungumálaörðugleikum
eða slíku.
„Ég hafði aðeins mína skóla-
ensku og var alveg ágæt í
henni. Samt sem áður var það
hálfgert áfall fýrir mig að fara
að læra á öðru tungumáli, ekki
síst hlusta á fyrirlestra á fýrsta
árinu, sem var mjög erfitt. Það
var sömuleiðis mjög erfitt að
leika á erlendu tungumáli. Ég
hlakkaði alltaf mikið til að
koma heim og byrja að leika á
íslenskri tungu. Mér finnst til
dæmis mjög auðvelt að læra
texta á íslensku miðað við
hvað mér þótti það oft erfitt á
ensku.
— Hvaða skóla varst þú í og
' hvernig var náminu háttað?
„Skólinn heitir New York
University School of the Arts.
Ég var þar í tilraunaleikhús-
deild og leikhúsfræðum. Nám-
ið tók fjögur ár og lauk með
BA gráðu. Það skiptist til helm-
inga í leiklist og leikhúsfræði,
en einnig var hægt að taka val-
fög sem tengdust leiklistinni.
LJÓSM.: PÁLL KJARTANSSON
Meðal kennslugreina voru
raddþjálfún, söngur — sem er
að mínu mati mjög nauðsyn-
legur — hreyfiþjálfún, spuni og
alls konar líkamleg þjálfun. Ef
maður vill taka þátt í uppfærsl-
um á leikritum er eftir fýrsta
árið hægt að fara í prufur fyrir
uppfærslur innan skólans. Þá
er maður í því aukalega með
skólanum, og æfir á kvöldin og
um helgar. Það er því hægt að
fara í gegnum skólann án þess
að leika í nokkru leikriti, rétt
eins og verið sé að búa nem-
endur undir hinn harða heim
leiklistarinnar. Ég fór í svona
prufur strax og ég mátti, og
komst inn i þau leikrit sem ég
reyndi við. Þetta var mér mjög
mikilvæg reynsla. Það er mikið
atvinnuleysi meðal leikara í
New York — síðustu tölur sem
ég heyrði nefndar voru að í
borginni væru 90 þúsund at-
vinnulausir leikarar!"
— Komstu beint heim þegar
náminu lauk?
„Nei, ég útskrifaðist 1986 og
þá flutti ég til Florída þar sem
maðurinn minn var við fram-
haldsnám. Ég var barnshafandi
þegar ég útskrifaðist og var
heimavinnandi húsmóðir
þetta ár sem maðurinn minn
var við nám. Ég kom gagngert
heim til að leika í Vesalingun-
um. Það var hringt í mig og ég
kölluð í prufú, og það varð til
þess að ég fór heim um haust-
ið, en ég hafði ætlað mér að
vera úti ffarn að jólum. Maður-
inn minn kom nokkrum mán-
uðum seinna."
— Var þetta ekki mikið tæki-
feri fyrir þig?
— ,jú, þetta var nokkuð sem
ég átti ekki von á. Ég bjóst við
að þegar ég kæmi heim þyrfti
ég að byrja að ganga á milli
leikhúsa, kynna mig fyrir leik-
stjórum."
— Er þetta ekki sérstaklega
erfitt fýrir þá sem lært hafa er-
lendis?
,Jú, vegna þess að þeir hafa
aldrei haft tækiferi til að kynna
sig. Hérna geta leikstjórar farið
í nemendaleikhúsið og horft á
nemendurna þar.“
Leikritið sem Sigrún leikur í
hjá Gríniðjunni er gaman-
leikrit eftir Bandaríkjamann-
inn Larry Shue. Leikstjóri er
Gísli Rúnar Jónson, sem jafn-
framt leikur eitt hlutverkið.
Aðrir leikarar eru Edda
Björgvins., Þórhallur Sigurðs-
son (Laddi), Júlíus Brjánsson,
Randver Þorláksson og Björg-
vin Franz Gíslason. Leikritið
var frumsýnt í apríl síðastliðn-
um, en er nú tekið til sýningar
á nýjan leik, fyrst á Akureyri en
síðan í Gamla bíói í Reykjavík.
Hlutverkaskipan er breytt frá
því í vor að því leyti að Krist-
björg Kjeld og Pálmi Gestsson,
sem voru gestaleikarar hjá
Gríniðjunni hafa látið af hlut-
verkum sínum, en Gísli Rúnar
og Edda tekið við þeim. Sigrún
heíúr tekið við hlutverkinu
sem Edda fór með áður.
„Sú sem ég leik heitir Ransý
og er kærasta arkitektsins Will,
sem er fórnarlamb „Nördsins".
Fólk verður bara að koma og
sjá hvernig fer.
Mér barst þetta hlutverk
með mjög litlum fyrirvara og
þar sem ég var bundin í flug-
freyjustarfinu hef ég haít meira
en nóg að gera. Textinn er ansi
mikill og ég hef aðallega lært
hann í rútunum til og frá Kefla-
vík! Þetta hefur verið erfitt en
mjög gaman.
Ég er mjög fegin að fá tæki-
feri til að fara úr söngleik í
gamanleik og því næst í Shake-
speare. Ég kem til með að leika
Ariel í Ofviðrinu eftir Shake-
speare seinna í vetur. Það er
óskaplega spennandi og ég get
ekki beðið eftir að byrja á því.
Æfingar hefjast þó ekki fýrr en
í janúar. Ég er mjög hrifin af
Shakespeare, en hafði reyndar
aldrei lesið hann áður en ég
byrjaði í skólanum."
— Nú hefúr þú sungið líka og
þar á meðal í söngvakeppni
sjónvarpsins. Hvernig kom
það til og hvernig þótti þér
það?
„Það má segja að það hafi
komið til vegna þess að ég
söng í Vesalingunum. Við get-
12 VIKAN