Vikan - 09.03.1989, Qupperneq 52

5MÁ5AC5A
EFTIR HENRY SLESAR
Mér líkar elcki vid yður,
/V dr. Feldman A
engum líkari en Albert Schweitzer. Hver gat haft
óhuga ó að myrða hann?
Dr. Horace Feldman kom til
Ponchawee Manor í þeirri von
að allir væru hrifhir af honum.
Drengurinn sem sá um farang-
urinn var yfir sig hrifinn af Mercedesbíl
læknisins. Stúlkan í gestamóttökunni ljóm-
aði, þegar ístran á dr. Feldman straukst við
afgreiðsluborðið, ráðsmaður hvíldar-
heimilisins heilsaði honum með handa-
bandi, en hann tók varlega, — mjög varlega
í hönd hans, með tilliti til þess að þetta var
hönd skurðlæknis. Þetta var elskuleg að-
koma, en dr. Feldman var ekkert hissa á
því, hann var vanur því að honum væri
sýnd aðdáun og virðing.
Það voru tvenn hjón og ekkja sett við
borð hans í borðsalnum. Ekkjan hét frú
Shear, var um sextugt, en það er svo sem
ekki hár aldur, þegar aðlaðandi læknir um
fimmtugt, hraustlegur í útliti, með snyrti-
legt yfirvararskegg, er sessunauturinn.
— Svo þér eruð skurðlæknir, dr.
Feldman? sagði hún glaðlega og hnippti í
aðstoðarþjóninn.
— Stanley, segið matsveininum að hann
þurfi ekki að skera nautasteikina, við erum
búin að fá kunnáttumann hingað.
Það hlakkaði í dr. Feldman, og hann
borðaði súpuna sína með ánægju. Áður en
komið var að kaffinu, var hann búinn að
upplýsa sessunauta sína um að hann væri
skurðlæknir, með sérgrein í að gera við
æðastíflur við hrygginn, sem að vísu voru
sjaldgæfar, en ltfshættulegar.
— Sem betur fer eru ekki margir sem
þurfa á slíkri aðgerð að halda, en ef svo ber
til, þá koma þeir til mín.
— Þetta er bara einokun, sagði frú Shear,
og sló á lærið. Læknirinn sagði að pening-
arnir væru ekkert atriði í þessu tilliti, þeir
sem þyrftu að fara í slíka aðgerð, væru allt-
af styrktir til þess af því opinbera. Eftir
þessa yfirlýsingu hækkaði álitsstjarna
læknisins ennþá meir. Það var ekki nóg að
hann væri lífgjafi með blessaða fingur,
50 VIKAN 5. TBL. 1989