Vikan - 29.06.1989, Blaðsíða 16

5AMBÚÐIN
Þrítugur hommi:
„Seinni sambúðin
uppskera þeirrar fyrri“
„Ef fólk nýtir sér það neikvæða úr
fyrra sambandi á jákvæðan hátt og tal-
ar opinskátt um hlutina getur seinni
sambúð verið betri.“ Þetta segir þrí-
tugur maður sem nú býr með seinni
sambýlismanni sínum og hann telur
að reynslan úr fýrri sambúð hafl nýst
honum.
„Maður gerir ekki sömu mistökin
tvisvar. Fyrri sambúðin stóð í fimm ár. Mér
leið ekki vel þann tíma. Sambandið ein-
kenndist af einhvers konar meðvitundar-
leysi. Hlaupum á eítir hlutum sem skiptu
engu máli og flótta ífá því að takast á við
það sem skipti máli - sambandið sjálft. Það
má segja að innanríkismálin hafl verið á
mjög lágu plani. Sambandið varð að vana
eins og oft vill verða. Ég var haldinn
mikilli vanmáttarkennd, hafði lítið sjálfs-
traust. Mér finnst svona eítir á að ég hafi
alltaf verið að þóknast honum og gleymdi
sjálfum mér algjörlega. Ég var heldur ekki
nógu ákveðinn. Maður verður að vita hvað
maður vill og hafa skoðanir, annars er svo
mikil hætta á því að samband verði leiðin-
leg rulla.“
Erum ekki að þóknast
hvor öðrum
„En það sem ég gerði í seinni sambúð-
inni var að brjóta mér leið út úr þessum
ógöngum. Það leið nú ekki nema mánuður
frá því að ég sleit samvistum við fyrri
sambýlismann minn þar til ég kynntist
þeim núverandi. Ég er í rauninni mjög feg-
inn að ekki skyldi hafa liðið lengri tími því
ég var svo ákveðinn í að breyta högum
mínum og byggja sjálfan mig upp. Ég leit-
aði mér aðstoðar hjá fagfólki því ég var
ekki í andlegu jafhvægi, hafði lítið sjálfs-
traust o.þ.h. Þar var mér bent á vissa hluti
sem hægt væri að laga. Ég bý að þessari
hjálp í seinna sambandinu.
Það má eiginlega segja að ég hafl háð
ákveðna sjálfstæðisbaráttu. Það var náttúr-
lega svolítið erfitt fyrir núverandi sambýl-
ismann. Ég var alltaf á varðbergi. Það átti
enginn að segja mér fyrir verkum. Hann er
nefnilega mjög hvetjandi og það olli mis-
skilningi. Mér fannst eins og hann væri að
ráðskast með mig eftir sínu höfði. Ég var
óvanur því að fá hvatningu.
Seinni sambúð er að vissu leyti örugg-
ari, alla vega í mínu tilviki. Ég næ miklu
betra sambandi við seinni sambýlismann
minn og við höfúm sett okkur það að ræða
alla hluti, hversu ómerkilegir sem þeir
kunna að virðast. Það má tala og það verð-
ur að tala. Við erum sjálfstæðir einstakling-
ar og getum gert það sem okkur sýnist,
haft okkar skoðanir og tjáð þær án þess að
vera að hugsa um hvort þær falli í góðan
jarðveg eða ekki. Við erum ekki að þókn-
ast hvor öðrum eins og ég upplifði í fýrri
sambúðinni. Ég varð alltaf að passa hvað
ég sagði og hafði eiginlega sektarkennd
vegna skoðana minna. Þetta var sjálfspynt-
ing. Núna upplifl ég mig sem einstakling.
Við tökum náttúrlega tillit hvor til annars.
Öðruvísi gætum við ekki búið saman.
Seinna sambandið er uppskeran af því
fýrra. Það skiptir máli að vera meðvitaður,
líka um hversdagslega hluti, ræða málin og
láta vandamálin ekki hlaðast upp þangað
til allt springur í loft upp. Það er mikill
misskilningur að hlutirnir gerist af sjálfú
sér. Maður verður að vera vakandi og
rækta sambandið — báðir aðilar.“
Maður á fimmtugsaldir:
„Hver sambúð
á sínar góðu hliÓar##
Maður á flmmtugsaldri, sem nú er í
seinni sambúð, hefúr þá skoðun að
sambúðir séu mjög mismunandi og
ekki hægt að búa til einhverja klisju
um það. Hins vegar eigi hver sambúð
sína góðu og slæmu hliðar.
„í mínu tilfelli er seinni sambúðin betri
- alveg tvímælalaust. Hún átti sér langan
aðdraganda og það leið langur tími frá
skilnaðinum við fýrri konu mína þar til ég
hóf seinni sambúð. Ég var þroskaðri -
maður verður það með aldrinum. Ég er
mjög góður vinur fýrri konunnar minnar —
það er ekkert að því. Við vorum ung þegar
við hófúm sambúðina. Ég var bara 22 ára.
Það er alltof ungt. Maður var ekki nógu
þroskaður."
1 6 VIKAN 13. TBL, 1989
Nanna K. Sigurðardóttir
félagsráðgjafi
Seinni
sambúft
flólcnari
Felagsráðgjafamlr Nanna K. Sigurð-
ardóttir og Sigrún Júlíusdóttir hafa
sérhæft sig í hjóna- og fjölskylduráð-
gjöf. Þær hafa um árabil haldið nám-
skeið fýrir nýfráskilið fólk og stjúp-
foreldra. Blaðamaður ræddi við
Nönnu um þann vanda sem fýlgir því
að hefla sambúð í annað sinn, ferli
hjónabandsins og um þá aðstoð sem
stendur fólki til boða sem á í einhverj-
um vanda í tengslum við hjónaband-
ið.
I