Vikan - 19.09.1991, Blaðsíða 10

TEXTI: HJALTI JÓN SVEINSSON MYND: SÓLRÚN JÓNSDÓTTIR
Vikan rœðir við útvarpsmanninn Sigurð G. Valgeirsson
*
VEIKIR MENN VERÐA FRISKIR
í BEINNI ÚTSENDINGU
„Manni finnst maður alltaf vera í hringiðu atburðanna. Svo sér maður hvernig adrenalínið streymir út í blóðið hjá félögunum sem maður er að vinna með,“
segir Sigurður, sem hér sést að störfum í útvarpinu.
að eina sem ég átti eftir var aö
prófa að vinna á útvarpi. Ég hafði
bæði haft umsjón með þáttum og
skrifað fyrir sjónvarp, verið á
blöðum og tímaritum og unnið
við bókaútgáfu. En það blundaði alltaf með
mér löngun til að prófa útvarpið og það varð
úr.“
Sá sem þetta segir er Sigurður G. Valgeirs-
son. Hann hefur að undanförnu verið „betri
helmingur" Hallgríms Thorsteinssonar, eins
og stundum er sagt um samhent par, í síödeg-
isþætti Bylgjunnar, Reykjavík síðdegis. Þar
hættir hann þó bráðlega og flytur sig yfir á Rás
2 þar sem hann stjórnar helgarútvarpi.
Sigurður eða Siggi, eins og vinir hans kalla
hann, kemur ókunnugum fyrir sjónir eins og
hann sé ákaflega rólegur og kannski eilítið
virðulegur á stundum. En raunar er Siggi hinn
mesti húmoristi, æringi og uppátektarsamur
með afbrigðum. Meira um það á eftir. Fyrst er
hann spurður hvað hann sjái svona aðlaðandi
við útvarpið sem vinnustað.
„Útvarpið er skemmtilegur miðill. Það er svo
sveigjanlegt. Ef eitthvað gerist niðri í miöbæ
getur maður hringt þangað og sagt frá því um
leið og það gerist.
Það er mjög spennandi að vera í beinni út-
sendingu. Hún annaðhvort lukkast eða ekki.
Fyrir nokkru gleymdi ég til dæmis spurningunni
sem ég hafði ætlað að beina til viðmælanda
míns. Ég beinlínis fraus. Úr þessu varð löng
þögn sem aldrei virtist ætla að taka enda.
Þetta er dálítið óþægilegt á meðan maður upp-
lifir það en strax daginn eftir kemur annar þátt-
ur sem fær mann til þess að gleyma mistökum
dagsins í gær, ef einhver eru.“
- Ertu aldrei taugaóstyrkur?
„Ég var það fyrst en finn ekki lengur fyrir því.
Þegar útsendingin er komin af stað gleymir
maður sér. Þegar heim kemur er maður enn
„upptjúnaður". Ætli ég sé ekki svona klukku-
tíma að ná mér niður aftur. Veikum mönnum
batnar í beinni útsendingu því þeir stein-
gleyma veikindum sínum á meðan. Það er líka
það skemmtilega við beina útsendingu að ekk-
ert sem fer út í loftið verður aftur tekið. Maður
hugsar stundum með sjálfum sér hvort maður
eigi að segja eitt og annað sem manni dettur í
hug. Meirihlutinn af því er nú látinn flakka."
- Hefur það komið fyrir að þú hafir látið
eitthvað flakka og fengið svo mikla bakþanka
að það hafi haldið fyrir þér vöku?
„Nei, það er af og frá. Ég fæ sem betur fer
sjaldan bakþanka."
- Ertu endanlega sestur að á útvarpinu?
„Nei, nei. En það er nú einu sinni svo að hafi
maður áhuga á að vinna á fjölmiöli losnar mað-
ur ekkert við þá bakteríu. Það er mikið að ger-
ast í þessum heimi. Manni finnst maður alltaf
vera í hringiöu atburðanna. Svo sér maður
hvernig adrenalínið streymir út í blóðið hjá
félögunum sem maður er að vinna með og hitt-
ir marga. Það er líka kostur."
- Hefuröu fengið viðbrögð við því sem þú
ert að gera á útvarpinu? Hefur einhver hringt í
þig og skammaö þig eða hrósað þér?
Við þessa spurningu verður Sigurður svolít-
ið skelmislegur í framan.
„Nei, það er ekki mikið um það. Að vísu
sagði mamma aö sér fyndist þetta lélegt. Þetta
er í fyrsta skipti sem hún hefur brugðist mér.“
1 0 VIKAN 19. TBL 1991