Vikan - 19.09.1991, Blaðsíða 12

LJÓSM.: PÁLL KJARTANSSON
Þessa mynd tók Ijósmyndari Vikunnar af Sigurði er hann var útgáfustjóri Almenna Bókafélagsins. Á
skrifstofunni hjá honum var trommusett sem hann réðist á til að losa um uppsafnaða spennu.
VÍÐA KOMIÐ VIÐ
Sigurður hefur víða komið við. Hann hefur
skrifað fyrir sjónvarp, ýmist einn eða með
Sveinbirni I. Baldvinssyni. Þá hefur hann gert
heimildaþætti og viðtalsþætti. Loks eru á döf-
inni sex gamanþættir eftir hann og Sveinbjörn
sem líklega verða sýndir á næsta ári
„Þessir þættir fjalla um náunga sem telur sig
nokkuð stóran á viðskiptasviðinu en flytur inn
blöðrur. Hann lifir meira og minna allt árið á 17.
júní. Svo er hann með ýmis áform. Hinum
megin í tvíbýlishúsinu, þar sem hann býr, er
mágur hans. Sá er búinn að vera að skrifa BA-
ritgerð í sex ár.“
- Þið Sveinbjörn hafið unnið nokkuð mikið
saman. Finnst þér betra að skrifa meö öðrum
heldur en einn?
„Já, mér finnst frekar leiðinlegt að skrifa
einn. Að vísu er ég að gera þátt um Bólu-
Hjálmar með leiknum atriðum og hann vinn ég
einn. í blaðamennskunni var það þannig að ef
ég var búinn að lofa að skila grein gerði ég
það. En mér fannst mjög erfitt og fráhrindandi
að setjast niður og byrja að skrifa."
Sigurður lauk BA-námi í bókmenntafræði og
íslensku. Hann var einnig eitt ár í leikhúsfræði
í Kaupmannahöfn. Svo tók brauðstritið við
eins og verða vill. Fyrst varð hann prófarkales-
ari á Vísi, síðan á DV, auglýsingafulitrúi á
auglýsingadeild DV, blaðamaður á sama blaði
og loks ritstjóri á Vikunni. Hann ritstýrði víðar,
meðal annars á Heimsmynd hjá Herdísi Þor-
geirsdóttur. Loks settist hann hjá Almenna
bókafélaginu, sem útgáfustjóri.
„Mér var boðið starf á AB,“ segir hann svo-
lítið íhugull á svipinn. „Ég hef aðeins einu sinni
eða tvisvar sótt um starf á ævinni. Mér var
hafnað í báðum tilvikum. Ég hef aldrei komist
inn á umsókn en alltaf verið boðin vinna. Þetta
er svolítið skrýtið, ekki satt?
Mér fannst spennandi að fást við þetta verk-
efni á AB. Að vísu var ég búinn að vera svo
lengi í fjölmiðlun að ég var hættur að líta á mig
sem einhvern sérstakan bókmenntamann. En
ég ákvað að slá til.“
- Hvað fannst þér skemmtilegast í útgáfu-
starfinu?
„Að rabba við góöan höfund þegar langt var
til jóla. Það skemmtilegasta við rithöfunda er
að þeir eru vel gefnir og hafa tíma til þess að
velta málunum fyrir sér. Þeir koma heiman frá
sér, setjast á rökstóla og koma fram með for-
vitnileg viðhorf og pælingar sem maður hefur
aldrei heyrt áður. Þetta gerist þegar svona tíu
mánuðir eru til jóla. En þegar mánuðirnir eru
orðnir tveir eða einn, þá er viðkomandi höfund-
ur orðinn stressaður. Honum finnst í fyrsta lagi
bókin sín koma of seint út, í öðru lagi finnst
honum hún ekkert auglýst og í þriðja lagi aö
enginn fjölmiðill hafi sýnt henni áhuga og óttast
þar af leiðandi mjög um söluna."
- En hvað um viðkomandi útgáfustjóra?
„Viðkomandi útgáfustjóri er löngu kominn úr
sambandi þegar hér er komið sögu. Hann er
að hringja í prentsmiðjur og prófarkalesara og
reynir eftir fremsta megni að reka á eftir öllum.
Hann verður að dylja stressið og segja við höf-
undinn að þetta verði allt í besta lagi, bókin sé
alveg að koma og henni sé spáð góðu gengi í
jólabókaflóðinu.
Það stóð aldrei til hjá mér að gera útgáfu-
stjórnina að ævistarfi mínu. Mér fellur þetta
prýðilega eins og það er núna - í einhvern
tíma. Maður klárar bara daginn og hvort sem
hann er góður eða slæmur er hann alla vega
búinn. í útgáfunni er maður með hundrað og
fimmtíu járn í eldinum, sem öll eru að mjakast.
Mér finnst útgáfustarf spennandi þegar tekst
að keyra hlutina áfram þannig að þaö sjóði á
öllu. Með starfinu á Rás 2 ætla ég að vinna að
útgáfumálum og skrifum fyrir hina og þessa og
þá get ég vonandi notið kosta beggja starf-
anna.
Mér finnst dálítið atriði að skrifa og fjölmiðl-
ast því að í útgáfustarfinu gerir maður ekkert
sjálfur. Maður er alltaf að fylgjast með verkum
annarra. Svo var ástandið ekkert sérlega
spennandi eins og komið var fyrir Almenna
bókafélaginu, svo sem allir vita. Það er engin
ástæða til að hopa þótt maður lendi í erfiðleik-
um. Spurningin er bara þessi: Hvað streitist
maður við í mörg ár?“
MEÐ SETTIÐ Á SKRIFSTOFUNNI
Ekki er nóg með að Siguröur hafi verið á kafi í
fjölmiðlum allt frá því að hann þornaði á bak
við eyrun. Hann er mikill trommuleikari og hef-
ur spilað með hinum og öðrum hljómsveitum í
gegnum tíðina.
Sjálfsagt hefur það komið mörgum spánskt
fyrir sjónir, sem áttu erindi við blaðamann DV
og síðar útgáfustjóra AB, að sjá jargansmikið
trommusett tróna i horni skrifstofunnar.
„Þetta byrjaði þannig að eldri systir mín
keypti trommusett þegar ég var ellefu ára. Það
þótti mjög óvenjulegt á þeim tlma og jafnvel
óeðlilegt að stelpa skyldi kaupa trommusett.
Hún var tuttugu árum á undan sinni samtíð.
Hún æfði sig bara inni í herbergi en engum
datt í hug að bjóða henni í hljómsveit. Hún
12 VIKAN 19. TBL.1991