Vikan - 19.09.1991, Page 32

LJÓSM.: BONNI
stelpurnar geta étiö eins og
þeim sýnist og gera þaö. Líf-
ernið er heldur ekki alltaf jafn-
heilbrigt. Sennilega eru fáar
starfsstéttir sem svalla og
sukka jafnmikið.
ÚTLITIÐ ER EKKI ALLT
Fyrirsætuheimurinn er harður
heimur. Það eru engir sénsar
gefnir. Ef yfirmönnum skrif-
stofunnar finnst þú vera orðin
of feit eða of bólugrafin þá er
ekkert skafið utan af hlutun-
um, það er bara sagt:
„Heyrðu, elskan, þú ert orðin
hryllileg í laginu. Ef þú gerir
ekkert í þessu þá verðurðu
send heim ...“ Þaö eru lík-
lega þessar stelpur sem gefa
fólki þá hugmynd að fyrirsætur
séu alltaf í megrun.
Lundarfar skiptir líka geysi-
legu máli. Til dæmis má nefna
tvær stelpur sem unnu fyrir
sömu skrifstofu og ég úti í
Tókíó. Þær höfðu nánast
sama útlitið, sömu hárgreiðsl-
una og sömu línurnar. Önnur
var fýluleg týpa en hin var allt-
af brosandi og hreinlega Ijóm-
aði af krafti og gleði. Sú stelpa
fékk mjög mikið að gera, hún
kjaftaði sig inn í hverja mynda-
tökuna af annarri á meðan hin
fékk lítið sem ekkert að gera
og var að lokum send heim
með skít og skömm. Útlitið er
sem sagt ekki allt.
ÞÓniST VERA
VÆNDISKONA
Þó að hvert og eitt verk sem
fyrirsætunni áskotnast sé vel
borgað liggur ómæld vinna
fyrirsætunnar á bak við hvert
verk. Það eru stanslaus viðtöl
sem skrifstofan útvegar og fyr-
ir hvert og eitt viðtal þarf mað-
ur að undirbúa sig rækilega.
Til dæmis ef maður fær skila-
boð eins og þessi frá skrifstof-
unni: „Þeir eru að leita að
stelpu til að sýna föt fyrir fer-
tugar konur, þú æfir þig bara í
lestinni á leiðinni..Þá set
ég á mig rauðan varalit og
klessi hárinu aftur, æfi mig í að
tala hægt og virðulega og er
mjög settleg í framkomu i við-
talinu. í næsta viðtali er verið
að leita eftir sextán ára fót-
boltastelpu, þá segist ég vera
sautján, þurrka framan úr mér
farðann, rugla hárið og verð á
einni lestarferð að þeirri týpu
sem verið er að leita eftir.
Viðtölin eru ofsalega
misjöfn. Stundum fékk maður
fyrirmæli um að dansa í kortér
i sundbol einum klæða, fara
siðan að hlæja brjálæðislega
og þykjast að endingu vera
vændiskona að lokka til sin
kúnna. Allt þetta átti maður að
gera fyrir framan dómnefndina
og fyrirsæturnar sem voru að
sækja um. Oftaren ekki kemur
það fyrir i svona viðtölum að
einhver byrjar að gera það
sem sett er fyrir en gerir það
svo illa aö allir fara að hlæja
og viðkomandi er rekinn út
með háðsglósum! Allir lenda í
því fyrr eða síðar. Það þarf
sterkt bak til að kikna ekki við
slíka lífsreynslu!
500 ÞÚSUND
í DAGLAUN
Mjög misjafnt er hvernig borg-
að er fyrir vinnu fyrirsæta. Lé-
legustu launin, sem maður
verður að sætta sig við úti í
Tókíó, eru um fimmtán þús-
und krónur á dag. Það hljómar
mikið, en stundum vinnur
maður bara tvo til þrjá daga í
viku. Að vísu vann ég bara
einu sinni fyrir svona lága
upphæð, oftast var ég með
svona tvö hundruð þúsund á
dag. Sjónvarpsauglýsingar
eru hins vegar betur borgaðar,
allt upp í fimm hundruð þús-
und á dag! Ef maður stendur
sig vel getur maður makað
krókinn vel en á móti kemur að
stelpur sem standa sig illa
geta tapað miklum tíma og
peningum til einskis. Það er
nefnilega ekki alveg ókeypis
aö lifa í Tókíó, svo vægt sé
tekið til orða!
Ég hvet allar stelpur, sem
ala á einhverjum draumum, að
reyna að láta drauminn
rætast. Þær sjá fyrr eða síðar
hvort þær rísa undir þeim kröf-
um sem gerðar eru til fyrirsæta
erlendis. En býsna fáar stelpur
hér heima hafa það sem þarf
til að rísa undir þeim kröfum
sem gerðar eru til fyrirsæta
erlendis. Hér á íslandi geta all-
ir orðið fyrirsætur.
Hvað varðar framtíðaráætl-
anir þá eru þær skýrar. Ég fer
eftir mánuð til Amsterdam í frí
með kærastanum mínum sem
er Ifka fyrirsæta. Hann er Kan-
adamaður og við kynntumst
úti í Tókíó. Eftir fríið ætlum við
að fara að vinna í Þýskalandi
og víðar í Evrópu. Annars
ætia ég ekki að vera fyrirsæta
til eilífðarnóns. Næsta haust
ætla ég að byrja í skóla aftur,
annaðhvort í Englandi eða
Kanada og hef í hyggju fyrir
framtíðina að læra sálfræði."
Það verður að segjast eins
og er; blaðamaður Vikunnar er
alveg hættur við að reyna fyrir
sér sem fyrirsæta. Heimur
fyrirsætunnar er ekki jafnljúfur
og hann hafði gert sér í hugar-
lund! □